เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 18
จะทำยังไงให้คาแลนยอมออกไปจากห้อง ถ้ามินลี่ออกมาเจอจะเกิดอะไรขึ้น
“มันทำร้ายเธอทำไม” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามพร้อมจ้องมายังรอยช้ำบนใบหน้าอย่างไม่ละสายตา “ตอบฉัน!!”
“เพราะคุณไง!! ฉันออกไปเจอคุณเขาก็เลยไม่พอใจ รู้ตัวไหมว่าทำให้คนอื่นเดือดร้อน”
“ถ้ามันทำร้ายขนาดนี้แล้วจะทนอยู่ไปเพื่ออะไร”
“…”
“ฉันไม่เคยทำร้ายเธอเลยสักครั้ง แล้วมันเป็นใคร!! กล้าดียังไง!!”
ยิ่งเห็นว่าเขาเป็นห่วงฉันมากขนาดนี้มันยิ่งเจ็บ รู้สึกว่าเราไม่เหมาะสมกันเลย เมื่อไรจะเกลียดได้จริง ๆ สักที สิ่งที่ฉันทำไปมันสมควรให้ถูกเกลียดไม่ใช่เหรอ
เกลียดฉันสักที!!
“ออกไป ถ้ามาลิครู้คนที่เจ็บตัวคือฉัน”
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ไปอยู่กับฉัน”
“ไม่… ไม่ได้… มิลาไปไม่ได้” หยดน้ำตาไหลอาบแก้มตั้งแต่เมื่อไรกัน ความใจดีของคาแลนมันเหมือนมีดที่ค่อย ๆ ปักลงมากลางอก เจ็บปวดจัง
“ทำไม อยากอยู่ให้มันทำร้ายอีกหรือไง”
“มิลา… รักเขา”
สิ้นเสียงคำตอบคนตรงหน้าก็เงียบไป ทุกอย่างหยุดนิ่งราวกับเวลาถูกหยุดไว้ มีเพียงสายตาที่วูบไหวของคาแลนที่สั่นคลอน
มิลาขอโทษที่ต้องบอกแบบนั้น ทั้งที่ความจริงเฮียคือคนที่มิลารัก
“อีกสองเดือนเราจะหมั้นกันแล้ว”
“หมั้น?”
“เดี๋ยวคุณคงได้การ์ดเชิญ”
“อยากให้ฉันมาร่วมแสดงความยินดี?”
“ถ้าคุณสะดวก…” คาแลนเค้นหัวเราะในลำคอ สายตาของเขามันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดไปด้วย “หึ!! แล้วฉันต้องรู้สึกยังไงที่เมียเก่ากำลังจะหมั้นกับศัตรูของตัวเอง”
“ถ้าคุณไม่เข้ามายุ่งมิลาก็คงไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้”
“…”
“หยุดสักทีคาแลน เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ช่วยเกลียดมิลาอย่างที่คุณเคยพูดเอาไว้ได้ไหม”
ฝ่ามือหนาค่อย ๆ ปล่อยออกจากแขนของฉัน เขาเจ็บปวดอีกแล้ว เพราะฉันอีกแล้ว ต่อให้หลุดพ้นจากมาลิคก็คงไม่มีหน้ากลับไปในชีวิตของผู้ชายคนนี้ เพราะฉันคือต้นเหตุผลที่ทำให้คาแลนแตกสลายขนาดนี้
“ฉันทำผิดพลาดตรงไหน วันนั้นเธอถึงเลือกจากไป”
“…”
“ฉันไม่ดีหรือทำอะไรให้ไม่พอใจ”
“…”
“ตอนนั้นเรารักกันมากไม่ใช่รึไง ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอเกลียดฉัน”
“หยุดเอาเรื่องเก่า ๆ มาพูดสักที มันจบไปตั้งแต่วันที่มิลาหันหลังให้เฮียแล้ว”
“ร้องไห้ทำไม”
“…”
“ถ้าไม่รักกันแล้วร้องไห้ทำไม!!” คาแลนตะคอกถามเสียงดัง ภายใต้น้ำเสียงที่แข็งกร้าวมันซ่อนความสั่นเครือไว้
“…” ทำยังไงดี ทำยังไงให้ตัวเองหยุดร้องไห้สักที หยุดสักทีมิลา
“เริ่มต้นใหม่ได้แล้วนะคะ เหมือนที่มิลากำลังทำอยู่ตอนนี้”
“หยุดพูด!!! ฉันไม่อยากฟัง”
“ฮึก~” ไอ้น้ำตาบ้า หยุดไหลออกมาสักที
“อย่าคิดว่าจะได้หมั้นกับมัน ถ้าฉันไม่มีความสุขก็อย่าหวังว่าชีวิตนี้เธอจะมีความสุข”
“จะ… ทำอะไร”
“เธอรู้นิสัยฉันดีมากกว่าใคร ลองเดาดูสิ”
“ยะ... อย่านะ เขาจะฆ่าคุณแน่ ๆ อย่าทำอะไรบ้า ๆ”
ฉันส่ายหน้าแต่คาแลนกลับยกยิ้มมุมปาก แววตาที่สิ้นหวังคู่นั้นทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหว
“ลูกน้องมึงก็มีคาแลน”
“ไม่ได้ กูไม่อยากให้คัลเลนมันรู้”
“อ่า แปลว่าต้องเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น ที่เป็นรักแรกของมึง” เคย์เดนมันฉลาด มองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าผมคิดจะทำอะไร
“กูรู้สึกว่ามันแปลก แปลกทุกอย่าง” เพราะมีเรื่องกวนใจผมถึงขอมันแบบนี้ รู้สึกว่าทุกอย่างมันแปลกไปหมดเหมือนมิลามีอะไรที่ปิดบังอยู่
“อะไรที่ทำให้มึงคิดแบบนั้น”
“สายตา สายตาของมิลาเหมือนกำลังปิดบังอะไรสักอย่าง เธอเอาแต่ขอร้องให้กูเกลียดแต่กลับร้องไห้ออกมา”
“มึงกำลังเข้าข้างตัวเองว่าเธอยังรู้สึก”
“แล้วกูคิดไม่ได้?”
“มึงบอกกูว่าจะแก้แค้นที่เธอทำให้เจ็บ”
“กู… ทำไม่ได้… กูใจร้ายกับมิลาไม่ได้มึงก็รู้” ผมถอนหายใจออกมาเบา ๆ ทุกอย่างที่เคยตั้งใจไว้มันพังลงไม่เป็นท่า น้ำตาของมิลาทำให้ผมเริ่มสงสัยในตัวเธอ
“หมาตัวนี้ซื้อจากไหนวะ เชื่องดีจริง ๆ ขนาดถูกเจ้าของตัดหางเอาไปปล่อยแล้วมันยังวิ่งหางตั้งกลับไปหาคนที่เคยทำร้าย”
“เธออาจจะมีเหตุผลบางอย่าง”
“มึงอย่าโง่คาแลน”
“จะช่วยไหม ถ้าไม่กูจะไปขอให้เฟลิกซ์มันช่วย”
“เฟลิกซ์ก็คงคิดไม่ต่างจากกู”
“ให้กูได้ลองก่อนได้ไหมเคย์เดน ความจริงมันออกมายังไงกูจะยอมรับ”
“มึงไม่เคยขอร้องกูแบบนี้คาแลน”
“ครั้งนี้กูขอ”
“อืม แค่ครั้งเดียวกูจะบอกให้ลูกน้องสืบดู มึงอยากรู้เรื่องอะไร”
“เกิดอะไรขึ้นกับมิน ทำไมเธอถึงป่วย ป่วยตั้งแต่เมื่อไร”
นี่คือเรื่องที่ผมสงสัย มินลี่เป็นเด็กแข็งแรงเธอเป็นนักกีฬาของโรงเรียนด้วยซ้ำ แถมตอนพูดมิลายังดูตกใจมันยิ่งทำให้สงสัย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD