เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 54

ทันทีที่ซินเอ๋อร์ทราบข่าวว่าจงหุยถูกตัดหัวเสียบประจานกลางเมืองด้วยข้อหากบฏ หญิงสาวก็สั่นเทิ้มไปทั้งกาย ไม่กล้าออกจากห้องมาพบหน้าผู้ใด แม้แต่ข้าวปลาอาหารก็แทบมิได้แตะต้อง

ฝูซิ่นเล่อไม่ได้กลับมาที่จวนสองวันแล้ว ซินเอ๋อร์ได้ยินคนในจวนพูดกันว่า ท่านแม่ทัพกำลังวางแผนการรบร่วมกับท่านกุนซืออยู่ในกองทัพ นางพยายามหาทางส่งข่าวให้บิดาทราบ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใคร ในเมื่อยามนี้สกุลจงได้ล่มสลายไปแล้ว แม้แต่ฮองเฮาก็ยังทนต่อความละอายใจในการกระทำของบิดาไม่ไหว จนต้องออกบวช จงหยวนก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หากโชคดี ชายผู้นั้นอาจย้อนกลับมาหานางเพื่อสืบข่าวคราวของฝูซิ่นเล่อ แต่หากโชคร้าย จงหยวนก็อาจจะไม่หวนกลับมาที่แผ่นดินต้าจินอีก

ซินเอ๋อร์ตัดสินใจเก็บข้าวของที่จำเป็นใส่ห่อผ้าเพื่อเตรียมการหนี นางลอบเข้าไปในห้องหนังสือของฝูซิ่นเล่อ เพื่อดูว่าแม่ทัพหนุ่มได้จดบันทึกเรื่องสำคัญอันใดไว้บ้าง เผื่อว่าสิ่งนั้นอาจเป็นประโยชน์ต่อกองทัพต้าเจา

ในห้องหนังสือของแม่ทัพหนุ่ม ซินเอ๋อร์พบภาพวาดของตนวางอยู่บนโต๊ะ ความตั้งใจที่จะเข้ามาค้นหาข้อมูลสำคัญถูกลืมเลือนไปชั่วขณะ หญิงสาวหยิบกระดาษที่วาดภาพของตนขึ้นมาดู แน่นอนว่านางเคยเห็นภาพนี้มาก่อน ยามนั้นหญิงสาวกระหยิ่มยิ้มย่องกับตนเอง ด้วยคิดว่าฝูซิ่นเล่อมีใจให้ แต่เพียงไม่นานนัก นางก็พบว่าได้ตกลงไปในหลุมพรางที่ตนเป็นผู้ขุดเสียแล้ว

นางตกหลุมรักฝูซิ่นเล่อ

คิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของซินเอ๋อร์ก็ไหลลงมาโดยปราศจากเสียงสะอื้น เหตุใดจึงต้องเป็นเช่นนี้ เหตุใดนางจึงต้องหลงรักผู้ที่เป็นศัตรูของแผ่นดินต้าเจา

หญิงสาวม้วนกระดาษที่มีภาพวาดของตนใส่ลงในกระบอกไม้ไผ่อย่างทะนุถนอม อย่างน้อยก็ให้นางได้มีสิ่งใดไว้คิดถึงฝูซิ่นเล่อบ้างก็ยังดี

ซินเอ๋อร์เช็ดน้ำตาออกจากสองข้างแก้ม แล้วรีบค้นหาบันทึกต่าง ๆ ฝูซิ่นเล่อเขียนแผนการรบกับต้าเจาไว้ในม้วนกระดาษสี่ห้าแผ่น ซินเอ๋อร์หยิบมาเก็บไว้ในอกเสื้อ แล้วรีบออกจากห้องหนังสือก่อนจะมีใครมาเห็นเข้า

“อ๊ะ!” หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ เมื่อชนกับร่างสูงใหญ่ที่เดินสวนมา “ท่านแม่ทัพ!”

“ใช่ ข้าเอง” ฝูซิ่นเล่อตอบ “เจ้าเข้าไปทำอะไรในห้องหนังสือของข้า”

“ข้า...ข้าเข้าไปทำความสะอาดเจ้าค่ะ”

“อย่างนั้นรึ”

“เจ้าค่ะ” ซินเอ๋อร์หลุบตาลงต่ำ ไม่กล้าสบตากับฝูซิ่นเล่อ

“พรุ่งนี้ข้าจะออกเดินทางไปหลันเจา จำได้ว่าเจ้าเคยบอกว่าเป็นคนที่นั่น เจ้าก็กลับไปพร้อมข้าเลยแล้วกัน”

แววตาของซินเอ๋อร์เปี่ยมด้วยประกายแห่งความหวัง หากแม้ไปถึงหลันเจาได้ นางอาจหาทางกลับไปหาเสวียนชิวพร้อมแผนการรบของฝูซิ่นเล่อได้สำเร็จ และนางอาจมีเวลาอยู่ร่วมกับฝูซิ่นเล่อได้อีกระยะ

“ข้าจะรีบไปเก็บของเจ้าค่ะ” รอยยิ้มของซินเอ๋อร์เจือทั้งความดีใจและความเศร้าหมองปะปนกัน ร่างเล็กบอบบางวิ่งหายไป โดยมีสายตาของฝูซิ่นเล่อมองตามจนลับตา

แม่ทัพหนุ่มเดินเข้าไปในห้องหนังสือ แผนการรบของปลอมที่เขาเขียนไว้หายไป รู้แน่ว่าเป็นใครที่เข้ามาขโมย ชายหนุ่มถอนหายใจ เมื่อนึกถึงว่าซินเอ๋อร์จะมีชะตากรรมเช่นไร หากแผนที่นางแจ้งแก่เสวียนชิวไม่มีสิ่งใดเป็นความจริงแม้แต่ประการเดียว