เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 36
สรุปบท ยั่วรัก - 36 ถอยห่างจากมันซะ: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
สรุปตอน ยั่วรัก - 36 ถอยห่างจากมันซะ – จากเรื่อง เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel
ตอน ยั่วรัก - 36 ถอยห่างจากมันซะ ของนิยายโรแมนติกเรื่องดัง เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดยนักเขียน GoodNovel เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
@บาร์โฮส
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งดื่มพรางมองหนุ่มๆ ที่ยืนอยู่บนฟอร์เพื่อให้ลูกค้าเลือก ถ้าถามว่ามีใครเข้าตาไหมบอกตามตรงเลยว่าไม่เพราะจุดประสงค์ของการมาที่นี่คือปั่นหัวคนเล่นๆ
“สนใจน้องคนไหนเป็นพิเศษไหมคะ” คนของร้านเดินมาถาม ฉันหันมองทิชาแล้วยิ้มจากนั้นก็พยักหน้า “สนใจทุกคนเลยค่ะ”
“ให้น้องๆ กี่ดื่มดีคะ”
“คนละห้าสิบดื่มค่ะ”
“เกล!! บ้าไปแล้ว” ทิชาถลึงตาใส่ฉันที่กำลังนึกอารมณ์ดี “เงียบเหอะน่า”
“รับสายก่อนไหมโทรมาจนโทรศัพท์สั่นเป็นเจ้าเข้าแล้ว ทั้งแชตรัวๆ อีก”
“ไม่ดีกว่า ขืนรับสายก็เจอบ่นสิ”
“ฉันไม่เข้าใจแกจริงๆ ว่าทำไมชอบหาเรื่องใส่ตัว” ทิชาทำได้แค่ส่ายหน้าให้กับความดื้อรั้นของฉัน
เพราะรู้ดีว่าหากคัลเลนรู้เขาจะโกรธแค่ไหน และที่ทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้เขารู้ว่าถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกแต่ก็ไม่ได้ยอมเขาไปซะทุกเรื่อง
หนุ่มๆ ที่ยืนอยู่บนฟอร์รับสิบคนกรูกันมายืนที่โต๊ะของฉันจนแน่นเอียด จนต้องขอให้พนักงานเปิดโต๊ะใหม่ให้อีกสองโต๊ะเพื่อจะได้มีที่ยืน
“ดื่มไหมครับ” เด็กหนุ่มหน้าตาดียื่นแก้วเหล้ามาให้เพราะเห็นว่าฉันดื่มแค่น้ำเปล่า
“ไม่ล่ะ ไม่ได้ตั้งใจมาดื่มน่ะ”
“อยากไปต่อไหมครับ” เด็กคนนี้ดูเป็นงานพอสมควร คงจะทำงานที่นี่มานาน “ปกติชวนลูกค้าแบบนี้หรอ”
“แค่คนที่ถูกใจครับ”
“เลือกได้ด้วย?”
“ก็บอกแล้วไงครับว่าแค่ถูกใจ แล้วตอนนี้ผมก็ถูกใจพี่คนสวยมากๆ เลย ทำยังไงดี”
“ขอโทษนะแต่พี่ไม่ชอบเด็ก”
“ไม่เด็กแล้วนะครับ โตเต็มที่แล้วไม่เชื่อจับดูสิ” ให้ตายสิ เด็กนี่แพรวพราวเล่นหูเล่นตาเก่งจริงๆ ทั้งคำพูดทำเอาใบหน้าฉันร้อนวูบวาบไปหมด
ฉันหันมองทิชา รายนั้นคงกำลังอิ่มเิมความสุขจากที่ห้ามตอนนี้คงไม่อยากกลับแล้วเพราะเหมือนจะถูกใจเด็กหนุ่มที่กำลังออดอ้อนเธอเหมือนลูกหมา เด็กที่นี่เอาใจเก่งจริงๆ ที่ทำให้ทิชาเคลิ้มได้
“ใครโทรมาหรอครับ?” เด็กโฮสถามเพราะเห็นโทรศัพท์ของฉันมันสั่นไม่หยุด
“พ่อน่ะ”
“หืม? พ่อหวงหรอครับ”
“อื้อ ขี้หวงมากๆ เลย” ฉันยิ้มก่อนจะมอฝที่หน้าจอโทรศัพท์อีกครั้ง จากนั้นก็หยิบมันขึ้นมาชั่งใจว่าจะกดรับสายดีหรือเปล่า
“รับสายหน่อยไหมครับ พ่อคงเป็นห่วง”
“ห่วงเงินหรือเปล่า”
“ใช้แบล็คการ์ดรูดจ่ายขนาดนี้ยังต้องห่วงอีกหรอครับ”
“เด็กช่างพูด” แปลกที่จู่ๆ ก็นึกเอ็นดูเด็กหนุ่มตรงหน้า แต่ไม่ได้อยากจะคิดอะไรเกินเลยหรอกนะ แต่พอได้พูดคุยแล้วก็สนุกดี
“ถ้าเหงาจ้างผมไปดูแลส่วนตัวได้นะครับ”
“พี่ไม่ใช่คนขี้เหงา” ฉันยิ้มให้เด็กที่กำลังอ่อยตัวเองอย่างออกนอกหน้า ก่อนจะตวัดสายตามองทิชาที่กำลังนั่งบนตักเด็กโฮสกล้ามแน่น “ชาฉันไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ”
“พ่อโทรมาขนาดนั้นแกควรไปรับสายตั้งนานแล้วเกล”
“เซฟตัวเองหน่อยนะชา อย่าเมามาก”
“อื้อรู้แล้วน่า”
ฉันมองเพื่อนสาวของตัวเองอย่างอดห่วงไม่ได้เพราะไม่เคยเห็นเธอปล่อยตัวเองเอ็นจอยขนาดนี้ แต่ก็ไม่อยากขัดเพราะเป็นคนชวนมาเองแท้ๆ
เมื่อเดินออกมานอกร้านฉันก็กดรับสายที่โทรเข้ามาก่อนหน้านี้นับร้อยๆ สายได้
( เธออยู่นี่ไหน ทำไมมีแจ้งเตือนตัดเงินจากบัตรห้าแสน ซื้ออะไร )
“ซื้อผู้ชายค่ะ” ฉันตอบไปตามตรง ไม่คิดจะปิดบังอยู่แล้วเพราะตั้งใจ
( พูดดีๆ อย่ายั่วโมโหฉันนะเกล )
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD