เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 39
สรุปบท แพ้รักเก่า - 39 ผิดสัญญา: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
อ่านสรุป แพ้รักเก่า - 39 ผิดสัญญา จาก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel
บทที่ แพ้รักเก่า - 39 ผิดสัญญา คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย GoodNovel อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
Talk - มิลา
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องเสื้อ พนักงานกำลังเอาชุดมาให้เลือก ตั้งแต่มาถึงไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำมีแต่มินที่บอกว่าชุดนั้นดีชุดนี้เหมาะ
น้องไม่อยากให้ฉันหมั้นกับมาลิค แล้วตอนนี้เป็นอะไรไป
“เลือกสิพี่มิลา พนักงานยืนถือชุดรอจนเมื่อยแล้วนะคะ”
“พี่ไม่อยากหมั้น”
“แต่เราขัดเขาไม่ได้ ยิ่งรั้นเขายิ่งบงการชีวิตพี่มิลานะ”
“แปลว่าพี่ต้องยอมเหรอมิน ถ้ายอมแปลว่าพี่ยิ่งเอาตัวเองถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ”
“มินก็ไม่อยากให้หมั้นเลย”
“แต่ที่มินกำลังทำเหมือนเร่งพี่อยู่นะ”
“พี่มิลา… กำลังสงสัยในตัวมินใช่ไหมคะ”
น้องถามพร้อมน้ำตาที่เอ่อเต็มดวงตาทั้งสองข้าง เห็นแบบนั้นหัวใจดวงน้อยมันวูบไหวรีบปฏิเสธทันที
“มะ... ไม่ ๆ ไม่ใช่นะมิน”
ฉันเป็นพี่สาวที่แย่มากเลยใช่ไหม
“มินไม่ยุ่งแล้วก็ได้ค่ะ พี่มิลาเลือกตามสบายเลย”
“…” มินลุกขึ้นเดินหายออกไปจากห้องเสื้อ อยากจะออกไปตามแต่ถูกพนักงานที่ถือชุดรั้งไว้
“รบกวนเลือกมาสักชุดก่อนนะคะ”
“คุณเลือกได้เลยค่ะ ฉันไม่ได้อยากลองชุดพวกนั้นแต่แรก”
“ไม่ฉลาดเลยนะคะ คุณมาลิคทั้งหล่อและรวยขนาดนั้น คุณเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉามากเลยรู้ไหม” พนักงานเอ่ยออกมาอย่างนั้นทำให้ฉันถึงกับต้องยิ้มเจื่อน
“หน้าตา ฐานะ กับนิสัยมันสวนทางกัน คุณไม่เคยรู้จักเขามาก่อนอย่ามาพูดว่าฉันไม่ฉลาด ถ้าเคยเจออย่างที่ฉันเจอคุณจะเปลี่ยนคำพูด”
หงุดหงิดกับสิ่งที่พนักงานคนนี้ตัดสิน มองว่าฉันไม่ฉลาดอย่างนั้นเหรอ เธอไม่ได้มาเจออย่างที่ฉันเจอหนิ
เดินออกจากห้องลองชุดก็ไม่เจอแม้เงาของมินแล้ว น้องหายไปไหนกัน หรือว่ากลับไปแล้ว
ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ อย่างรู้สึกผิด ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องเสื้อ มองชุดที่พนักงานวางเอาไว้ให้
สวย ชุดนั้นสวยมาก ๆ เผลอจินตนาการไปว่าหากวันนี้เป็นวันสำคัญของฉันกับคาแลนมันจะมีความสุขขนาดไหน เราสองคนคงเลือกชุดกันหลายชั่วโมง คาแลนน่ะชอบใช้นิสัยรวย เขาต้องโอเวอร์แน่ ๆ
แค่ความคิดก็มีความสุขจนเผลอยิ้มออกมา ทว่ารอยยิ้มค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อเห็นมาลิคเปิดประตูห้องเข้ามา
“ทำไมไม่ลองชุด”
“ลองแล้วค่ะ” แน่นอนว่าฉันโกหก และดูเหมือนคนอย่างมาลิคก็คงไม่เชื่อ “ลองให้ฉันดูอีกครั้งสิ”
“คงไม่จำเป็น”
“เธอดื้อกับฉันมากกว่าเดิมเยอะเลยนะมิลา”
“…”
“ไม่ต้องไปคิดถึงมัน ได้ข่าวว่าพ่อของไอ้คาแลนหาผู้หญิงให้ อีกไม่นานคงจะมีข่าวออกมา”
“…” ไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้ หยุดพูดสักที
“เตรียมใจเอาไว้บ้างนะ ถึงวันนั้นฉันจะนัดมันกับคู่เดตมากินข้าวด้วยกันสักมื้อ”
ไม่เข้าใจกับคำที่ผู้ชายเลว ๆ คนนี้กำลังเอ่ยออกมา เขาจะทำร้ายเราสองคนไปถึงเมื่อไร แค่ไหนที่คนอย่างเขาจะพอใจ ต้องเจ็บอีกเท่าไรถึงจะหยุดสักที
ฉันยอมทิ้งความสุข ยอมจนไม่รู้จะยอมยังไงแล้ว
“ทำไปเพื่ออะไร คุณมันบ้าจริง ๆ มาลิค”
“ทำให้เธอรู้ไงมิลาว่าไม่มีวันสมหวังกับมัน”
“เพราะคุณไม่ใช่เหรอที่ทำลายความรักของมิลากับเขา”
“ฉันถึงสะใจยังไงล่ะที่เห็นมันเป็นทุกข์ขนาดนั้น” ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีความเกลียดชังของผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้ลดลงไปเลย
“คาแลนทำอะไรให้คุณ ทำไมต้องทำร้ายเขาขนาดนั้น” ฉันเฝ้าถามคำ ๆ นี้อยู่หลายครั้ง ถ้าเป็นแค่เรื่องธุรกิจเขาต้องแค้นขนาดนี้เชียวเหรอ มันเกินไปหรือเปล่า
“ความเย่อหยิ่งของมัน ทำเหมือนทุกคนอยู่ต่ำกว่ามัน ทุกอย่างที่เป็นมันฉันจะเอามาให้หมด”
“ไม่ทีทางที่คุณจะทำได้มาลิค”
ใบหน้าเจ้าเล่ห์ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินมากระชากแขนฉันอย่างแรงจนเซมากระแทกแผงอกแกร่ง จากนั้นมาลิคก็โน้มลงมาพูด “ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อตอนนี้ฉันกำลังจะหมั้นกับผู้หญิงที่มันรักยิ่งกว่าชีวิต”
ไม่ได้สนใจคำที่มาลิคบอกเท่าไรเพราะกำลังแปลกใจที่มีกลิ่นน้ำหอมของมินติดจาง ๆ นอยู่บนตัวของเขา จำได้แม่นเพราะเป็นคนซื้อให้น้องเอง
“คิดอะไรอยู่?”
“เปล่าค่ะ”
“รีบไปลองชุดซะ ฉันจะนั่งรอดูตรงนี้”
“ไม่ค่ะ” พยายามแกะมือหนาที่กำลังบีบแขนตัวเองแน่นออก คำตอบของฉันคงทำให้เขาไม่พอใจมากถึงได้จ้องเขม็งแบบนั้น
“อย่าลองดีกับฉันมิลา”
“ปล่อย!!”
“เอาสิถ้าไม่ทำตามคำสั่งฉันจะเลื่อนกำหนดงานหมั้นให้เร็วกว่าเดิม”
ฉันมองใบหน้าคมคายที่ตัวเองแสนจะเกลียดชัง จะโทษใครได้ในเมื่อเลือกกลับมาอยู่ในจุดนี้ด้วยตัวเองอีกครั้ง
สุดท้ายก็ต้องยอมลองชุดให้มาลิคดู เขาคงพอใจมากที่บังคับคนที่ไม่เต็มใจได้
“เกรงใจค่ะ อย่าเลย”
“พี่ไม่ได้เลี้ยงฟรี ๆ สักหน่อย น้องคนสวยก็แค่ต้องตอบแทน”
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง”
ฉันกำแก้วเหล้าในมือแน่นก่อนจะยกขึ้นมาสาดใส่หน้าผู้ชายที่นิสัยไม่ดีคนนี้
“นี่!! ทำบ้าอะไรของเธอ!!!”
“สาดน้ำใส่หมา” ฉันตอบอย่างไม่แยแสก่อนจะชงเหล้าใส่แก้วใหม่
“คิดว่าฉันสนใจแล้วไม่กล้าทำอะไรเธอหรือไง”
เขาคว้ามือมากระชากแขนฉันอย่างแรงจนคนที่อยู่โต๊ะใกล้ ๆ เริ่มหันมามอง แต่ไม่มีใครเข้ามาช่วยเลย
“สวย ๆ แบบนี้คงต้องสั่งสอนสักหน่อย”
“ปล่อยมือออกจากแขนของเธอซะ” เสียงทุ้มเข้มที่ชวนให้ขนลุกซู่เอ่ยคำสั่ง ก่อนที่ร่างหนาของคาแลนจะเดินมาหยุดข้าง ๆ
ตึกตัก ตึกตัก เสียงหัวใจของฉันกำลังเต้นรัว ไม่คิดว่าเขาจะโผล่มาในเวลาแบบนี้
“สะ... เสี่ย” ผู้ชายที่กระชากแขนในตอนแรกรีบปล่อยมือจากฉัน เขาก้มหน้าหลบสายตาดุดันของคาแลน
“รู้ไหมว่ามึงกำลังยุ่งกับใคร”
“ไม่ ไม่รู้ครับเสี่ย”
“ถ้าอย่างนั้นก็จำเอาไว้ว่าผู้หญิงที่มึงกำลังหาเรื่องเป็นคนของคาแลน ใครหน้าไหนที่มันมารุ่มร่ามกับคนของกูต้องเจอกับอะไรมึงรู้หรือเปล่า”
“ผะ... ผมขอโทษครับเสี่ย ผมไม่รู้อย่าทำอะไรเลยนะครับ”
“เฮียไม่ต้องทำเขา เขายังไม่ได้ทำอะไรมิลาเลย” ฉันเกาะแขนแกร่งในเชิงขอร้อง ถึงจะไม่ชอบใจแต่ก็ไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บตัว
อีกอย่างตอนนี้คนมุงดูเหตุการณ์เยอะมาก ๆ กลัวเรื่องจะไปถึงหูมาลิคเข้า
คาแลนถอนหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะคว้ามือมาดึงแขนฉันให้เดินตามตัวเองขึ้นมายังชั้นบนที่เป็นโซนห้องกระจก
ถึงว่าทำไมเขารู้ว่าฉันถูกหาเรื่อง ห้องที่คาแลนอยู่มันมองเห็นโต๊ะฉันชัดเจนเลยยังไงล่ะ
“มาที่นี่ทำไม” เสียงทุ้มตวาดถามคล้ายกำลังหงุดหงิด
“มิลาแค่อยากมาดื่มค่ะ”
“มาลิคมีคลับหลายที่ ถ้ามันรู้ว่าเธอเลือกมาดื่มที่คลับเคย์เดนคงหัวเสีย”
“ขอบคุณที่เข้ามาช่วยมิลานะคะ”
สิ้นสุดเสียงขอบคุณบรรยากาศภายในห้องก็ถูกความเงียบเข้าปกคลุม เวลาตลอดเกือบสองอาทิตย์ที่ไม่ได้เจอกันเขาโทรมลงไปเยอะเลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD