เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 27
ฉันพยายามดันตัวเองออกจากพี่ลีวายแต่เขาจับไว้แน่น
มันแปลกขณะที่ฉันพยายามหลีกเลี่ยงแต่พี่ลีวายกลับทำเหมือนกำลัง
รั้งเอาไว้
“พี่ลีวายปล่อยมิลินได้แล้วค่ะ”
“ขึ้นไปบนห้องกับฉัน”
“ขะ… ขึ้นไปทำไมคะ” ขนทั้งตัวมันลุกซู่เมื่อได้ยินพี่ลีวายบอก
ให้ฉันขึ้นไปบนห้องของเขา
“ขึ้นไปทำ… อย่างที่เคยทำ”
“มะ… ไม่ค่ะ… มิลินไม่อยากทรยศแทน” ฉันอ้างออกไปทั้งที่
ยังไม่ตอบตกลงคบกับแทนแบบจริงจัง หวังว่าพี่ลีวายจะยอมหยุด
แต่ฉันคิดผิด… คนอย่างเขาไม่เคยแคร์อะไรเลย
พี่ลีวายพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ แววตาของเขามันเต็มไปด้วยความอำมหิต ก่อนจะถาม “คบกับมันแล้ว?”
“ค่ะ เราคบกันแล้ว”
“เมื่อวานเพิ่งเอากับฉัน… วันนี้คบกับมัน… เธอนี่มันร้ายจริง ๆ”
“เราสองคนอย่ายุ่งเกี่ยวกันอีกเลยนะคะ”
“ได้! ฉันจะไม่ยุ่ง ถ้าเธอบอกมาว่าตอนนี้ไม่รู้สึกอะไร
กับฉันแล้ว…” พี่ลีวายจ้องมองดวงตาของฉัน เขาตั้งคำถามแบบนี้
เพื่ออะไร
“พี่ลีวายบอกว่าเกลียด บอกว่าไม่เคยรัก บอกว่าอยากให้มิลิน
ไปให้พ้น แล้วตอนนี้จะมาถามแบบนั้นทำไมคะ ในเมื่อจะยังรู้สึกหรือไม่มันก็ไม่มีผลอะไรกับพี่ลีวายอยู่แล้ว”
“ฉันแค่คิดว่าเธอกำลังโกหกอยู่”
ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ น้ำตามันก็ไหลลงมาอาบแก้ม คนที่บอกว่าไม่เคยคิดจะรักฉันเลย ทำไมวันนี้ถึงไม่ยอมปล่อยฉันไป พี่ลีวายกำลังทำให้ฉันไปจากเขาไม่ได้อยู่สินะ
“ร้องไห้ทำไม!!” พี่ลีวายขมวดคิ้วถามราวกับไม่พอใจที่เห็นน้ำตาของฉัน
“มิลินไม่รู้จะทำยังไงถึงจะพอใจพี่ลีวาย อึก~” สุดท้ายหัวใจ
ของฉันก็ยอมแพ้ให้ผู้ชายตรงหน้าอีกจนได้
“เชื่อฟังฉันสิ บางทีถ้าเธอเชื่อฟังฉันอาจจะใจดีก็ได้”
ฉันส่ายหน้าไปมาช้า ๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
ไม่ขาดสาย “ปล่อยค่ะ อึก~”
“คุณผู้ชายคะมายืนทำไมตรงนี้ อ้าวหนูมิลิน” เสียงป้าช่อ แม่บ้านของที่นี่เอ่ยถามขึ้นมาทำให้พี่ลีวายรีบผลักตัวออกห่างจากฉัน
ป้าช่อเป็นแม่บ้านอยู่ที่นี่ตั้งแต่ฉันยังไม่เกิด และเป็นคนดูแล
พี่ลีวายตั้วแต่ยังเด็ก พี่ลีวายจึงเชื่อฟังคำพูดของป้ามากกว่าคุณท่าน
ด้วยซ้ำ
“ตายแล้วมิลินทำไมร้องไห้แบบนั้นละลูก”
พี่ลีวายจ้องฉันเขม็งเหมือนกำลังกดดันอยู่ เขาคงไม่อยาก
ให้ป้าช่อรับรู้ว่าตัวเองเป็นคนทำให้ฉันร้องไห้
“มะ... ไม่มีอะไรค่ะ หนูแค่คิดถึงแม่ก็เลยร้องไห้ออกมา”
“โถ่ ๆ มิลินลูก หนูช่างน่าสงสารจริง ๆ” ป้าช่อถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะมองพี่ลีวาย “ป้าเตรียมอาหารไว้ให้แล้วนะคะ”
“ครับ” พี่ลีวายพยักหน้าก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในบ้าน
“หนูขอตัวก่อนนะคะป้า”
ฉันบอกจากนั้นก็รีบเดินมาที่ห้องของตัวเอง ก่อนจะทิ้งตัว
นอนลงบนเตียงอย่างหมดแรง ในหัวตอนนี้มันเอาแต่คิดฟุ้งซ่านไม่หยุด ไม่เข้าใจว่าพี่ลีวายต้องการอะไรจากฉันกันแน่
ที่แน่ ๆ คงไม่ใช่หัวใจ สิ่งเดียวในตอนนี้ที่เขาสนใจคงเป็นร่างกายของฉันมากกว่า… หรือว่าฉันควรจะใช้ประโยชน์จากร่างกายของตัวเองเปลี่ยนหัวใจของพี่ลีวายดีนะ ถึงจะไม่สำเร็จบางครั้งความเจ็บปวดอาจจะทำให้ฉันค่อย ๆ ถอยออกมาได้เอง
ช่วงดึก ขณะที่ฉันกำลังนอนหลับก็สะดุ้งตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงเพลงดังกระหึ่มมาจากทางสระน้ำหลังบ้าน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาตอนนี้มันตีสองกว่าแล้ว ใครกันมาเปิดเพลงเสียงดังขนาดนี้
ฉันลุกขึ้นจากเตียงตัดสินใจเดินออกจากห้องมาดูที่สระว่ายน้ำ ก่อนจะเห็นว่าพี่ลีวายกำลังนั่งดื่มอยู่ที่สระคนเดียวแถมยังเปิดเพลง
ฉันส่งยิ้มหวานให้คนตรงหน้าก่อนจะยกมือขึ้นคล้องคอพี่ลีวายเอาไว้ แล้วพูด “… ช่วยเปลี่ยนให้มิลินเป็นคนใหม่ได้ไหมคะ”
พี่ลีวายยกยิ้มมุมปากก่อนจะสอดมือเข้ามาในชายเสื้อของฉันแล้วลูบไล้แผ่นหลังไปมาช้า ๆ
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะเปลี่ยนใจหรือไง”
“มิลินไม่คิดแบบนั้นหรอกค่ะ” พูดจบฉันก็โน้มใบหน้าลงมาจูบ
ที่ซอกคอหนาเบา ๆ ซึ่งพี่ลีวายก็ปล่อยให้ทำโดยไม่ห้าม
“ฉันรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ อย่าเสียเวลาเพราะมันไม่ได้ผล”
“แต่พี่ลีวายยังต้องการ... ร่างกายของมิลินอยู่ใช่ไหมคะ”
“เธอบอกฉันว่าไม่ต้องการเซ็กซ์”
“แต่พี่ลีวายก็ไม่ได้สนใจนี่คะ”
“ลุกขึ้นไปก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว”
“ก็ไม่เห็นต้องทนเลยนี่คะ” ฉันบอกด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวน
ก่อนจะพรมจูบที่ซอกคอแล้วค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากขึ้นมาขบเม้มใบหู
ของพี่ลีวายเบา ๆ
“มั่นใจว่าเธอจะรับมือกับมันไหว?”
“มิลินพร้อมค่ะ”
“ถ้าเลือกแล้วรับมือให้ไหวก็แล้วกัน”
พรึบ!! พี่ลีวายกำชับแขนโอบเอวของฉันเอาไว้แน่นจนหน้าอกแนบชิดกับแผกอกแกร่ง จากนั้นก็ก้มลงมาใช้เคี้ยวฟันคมงับลงบน
ซอกคอของฉันอย่างแรง
“ครั้งนี้เธอเริ่มก่อน อย่าขอร้องให้ฉันหยุดก็แล้วกัน เพราะฉัน
ไม่มีทางหยุดทำจนกว่าจะพอใจ”
“…”
“รู้ไหมว่าฉันเป็นพวกเบื่อง่าย อย่าคิดหลงตัวเองว่าฉันติดใจผู้หญิงที่จืดชืดอย่างเธอ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD