เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 41
สรุปบท เด็กดื้อ - 41 Nc20+ (ครั้งสุดท้าย): เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
อ่านสรุป เด็กดื้อ - 41 Nc20+ (ครั้งสุดท้าย) จาก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel
บทที่ เด็กดื้อ - 41 Nc20+ (ครั้งสุดท้าย) คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย GoodNovel อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้ถึงความสัมพันธ์ที่น่าอายระหว่างฉัน
กับพี่ลีวายจึงยอมแต่โดยดี ถึงแม้ว่าไม่อยากให้เขาไปส่งแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี คุณลุงคนขับรถได้ย้ายกระเป๋าของฉันไปที่รถของพี่ลีวายเรียบร้อยแล้ว
@ภายในรถ
ทั้งฉันและพี่ลีวายเข้ามานั่งในรถ บอกตามตรงว่าไม่ชอบ
ความอึดอัดแบบนี้เอาซะเลย
“จะไม่ถามว่าฉันหายไปไหนมา?” คนตัวสูงที่นั่งเบาะคนขับ
หันมาขมวดคิ้วพูดกับฉันราวกับอยากให้ถาม
“ทำไมต้องถามด้วยคะ”
“ปกติเห็นอยากส่อรู้ไปซะทุกเรื่อง ไม่ว่าฉันจะทำอะไรอยู่ที่ไหน”
คำพูดที่เหน็บแนมนั้นทำให้ฉันเงียบไปครู่หนึ่ง เพราะก่อนหน้านี้เวลาพี่ลีวายหายไปไหน มันก็อยากรู้ไปหมดอย่างที่เขาว่า แต่ก็ไม่ได้
ตามติดขนาดนั้นซะหน่อย ฉันยังรู้ว่าตัวเองเป็นได้แค่ไหน และเว้นที่ว่างให้เขาเสมอ
“ก็คง… ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นมาใช่ไหมคะ”
“เดาเก่งเหมือนกันนี่”
“…” ไม่น่าถามแบบนั้นให้ตัวเองเจ็บหัวใจเล่น ๆ เลย เพราะ
คนที่ตอบไม่เคยแคร์ความรู้สึกของฉันเลย
“รู้ไหมว่าผู้หญิงพวกนั้นเด็ดกว่าเธอหลายเท่า…” พี่ลีวายเอ่ยออกมาราวกับเป็นเรื่องปกติ คงจงใจพูดให้ฉันรู้สึกและมันก็ได้ผล
ฉันหันออกมามองด้านนอกหน้าต่างแล้วบอก “ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องนี้หรอกค่ะ”
“ก็แค่อยากจะบอกว่าอย่าสำคัญตัวให้มาก เพราะฉันไม่ได้ติดใจอะไรเธอขนาดนั้น”
“มิลินจะจำคำ ๆ นี้ไว้ให้ขึ้นใจเลยนะคะ”
หมับ!! พี่ลีวายเอามือมาจับใบหน้าของฉันให้หันมาหาตัวเองแล้วบีบที่แก้มอย่างแรง สายตาคู่นั้นบ่งบอกว่าไม่พอใจเอามาก ๆ
“รู้ไหมว่าฉันเกลียดความอวดดีของเธอขนาดไหน!!”
“แล้วจะให้มิลินตอบว่าอะไรเหรอคะ ต้องพูดแบบไหน
ถึงจะพอใจ” ฉันถามออกไปอย่างไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไร พยายามที่จะไม่สนใจแล้วแต่พี่ลีวายก็ยังเอาแต่พูดหาเรื่อง แถมยังพาลมาหงุดหงิดใส่ฉัน
พี่ลีวายเงียบไม่ตอบอะไร สายตาที่กำลังจ้องมองริมฝีปาก
ของฉันทำให้รู้สึกแปลก ๆ
“… ไปได้แล้วค่ะ… อื้อ”
ดวงตาทั้งสองของฉันเบิกกว้างเมื่อถูกริมฝีปากหนาบดขยี้จูบ ตอนนี้ถ้ามีใครเดินผ่านหน้ารถแล้วเห็นเข้าไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ
เมื่อรวบรวมสติกลับมาได้ ฉันก็เริ่มใช้กำปั้นเล็ก ๆ ทุบรัวไปยังแผงอกแกร่งพร้อมทั้งหยิกให้พี่ลีวายปล่อย แต่เปล่าเลยการทำแบบนี้
ยิ่งทำให้อีกฝ่ายรุนแรงขึ้น
มือหนาค่อย ๆ ลูบไล้ที่สะโพกของฉันก่อนจะเลื่อนขึ้นมาบีบขยำบนหน้าอก ทำให้ฉันดิ้นแรงขึ้น คิดไว้แล้วว่าที่เขาอยากจะไปส่งมันไม่ใช่ความหวังดี
“อื้อ!!”
พรึบ!! ในที่สุดก็ผลักพี่ลีวายออกสำเร็จ ฉันรีบยกมือขึ้นมาเช็ด
ริมฝีปากของตัวเองอย่างลวก ๆ แล้วหันมาเปิดประตูเพื่อจะออกจากรถแต่มันกลับล็อก
“ปลดล็อกค่ะ มิลินจะไปที่สนามบินเอง”
“บอกแล้วไงว่าฉันจะไปส่ง”
“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปสิคะ”
“แต่ตอนนี้ฉันมีอารมณ์ ถ้าเธอยอมง่าย ๆ ก็คงไม่เสียเวลา”
“จะบ้าเหรอคะตรงนี้มันโรงจอดรถที่บ้านนะ!!”
“ไม่มีใครอยู่แถวนี้”
“ไม่ค่ะ มิลินจะไม่ทำแบบนั้นอีก”
“ตามใจ”
พี่ลีวายเปิดเพลงเสียงดังลั่นและเขาก็ไม่ยอมขับรถออกไป
จากตรงนี้จริง ๆ แถมฉันยังไม่สามารถเปิดประตูได้ เพราะรถรุ่นนี้
ต้องปลดล็อกจากทางฝั่งคนขับเท่านั้น
ฉันมองหน้าพี่ลีวายพร้อมกับเม้มริมฝีปากแน่น เขาเก่งเรื่อง
การบังคับคนอื่นจริง ๆ
“ก็ได้ค่ะ มิลินจะทำ”
“ก็แค่นั้น” รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นมาบนใบหน้าของพี่ลีวาย
ดูเหมือนเขาจะพอใจคำตอบที่ได้ยินเอามาก ๆ
“นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายของเรา”
“หึ!! อย่ารีบพูดอวดดีไปหน่อยเลย”
พอได้ยินคำว่าครั้งสุดท้ายของเรา พี่ลีวายก็ดูหัวเสียขึ้นมาทันที เขาควรจะดีใจไม่ใช่หรือไง เกลียดขี้หน้าฉันขนาดนั้นนี่
“จะทำก็รีบทำเถอะค่ะ มิลินรีบ”
“ถอดกางเกงออกสิ ไม่ถอดจะให้ทำยังไง”
“ให้มิลินถอดเองเหรอคะ”
“จะให้ฉันใช้ปากถอดให้รึไง”
ตอบคำถามฉันดี ๆ สักครั้งเขาจะขาดใจตายหรือไง ถึงจะ
ไม่พอใจแค่ไหน แต่ฉันก็ถอดกางเกงออกตามที่เขาบอก จะรีบได้ไป
จากตรงนี้สักที
พี่ลีวายมองการกระทำไม่เต็มใจของฉัน ก่อนจะปรับเบาะให้
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD