เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 26

“เหมยเหมยของข้า วันนี้เจ้าช่างงดงามนัก” จินเกาหยางเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ ฝูซิ่นฮวาฟังแล้วรู้สึกขนลุกไปทั้งร่าง

ชายหนุ่มเริ่มปลดเครื่องประดับศีรษะของฝูซิ่นฮวาออกทีละชิ้น เมื่อไม่กี่วันก่อน ไทเฮากับสือกุ้ยเฟยเพิ่งสอนเขาว่าต้องทำอย่างไรบ้าง ยามนี้จินเกาหยางจึงสามารถปลดเครื่องประดับศีรษะให้ฝูซิ่นฮวาได้อย่างง่ายดาย แม้กระทั่งสิ่งที่ไทเฮากับสือกุ้ยเฟยไม่ได้สอนให้เขา ‘ถอด’ เขาก็มั่นใจว่าเขารู้วิธีที่จะ ‘ถอด’ มันดี

เมื่อเครื่องประดับศีรษะถูกปลดออกจากหมด เส้นผมของฝูซิ่นฮวาก็ทิ้งตัวลงมาอย่างมีน้ำหนัก มันดูงดงามราวเส้นไหม ไม่พันกันรุงรังอย่างที่ควรจะเป็นแม้แต่น้อย เส้นผมที่ระใบหน้าส่งผลให้ดวงหน้าที่งดงามอยู่แล้วยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้นไป จินเกาหยางได้กลิ่นหอมละมุนจากเส้นผมและร่างบอบบางตรงหน้า กลิ่นนั้นดึงดูดให้เขาขยับเข้าใกล้นางมากขึ้น มือแกร่งประคองใบหน้านางไว้อย่างมั่นคง ปลายนิ้วของเขาลูบไล้บนริมฝีปากของนาง ก่อนจะโน้มตัวลงประทับจุมพิตแผ่วเบา ก่อนที่จุมพิตนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงในไม่ช้า

เกิดมาฝูซิ่นฮวาไม่เคยใจเต้นแรงเท่านี้มาก่อน

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จินเกาหยางจูบนาง แต่มันเป็นครั้งแรกที่เขารุกล้ำนางด้วยริมฝีปากร้อนจัด สัมผัสของเขาเริ่มต้นด้วยความอ่อนโยนนุ่มนวลคล้ายจะหลอกล่อให้นางหลงใหล จากนั้นจึงค่อย ๆ ร้อนแรงขึ้น จนฝูซิ่นฮวาสั่นสะท้านไปทั้งร่าง

หลังครอบครองริมฝีปากของนางจนพอใจแล้ว จินเกาหยางก็ไล้ริมฝีปากลงมาที่ปลายคางของหญิงสาว แล้วเลื่อนต่ำลงมาเรื่อย ๆ มือใหญ่เริ่มปลดชุดเจ้าสาวสีแดงที่ขวางกั้นความใกล้ชิดระหว่างเขากับฝูซิ่นฮวาออกไปให้พ้นทางอย่างใจเย็น เพื่อไม่ให้หญิงสาวต้องตกใจกับการกระทำของเขา จินเกาหยางฝากฝังร่องรอยจูบของตนไว้ตามลำคอเนียนระหง พลางปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนไปด้วย

“ไม่ต้องกลัว” ชายหนุ่มก้มลงกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาว เมื่อสัมผัสได้ว่านางกำลังสั่นไปทั้งกาย “ข้าจะค่อยเป็นค่อยไป”

“ท่าน...” ฝูซิ่นฮวาไม่รู้ว่าควรจะตอบเขาว่าอย่างไร

“เรียกข้าว่าท่านพี่” จินเกาหยางสั่งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ทว่าฝูซิ่นฮวากลับพูดอะไรไม่ออก ชายหนุ่มจึงทำโทษนางโดยการกดจูบหนัก ๆ ไปตามเรือนร่างขาวผ่องที่บัดนี้กลายเป็นสีแดงจัด จากนั้นมืออุ่นร้อนก็เริ่มลูบไล้บนแผ่นหลังเนียนแสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนปลดเชือกเส้นเล็กของเอี๊ยมบังทรงที่บดบังสายตาจากสิ่งที่กำลังจะเป็นของเขา

จินเกาหยางหยุดนิ่ง มองฝูซิ่นฮวาด้วยความหลงใหล นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้เห็นเรือนร่างของสตรี แต่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นสตรีที่งดงามทั้งยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ปราศจากราคีใด ๆ ชายหนุ่มครอบครองทุกส่วนบนร่างกายของฝูซิ่นฮวาด้วยความนุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความร้อนแรงอยู่ในที ความรู้สึกแปลกใหม่ที่หญิงสาวไม่เคยรู้จักกำลังรุกรานร่างกายของนาง ร่างน้อยสั่นไหวราวลูกนกที่กำลังเหน็บหนาวท่ามกลางสายพิรุณ ทว่ากลับรู้สึกอบอุ่นในหัวใจเมื่อจินเกาหยางเพียรกระซิบถ้อยคำปลอบโยน

“ท่านพี่” ฝูซิ่นฮวาเรียกจินเกาหยางด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ข้ารู้สึกแปลกเหลือเกิน”

“แล้วดีหรือไม่” เขาถามทั้งที่ริมฝีปากยังแนบชิดอยู่กับร่างนุ่ม