เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 41

ระยะเวลาที่ฝูซิ่นฮวามาอยู่หลันเจาล่วงเลยมานานหลายเดือน อีกไม่นานจินเกาหยางก็จะต้องลากลับเมืองเว่ยหยางแล้ว ภาระหน้าที่ในเมืองที่เขาปกครองอยู่นั้นยังมี อีกทั้งอ๋องหนุ่มยังมีกิจการบ้านเมืองมากมายที่ต้องหารือร่วมกับฮ่องเต้ แม้ใจจะไม่อยากทิ้งฝูซิ่นฮวาไว้ตามลำพัง แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น

“ท่านพี่อย่าคิดมาก ข้าอยู่ลำพังเสียที่ไหน องครักษ์ของท่านออกมาก ไหนจะทหารอีกห้าพันนายที่ภักดีต่อข้า หาได้มีสิ่งใดที่ต้องเป็นห่วง” ฝูซิ่นฮวาพูดกับสามีด้วยรอยยิ้ม

ยามนี้หลันเจาฟื้นฟูขึ้นมาก ต่างจากวันแรกที่ฝูซิ่นฮวามาถึงโดยสิ้นเชิง นอกจากทหารจากทัพไป๋หู่แล้ว เมืองข้างเคียงที่อยู่ในแคว้นต้าจินก็ยังส่งทหารช่างมาให้การช่วยเหลือ บ้านช่องที่เสียหายได้รับการสร้างขึ้นใหม่ วัดวาอารามต่าง ๆ ที่ได้รับการซ่อมแซมสามารถใช้เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจให้กับชาวบ้าน เสบียงอาหาร เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มมีพอสำหรับทุกคน ไม่มีใครต้องทนหนาวหรืออดอยาก กล่าวได้ว่าหลันเจาถือกำเนิดขึ้นใหม่จากเถ้าถ่านด้วยความช่วยเหลือครั้งใหญ่ของชาวต้าจิน จนชาวเมืองหลันเจาต่างยินยอมถวายตนเป็นคนแผ่นดินจินด้วยความซาบซึ้งใจ

“อีกไม่นานเจ้าก็ต้องเดินทางไปเฮยเจากับฮุยเจาต่อ คงอีกหลายเดือนกว่าจะได้กลับเมืองเว่ยหยาง” จินเกาหยางถอนหายใจ

“ข้าเป็นขุนนางราชสำนัก มีหน้าที่รับใช้แผ่นดินนี่เจ้าคะ”

จินเกาหยางยิ้มให้ชายาของตนด้วยความภาคภูมิใจขณะดึงนางเข้ามากอด ภรรยาของผู้ใดจะยินยอมเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อบ้านเมืองได้เท่าภรรยาของเขา

คงไม่มีใครอีกแล้ว

“เมื่อท่านพี่กลับไปถึงเมืองเว่ยหยาง อย่าลืมเตรียมเสบียงและอาวุธให้กองทัพของข้านะเจ้าคะ เพราะอีกไม่นาน ต้าเจาคงต้องหาทางรุกรานเราอีกครั้งเป็นแน่” ฝูซิ่นฮวากล่าว “ยิ่งเราฟื้นฟูเมืองที่เสียหายเป็นอย่างดีเช่นนี้ พวกนั้นยิ่งต้องอยากได้เมืองของตนกลับคืนไป”

“เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะจัดเตรียมทุกอย่างให้กองทัพทหารม้าของเจ้าเอง”

“อย่าลืมเรื่องยากับหมอด้วยนะเจ้าคะ หากให้ชาวเมืองเว่ยหยางของเราปลูกพืชสมุนไพรสำหรับนำมาใช้เป็นยาได้ก็จะดีไม่น้อย”

“ไม่ว่าเจ้าประสงค์สิ่งใด ข้าจะจัดเตรียมให้ทุกอย่างตามที่เจ้าต้องการ อย่าได้กังวล”

ฝูซิ่นฮวายิ้มออกมาด้วยความพอใจ ที่ผ่านมาทัพไป๋หู่ต้องต่อสู้อย่างโดดเดี่ยวมาโดยตลอด แต่ยามนี้มีเว่ยหยางอ๋องเป็นกองหนุน จัดเตรียมทุกอย่างให้ทัพไป๋หู่ ส่งให้กองทัพของนางแข็งแกร่งยิ่งขึ้น หามีสิ่งใดให้ต้องหวาดกลัวอีกต่อไป นับว่านางตัดสินใจไม่ผิดที่ยอมแต่งให้จินเกาหยาง สามีที่ดีต่อนางทุกอย่าง ทั้งยังสามารถเป็นกำลังสนับสนุนกองทัพของได้นางเช่นนี้ คงไม่สามารถหาที่ไหนได้อีกแล้ว

หญิงสาวซบใบหน้ากับแผงอกของสามี พร้อมกอดเขาไว้ราวกับจะเอาใจ ที่ผ่านมาเขาทั้งตามใจและเอาอกเอาใจนางสารพัด หากแม้พอจะมีเวลาอยู่ด้วยกันในยามที่บ้านเมืองยังสงบสุขเช่นนี้ นางก็อยากจะเป็นฝ่ายดูแลเอาใจเขาบ้าง

ฝูซิ่นฮวาอยากให้สามีของนางรับรู้เหลือเกินว่า หาใช่เพียงเขาที่รักนางหมดใจ แต่ตัวนางเองก็หลงรักเขาจนหมดหัวใจ จนมิอาจตัดใจจากเขาได้อีกแล้ว

สามวันต่อมา ขบวนของจินเกาหยางก็เตรียมพร้อมสำหรับเดินทางกลับเมืองเว่ยหยาง ก่อนไปชายหนุ่มได้กำชับหมอหลวงให้ดูแลชายาของเขาให้ดี หากนางเจ็บป่วยจนล้มหมอนนอนเสื่อเมื่อใด ให้เร่งส่งข่าวไปยังเมืองเว่ยหยางโดยเร็วที่สุด

“ซูจื่อลู่ ซูก้านลู่” จินเกาหยางเรียกสาวใช้ทั้งสอง “พระชายาของพวกเจ้าชอบทำงานจนลืมกินยาอยู่บ่อยครั้ง พวกเจ้าคอยรับใช้อยู่ข้างกายนางก็อย่าลืมไปด้วย จงคอยดูแลให้นางกินยาครบมื้อ กินอาหารให้ตรงเวลา ถึงยามนอนต้องได้นอน ห้ามให้นางทำงานดึกดื่นเด็ดขาด”

“เพคะท่านอ๋อง” สาวใช้สองพี่น้องยิ้มเจื่อน สิ่งที่ท่านอ๋องสั่งมานั้นใช่ว่าพวกนางจะสามารถควบคุมได้ทุกอย่างเสียเมื่อไหร่ หากพระชายาต้องการจะทำงาน พวกนางมีหรือจะห้ามได้

“ท่านพี่กำชับพวกนางราวกับข้าเป็นเด็ก” ฝูซิ่นฮวาหัวเราะ

“ไม่ได้อยู่ดูแลเจ้าด้วยตัวเอง กำชับอะไรใครได้ ข้าย่อมทำทั้งสิ้น” จินเกาหยางกล่าว

“อย่าห่วงเลยเจ้าค่ะ ข้าจะดูแลตัวเองให้ดี ไม่ให้ท่านต้องเป็นกังวล”

“เจ้ารับปากข้าแล้วนะว่าจะดูแลตัวเองให้ดี”

“เจ้าค่ะ ข้ารับปาก”

จินเกาหยางยิ้มละมุนก่อนรวบตัวฝูซิ่นฮวาเข้ามาไว้ในอ้อมกอด คนที่อยู่บริเวณข้างเคียงต่างเบือนหน้าไปอีกทาง บ้างก็ก้มหน้าลง ไม่กล้ามองสองสามีภรรยาแสดงความรักต่อกัน

มือของจินเกาหยางเลื่อนไปสัมผัสที่หน้าท้องแบนราบของฝูซิ่นฮวา ก่อนก้มลงกระซิบที่ข้างหูนาง “เจ้าเสร็จงานทางนี้เมื่อไหร่ ข้าจะมอบบุตรชายให้เจ้า”

น้ำเสียงที่กระซิบนั้นแหบพร่าเล็กน้อย ทำเอาฝูซิ่นฮวาหน้าแดงจัดขึ้นมาทันที ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองสามีที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ ทุกวันนี้จินเกาหยางดูแลนางด้วยโสมและสมุนไพรบำรุงร่างกายสารพัด จนนางคร้านจะนับว่ามีอะไรบ้าง ชายหนุ่มพยายามทุกอย่างเพื่อให้นางแข็งแรงขึ้น และการบำรุงของเขาก็ทำให้นางแข็งแรงขึ้นจริง ๆ จนฝูซิ่นฮวายังแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่า หากนางยังคงแข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ อย่างต่อเนื่องนี้เช่นนี้ นางก็อาจจะสามารถตั้งครรภ์และคลอดบุตรชายให้เขาได้สักคน