เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 40

ฉันเดินกลับเข้ามาข้างในบ้าน ในหัวเอาแต่คิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับเรื่องที่สองพี่น้องพูดคุยกันเมื่อครู่จนไม่ทันสังเกตว่ามีคนมายืนตรงหน้า

“นี่”

มะลิโผล่มาดักหน้าฉันพร้อมกับคำท้วงที่ไม่ได้ฟังดูเป็นมิตรเท่าไร เธอกอดอกมองราวกับหาเรื่อง

“มีอะไร”

“พี่คัลเลนออกไปไหนกับยัยคุณหนูคนนั้นรู้ไหม”

“อยากรู้ก็ไปถามเขาเอง จะมาถามฉันทำไม”

“อ๋อลืมไป นางบำเรออย่างเธอคงไม่รู้อะไร”

ฉันกำมือแน่นพยายามใจเย็นถึงแม้ผู้หญิงตรงหน้าจะตั้งใจพูดจาส่อเสียดแค่ไหน ไม่อยากมีเรื่องให้เสียเวลา

“วันๆ เธอทำอะไรบ้าง เอาแต่วิ่งไล่ตามผู้ชายอยู่ได้” ฉันบอกและตั้งใจจะเดินหนีแต่ถูกมะลิรั้งแขนเอาไว้

“ฉันเตือนเธอแล้วนะมะลิว่าอย่าหาเรื่อง ถ้ายังไม่หยุดระวังจะไม่มีที่ซุกหัวนอน”

“เหอะ!! พูดเหมือนตัวเองเป็นนายหญิงของบ้าน”

“ลองดูไหมล่ะ กล้าเสี่ยงไหม”

มะลิหน้าถอดสีก่อนจะปล่อยมือออกจากแขนของ ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้อง

จริงๆ มะลิดูไม่ได้มีพิษมีภัยอะไรขนาดนั้นหรอกเธอก็เป็นแค่เด็กคนนึงที่บ้าผู้ชายเท่านั้น

สองชั่วโมงผ่านไป ฉันนั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องจนเบื่อก็เลยอยากจะลงไปเล่นน้ำที่สระ พอคิดได้แบบนั้นก็จัดการลุกขึ้นจากเตียงเปลี่ยนชุดบิกินี่พร้อมใช้ผ้าคลุมตัวไว้ ขืนเดินลงจากบันไดแบบนี้มีหวังแม่บ้านได้ตกใจแน่ๆ

ไม่รู้ว่ามีอะไรกันหรือเปล่า เห็นลูกน้องของคัลเลนยืนต่อแถวอยู่เกือบยี่สิบคนได้บริเวณลานหญ้าใกล้กับสระว่ายน้ำ โดยมีคาแลนยืนคุมอยู่

ฉันพยายามมองหาว่าคัลเลนอยู่แถวนี้หรือเปล่า ก่อนสายตาจะไปสะดุดกับร่างของผู้ชายตัวหน้าและผู้หญิงคัวเล็กที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากระยะสายตา

ภาพที่เห็นคือฟ่านฟ่านกำลังกอดแขนคัลเลนเหมือนกำลังออดอ้อนขออะไรสักอย่าง แต่สีหน้าของคนที่ถูกอ้อนนั้นดูไม่ชอบใจสักเท่าไร

เห็นแบบนี้แล้วฉันกลับรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก มันสบายใจที่อย่างน้อยถึงแม้ฟ่านฟ่านเธอจะพยายามเข้าหายังไงฉันก็สามารถมั่นใจได้ว่าเขาจะไม่สนใจเธอแน่นอน

หากเขาดูสนใจเธอฉันคงรู้สึกเจ็บไม่น้อย เพราะ ณ ตอนนี้ความรู้สึกมันอ่อนไหวง่ายซะเหลือเกิน

ฉันสะบัดความคิดบ้าๆ ออกจากหัวและละสายตาจากสองคนนั้น ก่อนจะปลดชุดคมออกเผยให้เห็นบิกินี่สีครีมบนเรือนร่าง

“เฮียอย่าเดินหนีแบบนี้สิ” เสียงฟ่านฟ่านดังขึ้น จู่ๆ ใบหน้าของฉันก็เริ่มรู้สึกร้อนผ่าวเมื่อหันไปเจอคันเลนกำลังเดินตรงมาทางนี้

สีหน้าที่ตรึงเข้มนั้นทำเอาฉันถึงกับยืนแข็งทื่อจนคนตัวโตเดินมาประชิดตัว

“มะ มีอะไร” ฉันถามคนที่กำลังจ้องเขม็งอยู่ตรงหน้า

“ที่บอกให้ขึ้นห้องเพราะชุดบาง แต่เธอกลับใส่แบบนี้ลงมา?” หัวคิ้วหนาที่ขมวดชนกันทำให้เดาได้ไม่ยากว่าเขาหัวเสียแค่ไหน จากที่กลัวฉันก็เริ่มอยากแกล้ง อยากรู้ว่าจะทำให้เขาหวงได้สักแค่ไหน

“ก็เกลร้อนอยากเล่นน้ำนี่คะ”

“ถ้าจะเล่นน้ำเธอควรขออนุญาตก่อน” เขาเอ่ยเสียงแข็งจนลูกน้องที่ยืนอยู่มองมาทางนี้แทบจะทุกคน แต่แล้วเขาก็ออกคำสั่งเสียงดังลั่น “หันหลังไป ใครมองกํจะยิงทิ้งให้หมด!!!”

“………” โหดจัง แต่หัวใจฉันมันเต้นแรงมากเลยตอนนี้

“มึงด้วยไอ้คาแลน หันไปซะ!!!”

ฉันยิ้มกว้างก่อนจะยกมือขึ้นคล้องคอหนาโดยมีสายตาของฟ่านฟ่านที่กำลังมองมาทางนี้อย่างริษยา

“หวงเกลจนออกนอกหนาเลยนะคะรู้ตัวไหม”

“หึ!! ตั้งใจทำให้หวงสินะ” วงแขนแกร่งโอบมาที่เอวของฉันแล้วดึงเข้ามาบดเบียดกับแผงอกของตัวเอง

“ปกติหวงเด็กๆ แบบนี้หรือเปล่าคะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน