เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 35
บรรยากาศถูกปกคลุมด้วยความเงียบชวนให้อึดอัด การขอแต่งงานแบบนี้มันกระทันหันเกินไป ทำไมถึงมองด้วยสายตาที่ตัดพ้อขนาดนั้น
ไม่ใช่ว่าอยากจะปฏิเสธ… แค่ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลา
“หนูเอาแต่ขอให้เฮียเข้าใจ แล้วถ้าเฮียเป็นฝ่ายขอบ้างจะทำให้หรือเปล่า”
“เราจะทะเลาะกันอีกแล้วเหรอคะ”
“ใส่ใจกันบ้างไหมมิลา เฮียเหมือนคนโง่ที่รักหนูฉิบหาย”
“การรักมิลามันเรียกว่าโง่เหรอคะ”
ฉันเพ่งมองใบหน้าคมคายด้วยแววตาที่สั่นไหว สุดท้ายก็คุยกันไม่รู้เรื่องอยู่ดี
“ตีความหมายออกมาแบบนั้นได้ยังไง” ลมหายใจร้อนผ่าวถูกพ่นกระทบใบหน้า ก่อนที่คนตัวสูงจะโน้มลงมา
“ถอยไปค่ะ มิลาจะกลับบ้านแล้ว”
“คุยกับเฮียแค่นี้มันอึดอัดใจขนาดนั้นเลยหรือไง”
“หยุดชวนทะเลาะสักทีได้ไหม แค่นี้มิลาก็ลำบากใจแย่แล้ว เหนื่อยนะคะที่ต้องแบกรับความกดดันของทั้งสองฝ่ายเอาไว้”
“แบ่งมาให้เฮียสิ ถ้าหนักมากเฮียจะช่วยหนูแบกเอง”
“เลิกกดดันมันช่วยได้เยอะกว่านะคะ”
ฉันดันอกแกร่งออกห่างเพื่อจะหนีกลับเข้าบ้าน ทว่าถูกคาแลนรั้งแขนไว้แล้วดึงให้กลับมาอยู่ในท่าเดิม
ใบหน้าคมคายซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอ แรงดูดเม้มทำให้ต้องนิ่วหน้า พยายามเอนตัวหนีแต่ก็ถูกรั้งต้นคอเอาไว้
“อื้อ เฮียอย่าทำแบบนี้”
“หนูเป็นเมียเฮีย ทำไมจะทำไม่ได้”
“แต่มิลาไม่มีอารมณ์”
“เฮียมี แล้วหนูต้องช่วย”
“ไม่”
เพราะตอนนี้เรามีปัญหากันอยู่ จู่ ๆ จะมาทำเรื่องอย่างว่าฉันไม่ชอบ ไม่อยากทำ ยิ่งผลักดันออกห่างเท่าไรแรงดูดจากริมฝีปากหนาก็ยิ่งรุนแรงขึ้น
“เฮีย!! อย่ามาทำแบบนี้นะ”
“จะทำ”
คาแลนผละไปหน้าออกพร้อมพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะคว้ามาจับมือฉันแล้วกกระชากให้เดินตามเข้ามาในบ้าน
เฟลิกซ์ปรี่เข้ามาขวางก่อนจะพูดเหมือนมีเรื่องด่วน “คาแลนกูมีเรื่องจะ…”
“เอาไว้ค่อยคุย”
“ไม่ได้ต้องคุยตอนนี้”
“ถอยไปกูอารมณ์ไม่ดี”
ไม่ยอมฟังใครเลยแม้แต่ฉันที่บอกรักนักหนา เวลาโกรธแบบนี้ทำให้รู้สึกกลัวเพราะเซ็กส์ของเขาจะรุนแรง
ประตูห้องนอนถูกเปิดออกพร้อมกับตัวของฉันที่ถูกดึงรั้งเข้ามาข้างใน ก่อนประตูบานใหญ่จะถูกปิดกระแทกดังสนั่น
“แก้ผ้าออก”
“ไม่”
“มิลา”
“จะทำรุนแรงกับมิลาใช่ไหม”
“อย่าทำให้เฮียหมดความอดทน”
“มิลาไม่ชอบ ไม่ชอบที่เฮียทำแรง”
คนอารมณ์เสียไม่ฟังอะไรเหวี่ยงฉันลงบนเตียงอย่างแรง ก่อนจะยกมือขึ้นมาปลดเข็มขัดราคาแพง
“ถ้าให้เฮียถอดให้ระวังเสื้อผ้าหนูมันจะขาดนะ”
“…”
“รู้ดีนี่เวลาเฮียหงุดหงิดแล้วเป็นยังไง”
หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อได้ยินคำชวนขนลุกนั่น ฉันหยัดตัวนั่งจากนั้นก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากเรือนร่าง
ไม่นานเราทั้งคู่ก็เหลือเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่า คาแลนขึ้นมาคร่อมด้านบนแล้วก้มลงดูดเลียหน้าอกอย่างป่าเถื่อนแถมยังฝังรอยฟันเอาไว้หลายจุด
ไร้บทสนทนาใด ๆ ฝ่ามือหนาบีบเคล้นไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งบนตัวของฉัน ทุกสัมผัสมันรุนแรงทำให้ผิวสีขาวเกิดรอยแดง
เป็นแบบนี้ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควร
“เราพอไหมเฮีย”
“… มิลา”
“ตอนนี้เราทั้งคู่ฝืนกันมากเกินไป”
“แค่หนูหรือเปล่าที่ฝืน”
“จะคิดแบบนั้นก็ได้ ทุกอย่างมันแย่ลงเรื่อย ๆ ตอนนี้เราหยุดก่อนดีไหม”
“…”
“ขอโทษ ที่มิลาทิ้งเฮียอีกแล้ว”
“อย่าพูดคำนั้นออกมาอีกเพราะมันจะทำให้เฮียหงุดหงิดมากกว่าเดิม”
“…”
“อย่าคิดจะไปไหน ซี๊ด~ เพราะครั้งนี้เฮียไม่ยอมปล่อยหนูไปอีกแน่ ๆ”
คาแลนจับขาของฉันขึ้นพาดบนบ่าจากนั้นก็ฝังเขี้ยวฟันลงที่ท่อนขาเพื่อลงโทษ เขาอัดกระแทกถี่รัวเอวสอบจนจุกแน่นไปหมด แทบจะรับมือไม่ไหวอยู่แล้ว
“อืม~ อ๊า~ ครางชื่อผัวหน่อยเด็กดี”
“มิลาไม่ อ๊า~ใช่เด็กดี ขะ... ของ อ๊ะ อ๊าง ของเฮีย”
“เพราะหนูดื้อไงเฮียถึงลงโทษ อ๊า~”
เรียวขาที่เต็มไปด้วยรอยกัดถูกจับออกจากบ่า สองมือหนารั้งสะโพกแน่นพร้อมอัดกระแทกเอวสอบอย่างป่าเถื่อนโดยไม่สนใจเลยว่าฉันจะเจ็บหรือจุกแค่ไหน
พยายามดันตัวเองออกหลายครั้งแต่ไม่เป็นผล และทุกครั้งคาแลนจะทำรุนแรงขึ้น
“บอกมา อ๊า~ ว่าหนูจะไม่ทิ้งเฮีย”
“ดื้อจริง ๆ ซี๊ด คงชอบให้ทำแรง ๆ สินะ”
“มะ... ไม่ เฮีย อึก~ อ๊าง บะ... เบา ๆ อื้ออ~”
“เฮียจะลงโทษหนูทั้งคืน” เอวสอบกระแทกกระทั้นพลางส่งสายตาคมจ้องมองเรือนร่างของฉัน “จนกว่าจะยอมพูดว่าจะไม่ทิ้งเฮียไปไหน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD