เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 27

ฉันพยายามดันตัวเองออกจากพี่ลีวายแต่เขาจับไว้แน่น

มันแปลกขณะที่ฉันพยายามหลีกเลี่ยงแต่พี่ลีวายกลับทำเหมือนกำลัง

รั้งเอาไว้

“พี่ลีวายปล่อยมิลินได้แล้วค่ะ”

“ขึ้นไปบนห้องกับฉัน”

“ขะ… ขึ้นไปทำไมคะ” ขนทั้งตัวมันลุกซู่เมื่อได้ยินพี่ลีวายบอก

ให้ฉันขึ้นไปบนห้องของเขา

“ขึ้นไปทำ… อย่างที่เคยทำ”

“มะ… ไม่ค่ะ… มิลินไม่อยากทรยศแทน” ฉันอ้างออกไปทั้งที่

ยังไม่ตอบตกลงคบกับแทนแบบจริงจัง หวังว่าพี่ลีวายจะยอมหยุด

แต่ฉันคิดผิด… คนอย่างเขาไม่เคยแคร์อะไรเลย

พี่ลีวายพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ แววตาของเขามันเต็มไปด้วยความอำมหิต ก่อนจะถาม “คบกับมันแล้ว?”

“ค่ะ เราคบกันแล้ว”

“เมื่อวานเพิ่งเอากับฉัน… วันนี้คบกับมัน… เธอนี่มันร้ายจริง ๆ”

“เราสองคนอย่ายุ่งเกี่ยวกันอีกเลยนะคะ”

“ได้! ฉันจะไม่ยุ่ง ถ้าเธอบอกมาว่าตอนนี้ไม่รู้สึกอะไร

กับฉันแล้ว…” พี่ลีวายจ้องมองดวงตาของฉัน เขาตั้งคำถามแบบนี้

เพื่ออะไร

“พี่ลีวายบอกว่าเกลียด บอกว่าไม่เคยรัก บอกว่าอยากให้มิลิน

ไปให้พ้น แล้วตอนนี้จะมาถามแบบนั้นทำไมคะ ในเมื่อจะยังรู้สึกหรือไม่มันก็ไม่มีผลอะไรกับพี่ลีวายอยู่แล้ว”

“ฉันแค่คิดว่าเธอกำลังโกหกอยู่”

ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ น้ำตามันก็ไหลลงมาอาบแก้ม คนที่บอกว่าไม่เคยคิดจะรักฉันเลย ทำไมวันนี้ถึงไม่ยอมปล่อยฉันไป พี่ลีวายกำลังทำให้ฉันไปจากเขาไม่ได้อยู่สินะ

“ร้องไห้ทำไม!!” พี่ลีวายขมวดคิ้วถามราวกับไม่พอใจที่เห็นน้ำตาของฉัน

“มิลินไม่รู้จะทำยังไงถึงจะพอใจพี่ลีวาย อึก~” สุดท้ายหัวใจ

ของฉันก็ยอมแพ้ให้ผู้ชายตรงหน้าอีกจนได้

“เชื่อฟังฉันสิ บางทีถ้าเธอเชื่อฟังฉันอาจจะใจดีก็ได้”

ฉันส่ายหน้าไปมาช้า ๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

ไม่ขาดสาย “ปล่อยค่ะ อึก~”

“คุณผู้ชายคะมายืนทำไมตรงนี้ อ้าวหนูมิลิน” เสียงป้าช่อ แม่บ้านของที่นี่เอ่ยถามขึ้นมาทำให้พี่ลีวายรีบผลักตัวออกห่างจากฉัน

ป้าช่อเป็นแม่บ้านอยู่ที่นี่ตั้งแต่ฉันยังไม่เกิด และเป็นคนดูแล

พี่ลีวายตั้วแต่ยังเด็ก พี่ลีวายจึงเชื่อฟังคำพูดของป้ามากกว่าคุณท่าน

ด้วยซ้ำ

“ตายแล้วมิลินทำไมร้องไห้แบบนั้นละลูก”

พี่ลีวายจ้องฉันเขม็งเหมือนกำลังกดดันอยู่ เขาคงไม่อยาก

ให้ป้าช่อรับรู้ว่าตัวเองเป็นคนทำให้ฉันร้องไห้

“มะ... ไม่มีอะไรค่ะ หนูแค่คิดถึงแม่ก็เลยร้องไห้ออกมา”

“โถ่ ๆ มิลินลูก หนูช่างน่าสงสารจริง ๆ” ป้าช่อถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะมองพี่ลีวาย “ป้าเตรียมอาหารไว้ให้แล้วนะคะ”

“ครับ” พี่ลีวายพยักหน้าก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในบ้าน

“หนูขอตัวก่อนนะคะป้า”

ฉันบอกจากนั้นก็รีบเดินมาที่ห้องของตัวเอง ก่อนจะทิ้งตัว

นอนลงบนเตียงอย่างหมดแรง ในหัวตอนนี้มันเอาแต่คิดฟุ้งซ่านไม่หยุด ไม่เข้าใจว่าพี่ลีวายต้องการอะไรจากฉันกันแน่

ที่แน่ ๆ คงไม่ใช่หัวใจ สิ่งเดียวในตอนนี้ที่เขาสนใจคงเป็นร่างกายของฉันมากกว่า… หรือว่าฉันควรจะใช้ประโยชน์จากร่างกายของตัวเองเปลี่ยนหัวใจของพี่ลีวายดีนะ ถึงจะไม่สำเร็จบางครั้งความเจ็บปวดอาจจะทำให้ฉันค่อย ๆ ถอยออกมาได้เอง

ช่วงดึก ขณะที่ฉันกำลังนอนหลับก็สะดุ้งตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงเพลงดังกระหึ่มมาจากทางสระน้ำหลังบ้าน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาตอนนี้มันตีสองกว่าแล้ว ใครกันมาเปิดเพลงเสียงดังขนาดนี้

ฉันลุกขึ้นจากเตียงตัดสินใจเดินออกจากห้องมาดูที่สระว่ายน้ำ ก่อนจะเห็นว่าพี่ลีวายกำลังนั่งดื่มอยู่ที่สระคนเดียวแถมยังเปิดเพลง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน