เหมยฮวาบัญชาการ บทที่ 72 ข้าวมื้อสุดท้าย
กองกำลังของเฉาเทียนเอาชนะเสวียนชิงได้ และสามารถนำเสบียงกลับคืนสู่หลันเจา แม้ว่าจะเหลือเสบียงเพียงไม่มาก เนื่องจากถูกทหารต้าเจากินใช้ไปหลายส่วนก็ตาม
ฝูซิ่นฮวาและฝูซิ่นเล่อดูเสบียงที่เหลืออยู่ พร้อมคำนวณว่าจำนวนเสบียงเพียงเท่านี้จะพอให้กินได้สักกี่คน และกินได้ไปอีกกี่วันกัน
“จากจำนวนทหารและชาวบ้านที่เราต้องเลี้ยงดู ต่อให้กินอยู่อย่างประหยัดอย่างไร ก็คงอยู่ได้ไม่เกินสองวัน” ฝูซิ่นเล่อพูดอย่างเครียดจัด
“เช่นนั้นก็ให้ทหารทุกคนกินให้อิ่มท้องเสียตั้งแต่คืนนี้” ฝูซิ่นฮวาตอบ ก่อนจะเดินไปสั่งโรงครัวให้ปรุงอาหารเต็มจำนวนโดยไม่ต้องกักตุนส่วนใดไว้
คนครัวรับคำสั่งแล้วรีบทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ฝูซิ่นฮวาเดินเข้าไปในกระโจมที่พักของตนพร้อมสองสาวใช้ ฝูซิ่นเล่อก็คิดจะไปพักผ่อนเช่นกัน หากมิใช่เพราะซินเอ๋อร์เดินเข้ามาหาเขาเสียก่อน
“องค์หญิง” ฝูซิ่นเล่อค้อมศีรษะให้
“เรียกข้าว่าซินเอ๋อร์เถิด ยามนี้ข้าไม่ใช่องค์หญิงอีกต่อไปแล้ว” นางกล่าวพร้อมรอยยิ้มเศร้า “เราคุยกันสักหน่อยได้หรือไม่”
“ย่อมได้”
“เชิญท่านแม่ทัพ”
องค์หญิงซินเอ๋อร์ที่บัดนี้กลายเป็นเพียง ‘ซินเอ๋อร์’ หญิงสาวสามัญชนคนหนึ่งเดินนำฝูซิ่นเล่อมาถึงบริเวณที่ไม่ค่อยมีคนแล้วจึงเริ่มพูดคุย
“ยินดีด้วยที่สามารถนำเสบียงกลับมาได้”
“ส่วนหนึ่งต้องขอบคุณท่าน หากไม่ได้ท่านช่วยบอกว่าเสบียงถูกเก็บไว้ที่ใด เราคงไม่อาจนำเสบียงคืนมาได้”
ซินเอ๋อร์ส่ายหน้า “เสบียงที่ได้มานั้นท่านก็แบ่งปันแก่ชาวต้าเจาด้วย อย่างไรเสีย ข้าก็ยังเป็นฝ่ายที่ต้องขอบคุณท่าน”
“เช่นนั้นก็ถือว่าเราเสมอกันเถิด” ฝูซิ่นเล่อว่า ซินเอ๋อร์ยิ้มรับด้วยรอยยิ้มจริงใจ
“ข้าอยากขอถามท่านแม่ทัพตรง ๆ สักเรื่องหนึ่งได้หรือไม่” หญิงสาวถาม
“เชิญถามมาเถิด”
“ที่ผ่านมาที่ข้าได้มีโอกาสดูแลท่าน...ท่านเคยมีใจให้ข้าบ้างหรือไม่”
“...”
“แม้เพียงเศษเสี้ยวของความรู้สึกของท่าน ท่านเคยมอบมันให้ข้าบ้างหรือเปล่า”
ซินเอ๋อร์ยิ้มให้กับทุกคำที่ได้ถาม ส่งให้ใบหน้าของนางยิ่งงดงามมากขึ้นไปอีก ฝูซิ่นเล่อไม่ปฏิเสธว่านางคือสตรีที่งดงามที่สุดที่เขาเคยพบ แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาจึงไม่เคยหวั่นไหวกับนางแม้แต่น้อย
บางทีอาจเป็นเพราะมีสตรีนางหนึ่งที่แย่งชิงหัวใจของเขาไปก่อนหน้านางแล้วก็เป็นได้
“เรื่องนี้ข้าผิดต่อท่าน” ฝูซิ่นเล่อกล่าว “ข้ารู้ว่าท่านมีใจให้ แต่ข้ามิอาจสนองตอบได้”
“เพราะข้าเป็นไส้ศึกที่ถูกส่งมาเช่นนั้นหรือ”
“ไม่ใช่” ฝูซิ่นเล่อปฏิเสธ “หากข้าจะรัก ข้าไม่สนใจว่าสตรีผู้นั้นจะเป็นใคร มาจากไหน หรือมาหาข้าด้วยจุดประสงค์ใด”
“...”
“ข้าได้มอบความรู้สึกของตนให้คนอื่นก่อนที่จะพบกับท่าน”
เงียบกันไปครู่หนึ่ง ดวงตาคู่งามของซินเอ๋อร์มีหยาดน้ำตาใสวาวเอ่อคลอ แต่กระนั้นนางก็ยังคงยิ้ม
“สตรีผู้นั้นช่างโชคดียิ่งนัก”
“นางอาจจะโชคไม่ดีก็เป็นได้” ฝูซิ่นเล่อพูด ทั้งเขาและซินเอ๋อร์ต่างหัวเราะออกมาเบา ๆ
“ข้าขออวยพรให้ความรักของท่านกับนาง”
“ขอบคุณ”
ซินเอ๋อร์พยักหน้ารับแล้วเดินจากไป พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาอาบแก้ม มือบางสอดเข้าไปในอกเสื้อ หยิบภาพวาดของนางที่ฝูซิ่นเล่อเป็นผู้วาดออกมา
“ข้ามีเพียงสิ่งนี้ก็เพียงพอแล้ว” นางกอดภาพนั้นแนบกาย “มีเพียงของที่ท่านทำให้ข้า แค่นี้ก็พอแล้ว”
สุดท้ายน้ำตาของซินเอ๋อร์ก็ไหลออกมาจนได้ นางยิ้มให้ตัวเอง ก่อนบรรจงม้วนกระดาษใส่กระบอกไม้ไผ่แล้วเก็บไว้ในอกเสื้อตามเดิม
นางขออวยพรให้ฝูซิ่นเล่อพบเจอกับความรักที่ดี ไม่ต้องเจ็บช้ำผิดหวังดังเช่นนางก็พอ
ค่ำวันนั้นระหว่างที่พลทหารกำลังรับประทานอาหาร ฝูซิ่นฮวาและฝูซิ่นเล่อก็เดินไปที่กลางลานกว้างเพื่อประกาศเรื่องสำคัญให้ทุกคนได้รับรู้
“พี่น้องข้า ข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องประกาศให้ทุกคนทราบ”
ทุกสายตาหันไปมองฝูซิ่นฮวาและฝูซิ่นเล่อ ทั้งแม่ทัพและกุนซือต่างมีสีหน้าหนักใจ ทว่าก็มีแววเด็ดเดี่ยวในเวลาเดียวกัน
“เนื่องด้วยเสบียงที่เราชิงกลับคืนมาได้นั้นเหลือเพียงไม่มาก และเสบียงจากเมืองหลวงก็ยังเดินทางมาไม่ถึง เกรงว่าข้าวมื้อนี้อาจเป็นข้าวมื้อสุดท้ายของพวกเรา”
เมื่อสิ้นเสียงฝูซิ่นเล่อ ทุกสิ่งก็ดูเหมือนจะหยุดนิ่งไป ทหารทั้งหมดต่างเงียบงัน ดวงตาจับจ้องไปยังแม่ทัพและกุนซือผู้ซึ่งเคยมีทางออกให้กองทัพเสมอมา
“อย่างที่พวกเจ้าทราบ กองทัพจะแข็งแกร่งหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับเสบียง การไร้ซึ่งเสบียงจึงหมายถึงความพ่ายแพ้ของกองทัพ และในยามนี้ทัพไป๋หู่ของเรากำลังจะหมดสิ้นด้วยเสบียงแล้ว”
น้ำเสียงของฝูซิ่นเล่อไม่มีเค้าความสิ้นหวังแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน กลับฮึกเหิมจนผู้ฟังก็มิได้สิ้นหวังตาม ด้วยเชื่อในสติปัญญาของแม่ทัพและกุนซือที่พวกเขาติดตามออกศึกมาเนิ่นนาน
“ข้าวมื้อนี้ขอให้พวกเจ้าทั้งหลายจงกินให้อิ่มหนำ เพราะนี่คือข้าวมื้อสุดท้ายที่พวกเราจะได้กิน” ฝูซิ่นฮวากล่าว “กองทัพต้าเจาก็มิอาจอยู่ได้โดยไร้เสบียง ฮ่องเต้ต้าเจาจะต้องส่งเสบียงจากเมืองหลวงมาให้ทัพต้าเจาภายในวันพรุ่งนี้เป็นแน่”
อ่าน เหมยฮวาบัญชาการ บทที่ 72 ข้าวมื้อสุดท้าย - ซีรีส์ที่ร้อนแรงที่สุดของผู้แต่ง จิ้นอิ๋ง
โดยทั่วไปแล้วฉันชอบประเภทของเรื่องราวเช่น เหมยฮวาบัญชาการ story ดังนั้นฉันจึงอ่านหนังสือเล่มนี้อย่างมาก ตอนนี้ บทที่ 72 ข้าวมื้อสุดท้าย มาพร้อมกับรายละเอียดหนังสือมากมาย อ่านไม่ออก! อ่าน เหมยฮวาบัญชาการ บทที่ 72 ข้าวมื้อสุดท้าย story วันนี้ ^^