เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 38

มันรู้สึกจุกอกกับคำพูดเย็นชาของคนตรงหน้า รู้ว่าเขาไม่ได้คิดแบบเดียวกัน และรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ทำไมต้องพ่นคำใจร้ายพวกนั้นออกมาด้วย

ทั้งสีหน้าแววตาของคัลเลนมันทำให้ฉันรู้สึกสมเพชตัวเองที่ดันเผลอใจไปชอบผู้ชายแบบนั้น แม้ว่าที่เขาพูดมันจะจริงก็ตาม

เพราะถ้าพ่อฉันรู้ มันคงไม่เป็นผลดีกับใครแน่ แต่ก็คงจะไม่ใช่ความผิดหวัง

“จะทำอะไรกับเกลก็รีบๆ ทำสิคะ มัวมาพูดไร้สาระอยู่ทำไม” ทั้งที่ในใจมันเจ็บปวดทรมาน แต่ฉันก็ต้องฝืนทำเป็นไม่รู้สึกอะไร

คนอย่างคัลเลนพร้อมจะย่ำยีทุกความรู้สึกของฉัน ฉะนั้นจะให้เขาเห็นมุมอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาด

“อวดดี อยากรู้นักว่าเธอจะเก่งได้สักแค่ไหน” มือหนาบีบมาที่แก้มทั้งสองข้างจนหน้ายู่

“ถ้าเกลไม่เก่งจริง เกลคงไม่อยู่มาจนถึงตอนนี้หรอก คิดว่าจุดที่เกลอยู่มันง่ายมากรึไงที่ต้องมาทนรองรับอารมณ์ของคุณ”

“ฉันชอบนะเวลาที่เธอดูมั่นใจกับอะไรสักอย่าง ดี มั่นใจเข้าไว้ให้เยอะๆ ล่ะ”

แคว่ก!

“อ๊ะ!” สิ้นสุดประโยคนั้นเสื้อผ้าของฉันก็ถูกฉีกกระฉากจนขาด ท่อนบนเหลือเพียงเศษผ้าและบราเซียที่ปกปิดเนินอกเอาไว้

คัลเลนโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากจูบขยี้อย่างรุนแรง ทั้งบดเบียด ขบกัดจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวของเลือด

ทั่วบริเวณกลับปากบวมเห่อและรู้สึกร้อนเอามากๆ เรียวลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาควานเลียไปทั่วโพรงปากทั้งยังแลกลิ้นนัวน้ำลายอย่างเร่าร้อน

ฝ่ามือคัลเลนลูบไล้ไปทั่วร่างกายของฉัน เขาบีบเคล้นทุกจุดอย่างรุนแรงจนมันแดงเป็นรอยนิ้ว

“อื้อ!” ฉันส่งเสียงท้วงเพราะรู้สึกปวดหนึบไปทั่วร่างกาย ราวกับเขากำลังลงโทษที่ฉันดื้อไปทั่วในสถานที่แบบนั้น

ก็แค่อยากให้หวง ไม่ได้อยากให้เขารุนแรงกันถึงขนาดนี้

คัลเลนผละริมฝีปากออก ก่อนจะไล้ปลายจมูกมาใกล้ๆ กับใบหูพร้อมทั้งใช้ปลายลิ้นเลียวนไปทั่ว ทำเอารู้สึกขนลุกซู่ทั้งที่เมื่อกี้กำลังทรมาน

“อื้อ อ๊ะ! ยะ อย่ากัดนะ เจ็บ!” แต่จู่ๆ ก็สะดุ้งโหยงด้วยความเจ็บเมื่อคัลเลนใช้เขี้ยวฟันงับมาที่ติ่งหูอย่างแรง

“ฉันบอกแล้วไงว่าชอบเวลาเธอดูมั่นใจ อวดดีนักไม่ใช่หรอ หึ” พูดจบเขาก็ย้ายใบหน้าไปขบกัดติ่งหูอีกข้าง ฉันได้แต่นอนดิ้นพล่านด้วยความทรมาน

เมื่ออยู่ตรงนั้นจนพอใจแล้ว คัลเลนก็ขยับตัวต่ำลงมาให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับหน้าอก พร้อมทั้งใช้สองมือโกยสองเต้าขึ้นมาจนเห็นจุกชัด จากนั้นก็ซุกใบหน้าลงมาสูดดมและโลมเลียเม็ดถันสลับกันอย่างมูมมาม

“อ๊ะ~ บอกว่าอย่ากัดไง มะ มันเจ็บ!” ยิ่งบริเวณปลายถันมันค่อนข้างบอบบาง พอถูกกัดแรงๆ จึงรู้สึกเจ็บกว่า

“แค่นี้ก็ร้องขอความเห็นใจแล้ว ไม่สมกับเป็นเธอเลยนะ” เมื่อก่อนเวลาได้ยินเขาพูดอะไรแบบนี้อย่างมากก็แค่เจ็บใจที่ทำได้แค่ทน ทว่าตอนนี้ภายในอกมันกลับรู้สึกจุกแน่นเหมือนมีอะไรมาอุดตัน

รู้สึกอยากร้องไห้และได้แต่นึกน้อยใจลึกๆ ว่าทำไมเขาไม่อ่อนโยนกับฉันบ้าง ทั้งที่รับรู้ความรู้สึกของฉันขนาดนั้นแล้วแท้ๆ

“เกลก็คนมีความรู้สึก เจ็บเป็นนะคะ”

เอวสอบเริ่มขยับเข้าออกอย่างหนักหน่วง ไม่เว้นช่องว่างให้ฉันได้ปรับตัวกับขนาดที่ใหญ่โตนั้น ทำเอาภายในท้องน้อยจุกหน่วงไปหมด

“อึก อ๊ะ~” ฉันพยายามครางให้เบาและพูดให้น้อยที่สุด เพราะไม่อยากให้คัลเลนสมเพชได้อีก

“ครางดังๆ ไม่งั้นฉันจะรุนแรงกับเธอกว่านี้” เสียงเข้มออกคำสั่ง ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเปล่งคำรามเสียงกระเส่า

คัลเลนใช้สองมือบีบเคล้นหน้าอกฉันอย่างหนักหน่วง จนเนื้อเนียนปลิ้นออกตามซอกนิ้ว ทั้งยังใช้ปลายนิ้วบดคลึงเม็ดถันถี่ๆ

เขาจับฉันให้นอนตะแคงพร้อมกับยกขาขึ้นข้างนึง จากนั้นก็ซอยกระแทกสะโพกเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง

ปึก ปึก ปึก ปึก!!

“อ๊ะ อ๊า คะ คัลเลน!” เพราะทนแรงกระแทกที่เหมือนพายุคลั่งนั้นไม่ไหว จึงหลุดครางชื่อเขาออกมา ถึงอย่างนั้นฉันก็จะไม่ร้องขอความเห็นใจเด็ดขาด

“ซี้ด เกลอย่างเสียวอะ อืม~” ฝ่ามือของคัลเลนฟาดมาที่แก้มก้นอย่างแรง ทำเอารู้สึกแสบและคาดว่ามันน่าจะเป็นรอยนิ้วมือ

แรงกระแทกถูกเพิ่มความถี่รัวเป็นเท่าตัว ศีรษะฉันกระแทกโดนหัวเตียงครั้งแล้วครั้งเล่า หน้าอกสะท้อนขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกับเอวสอบ

“อื้อ อ๊ะ อ๊า~” จากที่ตอนแรกมันเจ็บและจุก ตอนนี้เริ่มมีอารมณ์อื่นเข้ามาแทรก