เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 22
Talk - มิลา
ตอนนี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะพูดหรือสนใจอย่างอื่นเลย เพราะเป็นห่วงมินลี่ ในขณะที่ตอนนี้ฉันอยู่ในที่ปลอดภัยแต่มินกำลังตกอยู่ในอันตราย
“มิลา”
“อย่าเพิ่งถามได้ไหมคะ ถ้ามิลาพร้อมจะบอกเฮียเอง ตอนนี้มิลาเป็นห่วงมิน”
“เฮียขอโทษที่ต้องพาหนูหนีมาที่นี่”
“ถ้าไม่อยากให้โกรธก็พามิลากลับไป” ฉันไม่ได้อยากจะพูดอะไรที่มันฟังดูใจร้าย แต่คาแลนทำไม่ถูก ไม่เลยถ้าเขาเอามินมาด้วยฉันคงไม่เป็นแบบนี้
“ไม่มีทางเฮียไม่ปล่อยให้หนูกลับไปอีกแน่ ๆ”
“โทรศัพท์ล่ะคะ มิลาขอโทรศัพท์ติดต่อน้องได้ไหม”
“เฮียทิ้งเอาไว้ที่นู่น ถ้าใช้โทรศัพท์พวกมันตามตัวหนูเจอแน่ ๆ”
“… แล้วมินจะติดต่อน้องยังไง”
“วาริสพี่สาวของมาลิคอยู่ที่นี่ในคุกใต้ดิน มันไม่กล้าทำอะไรมินแน่ ๆ เชื่อเฮีย เพราะถ้าทำพี่สาวมันก็ไม่รอดเหมือนกัน”
“มาลิคไม่สนใจใครนอกจากตัวเองหรอกนะคะ ชีวิตคนอื่นมันไม่มีค่าสำหรับเขา”
“รู้จักมันดีขนาดนั้น?”
“มิลาอยู่กับเขามาหลายปี ตอนถูกส่งให้ไปอยู่ต่างประเทศ…” ฉันรีบเม้มปากแน่นเพราะเหมือนว่าตอนนี้ตัวเองจะพูดเยอะไปแล้ว
“อยากกลับไปหามัน?”
“มิลาอยากช่วยน้องไม่ใช่กลับไปหาเขา”
“แล้วทำไมไม่เชื่อว่าเฮียช่วยได้”
“ชวนทะเลาะอยู่ใช่ไหมคะ แค่เรื่องน้องมิลาก็เครียดจะแย่แล้ว”
“หนูเปลี่ยนไปมากเลยนะมิลา”
คาแลนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง อยากจะตีปากตัวเองที่พูด เข้าใจว่าที่ช่วยเพราะอะไรและรู้ว่าความรู้สึกของเรามันเป็นยังไง แต่ตอนนี้ฉันไม่กล้าให้ตัวเองมีความสุขเลยเพราะมินยังอยู่ในขุมนรกนั่น
“… มิลาขอโทษ”
“พักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เฮียจะพาเดินดูรอบ ๆ เกาะ”
“มิลาเคยถามน้องว่าอยากหนีไปด้วยกันหรือเปล่า รู้ไหมคะแววตามินเป็นประกายมาก เธอดีใจที่ได้ยินแบบนั้นเพราะมันคือสิ่งที่เฝ้ารอ”
“มินพูดตลอดเลยว่าอยากให้มิลาบอกเฮีย แต่ถ้าพูดไปมันจะเกิดสงครามของทั้งสองตระกูลแน่ ๆ เราสองคนพี่น้องคุยกันว่าจะกลับไปอยู่บ้านแม่ที่ต่างจังหวัด”
“มิลาซื้อแมวให้น้องด้วยนะคะ ชื่อเจ้าความหวัง อึก~ แต่ตอนนี้เหมือนมิลาเห็นแก่ตัวเลย”
คาแลนนั่งลงมาอีกครั้งก่อนจะดึงตัวฉันมาสวมกอดแน่น อ้อมกอดของเขามันยังอบอุ่นและทำให้รู้สึกปลอดภัย
ที่ไม่อยากเล่าเรื่องราวในตอนนั้นส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะรู้สึกละอายใจที่เลือกอะไรผิด ๆ เพียงแค่อยากช่วยมินให้ปลอดภัยแต่มันกลับเป็นการขุดหลุมฝังตัวเองให้ดิ่งลงเหว
ทั้งที่เวลาผ่านไปนานแล้วฉันไม่คิดเลยว่าจะยังได้รับความรักจากผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่แค่เฮียไม่เคยลืม แต่เราสองคนไม่เคยลืมกันและกันได้เลยต่างหาก
“เฮียสัญญาว่าจะพามินออกมาจากไอ้มาลิคให้ได้”
“อึก~”
“หนูเชื่อใจเฮียสักครั้งได้ไหม”
คาแลนผละกอดออกแล้วยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาบนพวงแก้มให้ มันยิ่งทำให้เจ็บเพราะว่าฉันทำเขาไว้ขนาดนั้นแต่คนตรงหน้าก็ยังแสนดี เป็นผู้ชายที่อบอุ่นสำหรับฉันเสมอ
“ไม่โกรธเหรอคะ เคยโกรธมิลาบ้างไหม”
“โกรธสิ เฮียโกรธหนูมาก ๆ แต่การที่มีหนูอยู่ตรงนี้มันดีกว่า”
“…”
“อย่าทิ้งเฮียไปไหนอีกเลยนะ เราจับมือแล้วสู้ไปด้วยกันมันไม่ดีกว่าเหรอครับ”
“…”
“เฮียรักมิลา ไม่เคยลืมได้แม้แต่สักวินาทีเดียว กลับมาอยู่ด้วยกันนะ กลับมาเป็นความสุขของเฮีย”
คาแลนยกมือมาวางบนพวงแก้มของฉันแล้วใช้นิ้วเกลี่ยเบา ๆ เขาอ่อนโยนขนาดนี้มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิดและคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรเลย
“หนูสัญญาว่าจะเป็นเจ้าสาวให้เฮียไงคะ”
ไม่พูดเปล่าคาแลนเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหยิบกล่อง ๆ หนึ่งออกมา ฉันจำได้ว่านั่นคือกล่องที่เก็บสร้อยตราประจำตระกูล เพราะเพิ่งคืนเขาไปตอนนั้น
“มันยังเป็นคงหนูเหมือนเดิม เฮียใส่ให้นะ”
“…” เมื่อได้ยินคำนั้นฉันก็ค่อย ๆ เอามือที่คล้องคอออกแล้วหลบสายตาที่จดจ้องมาอย่างรอคำตอบ
“ทำไมถึงเงียบ”
“ขอโทษนะคะที่มิลาเป็นเจ้าสาวให้เฮียไม่ได้” อยากจะลุกออกแต่เจ้าของตักไม่ยอมปล่อย ทำได้เพียงก้มหน้าลงถอนหายใจเบา ๆ “สร้อยเส้นนั้นมันไม่เหมาะกับมิลา”
“… หนู”
“มิลาไม่คู่ควรกับตำแหน่งนั้นเลยสักนิด”
“ใครบอกว่าไม่คู่ควร สำหรับเฮียมันเคยเป็นหนูยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิม”
ต่อให้เรารักกันขนาดไหน แต่ฉันคือคนทรยศ ทั้งพี่ชายและพ่อของเขาคงไม่อยากยอมรับผู้หญิงที่หนีไปอยู่กับศัตรู
“เพราะอะไร? หรือหนูหมดรักเฮียแล้ว”
“ไม่ใช่… มิลาไม่เคยหมดรักเฮียเลย”
“ถ้าหนูยังรักเฮียอยู่ก็ไม่ต้องสนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น”
“…”
“สนใจแค่เฮีย เหมือนที่เฮียสนใจแค่หนู ทำได้ไหม?”
พูดเหมือนมันง่ายแต่นี่มันชีวิตจริงไม่มีอะไรได้มาง่ายหรอก ฉันกลัวว่าตัวเองจะทำให้เจ็บปวดอีกครั้งถึงไม่กล้ารับปาก เพราะหากเอ่ยคำสัญญาแล้วทำไม่ได้มันจะเป็นความผิดติดค้างอยู่ในใจไปจนวันตาย
“โอเคเฮียจะไม่ใจร้อน ไม่บังคับอะไรอีก แต่หนูอย่าเผชิญหน้ากับอันตรายพวกนั้นคนเดียวอีกเลย หนูมีเฮียอยู่ข้าง ๆ หันมาเมื่อไรเฮียจะจับมือหนูเอาไว้แล้วผ่านปัญหาทุกอย่างไปด้วยกัน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD