เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 14

วันต่อมา

ฉันมาหาทิชาที่คอนโดโดยมีการ์ดของพี่เรย์ติดตามมาด้วยสองคน ปกติไม่ชอบให้คนตามแต่ถ้าไม่ยอมพี่เรย์จะไม่ให้ออกจากบ้านจึงจำใจต้องยอมให้ตามมาด้วย

ชีวิตของฉันอะไรๆ ก็ถูกตีกรอบไปซะทุกอย่าง หลายคนคงคิดว่าเกิดเป็นเกลลินมันน่าอิจฉา….แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่เลย

มาถึงที่คอนโดของทิชาฉันก็เริ่มเล่าเรื่องที่ถูกพ่อกับพี่ชายกดดันให้เลือกด้วยความอัดอั้นราวกับว่าหากไม่ระบายมันออกมาตอนนี้มีหวังได้อกแตกตายแน่ๆ

“สตินะเกล แกตะทำแบบนี้ไม่ได้” หลังจากฟังเรื่องทั้งหมดชาก็แย้งขึ้นมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ซีเรียสทันที

“ฉันคิดดีแล้วชา”

“แกจะไปท้องกับคุณคัลเลนเพื่อแลกกับการที่พ่อแกไม่บังคับให้แต่งงานกับคุณบารอน ไหนจะเรื่องหวังสมบัติอะไรนั่นอีก เกินไปหน่อยไหม แกลงทุนมากเกินไปแล้วเกล”

“มันคือทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เพราะยังไงฉันก็จะไม่แต่งงานกับคุณบารอนอะไรนั่นเด็ดขาด” ฉันยังยืนยันว่าสิ่งที่ตัวเองเลือกมันเป็นทางออกแม้จะดูเหมือนเพื่อนสนิทจะเห็นต่างไปคนละทาง

“การที่เราจะเป็นแม่คนมันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ คิดว่าตัวแกพร้อมมากแค่ไหน”

“มันคงไม่ยากขนาดนั้นหรอกมั้ง แต่เตรียมรับขวัญหลานด้วยล่ะ” ฉันพูดติดตลก รู้แหละว่าอารมณ์ของทิชาตอนมันซีเรียสแต่ไม่อยากให้คิดอะไรมากไงก็เลยพูดแบบนั้น

“เวลาแบบนี้ยังจะติดเล่นอีก ฟังนะเกลลูกต้องเกิดมาจากความรักของคนสองคนไม่ใช่หรือไง นี่แกกำลังเล่นเกมแล้วเอาชีวิตของเด็กคนหนึ่งเป็นเดิมพัน”

“ชา คือฉันยังไม่ท้องไงแกจะบ่นอะไรขนาดนั้น”

“ที่พูดไปคือเรียกสติ”

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะบทสนทนาของเราตอนนี้มันตึงเครียดเกินไป ที่มาเล่าเพราะอยากระบาย แต่ไหนมันเครียดยิ่งกว่าเดิมได้ “ที่ฉันยอมตกลงกับพ่อเพราะรู้ว่าคนอย่างคัลเลนคงไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองมีลูกง่ายๆ เขาเซฟอยู่แล้ว”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน