เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 39
สรุปบท เด็กดื้อ - 39 ทำไมต้องทน: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
สรุปเนื้อหา เด็กดื้อ - 39 ทำไมต้องทน – เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel
บท เด็กดื้อ - 39 ทำไมต้องทน ของ เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย GoodNovel อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
กลับมาที่ห้องของตัวเอง ฉันพยายามอ่านหนังสือและไม่สนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า แต่ทว่าพยายามเท่าไรมันก็เอาแต่
คิดวนเวียนไม่เข้าใจตัวหนังสือที่อ่านสักทีจนหงุดหงิดตัวเอง
“หยุดคิดถึงคนใจร้ายสักที” ฉันบอกตัวเองเบา ๆ แล้วตั้งสติ
อ่านหนังสือใหม่อีกครั้ง
ไม่รู้ว่าทำไมทั้งที่มีเหตุผลมากมายให้เลิกชอบผู้ชายอย่างพี่ลีวายแท้ ๆ แต่หัวใจมันก็ยังมีแต่เขา แถมไม่ว่าจะถูกบังคับให้ทำอะไรก็ยอม
ไปซะหมดทุกอย่าง
ไม่ใช่ว่าคิดไม่ได้หรอกนะ มันคิดได้แต่ขัดไม่ได้ต่างหาก สุดท้าย
ก็ต้องมานั่งหงุดหงิดตัวเองแบบนี้
เวลาผ่านไปจนถึงวันสอบวันสุดท้าย วันนี้ฉันรู้สึกสบายใจ
อย่างบอกไม่ถูก อาจเพราะจะได้ไปต่างประเทศแล้ว
ถึงแม้ที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของฉันกับพี่ลีวายมันจะวนลูป
อยู่ที่เดิม นั่นก็คือเรื่องบนเตียงกับคำพูดร้าย ๆ ที่เขาคอยพูดกรอกหู
อยู่ตลอดเวลา
ตอนนี้ถึงยังไม่ได้ไปต่างประเทศ ก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหลุดพ้น การไปครั้งนี้มันต้องเกิดการเปลี่ยนแปลง
มีเรื่องหนึ่งที่ฉันเป็นกังวลคือเรื่องของแทน เพราะตั้งแต่ตอนนั้น
ที่บล็อกเขาไป แทนก็ไม่มาเจอหน้าฉันอีกเลย ทั้งที่เราเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เมื่อก่อนเราเจอกันบ่อยมาก ๆ แต่ตอนนี้ไม่เห็นแม้เงา
อย่างน้อย ๆ ถึงจะไม่ได้รู้สึกอะไรแต่แทนก็เป็นน้องชายที่นิสัยดีมาก ๆ คนหนึ่งสำหรับฉัน
กลับมาที่บ้านฉันก็จัดเตรียมเก็บกระเป๋าเพราะต้องบินไปต่างประเทศในอีกสองวันนี้แล้ว
แกร็ก! เสียงเปิดประตูห้องทำให้ฉันสะดุ้งแล้วรีบหันมอง ก่อนจะเห็นว่าเป็นพี่ลีวาย
“ข… เข้ามาทำไมคะ” ผิดที่ฉันเองดันลืมล็อกห้องซะได้
พี่ลีวายก้มมองเสื้อผ้าที่อยู่ในกระเป๋าเดินทางที่จัดไว้ ก่อนจะ
เงยหน้าขึ้นมาถาม “จะไปแล้ว?”
“… ค่ะ”
ฉันเม้มริมฝีปากแน่นรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรกับคำถามนั้นของ
พี่ลีวาย จู่ ๆ ก็เข้ามาในห้องแล้วถามแบบนั้นมันแปลก ๆ ยังไงชอบกล
พี่ลีวายก้าวขาเดินมานั่งลงบนเตียงของฉันก่อนจะถามต่อเสียงเรียบ “เมื่อไร”
“ม… มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ฉันถามว่าเธอจะไปเมื่อไร” เมื่อฉันไม่ยอมตอบน้ำเสียงที่เค้นถามของพี่ลีวายก็เริ่มแข็งกร้าวขึ้น
“ไปเมื่อไรแล้วจะสนใจทำไมคะ” ฉันทำใจกล้าถามกลับแต่
ถูกจ้องด้วยสายตาอำมหิต “ไม่ดีใจหรือไงมิลินกำลังจะไปให้พ้นสายตา”
“ฉันแค่อยากรู้”
“มีแผนอะไรเหรอคะ” ไม่เชื่อหรอกว่าเข้ามาถึงในห้องของฉันแบบนี้เพราะแค่อยากรู้ ปกติพี่ลีวายไม่เคยสนใจอะไรอยู่แล้ว นอกจากเรื่องบนเตียง
“แผนอะไรกัน เห็นฉันเป็นคนยังไง”
“คนใจร้ายค่ะ พี่ลีวายเป็นคนแบบนั้น”
“ถึงจะใจร้าย… แต่เธอก็ยังหลงฉันหัวปักหัวปำ”
“…” เพราะเอาแต่ถูกตอกย้ำความรู้สึกด้วยสายตาที่เยาะเย้ยแบบนี้ไงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งทำให้ฉันอยากถอย
หมับ!! มือหนาคว้ามาจับแขนฉันแล้วดึงให้เซลงมานั่งบนตักแกร่ง
“ท… ทำอะไรคะปล่อยนะ” ฉันดิ้นแรง ๆ แต่กลับถูกแขนแกร่งโอบกัดแน่นจนหายใจแทบไม่ออก
“ไหน ๆ ก็จะไปแล้ว ขอฉันจัดชุดใหญ่ส่งท้ายให้เธอหน่อย”
“มะ… ไม่!!”
“บอกแล้วไงว่าถ้าฉันจะเอาเธอก็ขัดไม่ได้”
ใบหน้าคมคายซุกลงมาบนซอกคอของฉันก่อนจะใช้ริมฝีปาก
ขบเม้มเบา ๆ ทำให้เกิดรอย อยากจะผลักตัวเองออกแต่ก็ถูกมือหนา
จับไว้แน่น
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD