เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 78

บทที่ 79 โจมตีเมืองที่ต้องปกป้อง

แม้ทัพไป๋หู่จะมีทหารกล้ามากถึงสองแสนนาย แต่ก็ต้องแบ่งไปประจำการยังเมืองต่าง ๆ จำนวนไม่น้อย เมื่อถึงการศึกจริง ๆ จึงนำทหารออกมาต่อสู้เพียงหลักหมื่น เว้นเสียแต่ว่าจะถึงคราวของศึกใหญ่ จึงจะนำกำลังพลทั้งหมดที่มีออกมาสู้รบ

ส่วนชาวเมืองต้าเจาทั้งหลายที่เข้าร่วมกับทัพไป๋หู่นั้นก็กำลังเดินหน้าเผาเมืองของตัวเอง เพื่อมิให้ทัพต้าเจายึดส่วนใดไว้เป็นฐานที่มั่นได้ นอกจากนี้ยังมีหลายเมืองที่แม้ไม่ถูกเผา แต่ก็มีทหารกล้าทัพไป๋หู่เข้าประจำการเพื่อรักษาความปลอดภัย ยามนี้ทัพต้าเจาเหลือเพียงสองเมืองเท่านั้นที่สามารถยึดเป็นที่มั่น หนึ่งคือจื่อเจาซึ่งใช้รักษาเสบียง และสองคือหมี่หวงเจาอันเป็นสถานที่ตั้งค่ายทหาร

จินเกาหยาง ฝูซิ่นฮวา และฝูซิ่นเล่อกำลังประชุมวางกลศึกร่วมกับเจ้าเมืองทั้งสิบสามของต้าเจา เพื่อหาจุดอ่อนที่จะสามารถใช้โจมตีสองที่มั่นสุดท้ายของต้าเจาให้แตกพ่าย ก่อนเข้ายึดเมืองหลวง

“จุดอ่อนของหมี่หวงเจานั้นอยู่ที่ด้านข้างของเมืองทั้งตะวันออกและตะวันตก เพราะเป็นป่าหญ้ารกทึบและไม่มีแนวกำแพงป้องกัน ในขณะที่ด้านหน้าเป็นคูน้ำอันเปรียบได้ดังกำแพงป้องกันเมือง” เจ้าเมืองหมี่หวงเจากล่าว “หากจะโจมตีให้แตกพ่ายก็ต้องโจมตีจากสองเส้นทางนี้”

“แม้ทัพต้าเจาจะเสียเมืองจนเหลือที่มั่นเพียงสองแห่ง แต่ข้าเกรงว่าข้อนี้อาจเป็นจุดได้เปรียบของต้าเจา” ฝูซิ่นฮวาว่า “ทัพไป๋หู่มีทหารสองแสนนาย แต่ต้องกระจายออกไปประจำการยังเมืองต่าง ๆ เป็นเหตุให้ยามนี้เราเหลือกำลังเพียงหนึ่งแสนห้าหมื่น ทว่าทัพต้าเจาที่ไม่มีเมืองใดให้ทหารต้องประจำการ จะรวมกำลังทหารทั้งหมดไว้ได้ในหมี่หวงเจา”

“ยังไม่นับรวมกองทัพทั้งหมดที่ฮ่องเต้ต้าเจาส่งมาร่วมทัพเยี่ยงสุนัขจนตรอก” ฝูซิ่นเล่อพูด

“หากต้าเจานำกองทัพจากทุกทิศมารวมกันไว้เป็นหนึ่งเดียว จะมีกำลังพลประมาณเท่าใด” จินเกาหยางถาม

“ไม่เกินสี่แสน” เจ้าเมืองหยินเจาตอบ “ต้าเจาพ่ายศึกมามาก ทหารบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนไม่น้อย แม้จะนำกองทัพทั้งสี่มารวมกันก็คงมีจำนวนไม่เกินสี่แสนเป็นแน่”

“สี่แสน มากเกินกว่าที่เราจะสู้” ฝูซิ่นฮวาพึมพำขณะพรมนิ้วลงบนแผนที่ “หากเป็นสองแสนน่าจะพอสูสีใช่หรือไม่แม่ทัพ”

“ขอรับ” ฝูซิ่นเล่อตอบ

“เช่นนั้นข้าจะลดปริมาณทหารต้าเจาให้เจ้าครึ่งหนึ่ง”

“อย่างไรขอรับ” เจ้าเมืองหมี่หวงเจาถาม

“โจมตีเมืองที่ต้าเจาต้องปกป้อง”

เฉาเทียนนำกองกำลังทหารห้าหมื่นบุกจื่อเจาอย่างอุกอาจ ลั่นกลองรบเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปตลอดทาง พลทหารต้าเจาเกรงจะถูกชิงเสบียงจึงรีบส่งม้าเร็วไปแจ้งแก่เสวียนชิว

“ข้าไม่มีวันยอมเสียเสบียงให้พวกต้าจินซ้ำ ๆ เป็นแน่!” เสวียนชิวพูดเสียงเหี้ยม “เจ้าว่าพวกมันนำกำลังพลไปประมาณเท่าใดนะ”

“เรียนท่านแม่ทัพ คาดว่าไม่น่าถึงแสนขอรับ” พลทหารรายงาน

“รองแม่ทัพ” เสวียนชิวเรียกพระอนุชา “เจ้าจงเร่งนำพลสองแสนไปคุ้มกันจื่อเจา”

“หากพวกนั้นฉวยโอกาสโจมตีหมี่หวงเจาล่ะพ่ะย่ะค่ะ” เสวียนชิงถาม

“ข้าก็ยังมีกองทัพสองแสนไว้คอยท่าพวกมัน” ผู้เป็นพี่ตอบ “ยามนี้ทหารทัพไป๋หู่เหลือไม่มาก เพราะต้องส่งทหารไปประจำการยังเมืองต่าง ๆ ข้าคิดว่าทหารสองแสนของเรายังพอรับมือได้ แต่จะสูญเสียเสบียงไปไม่ได้เด็ดขาด”

“ทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เสวียนชิงประสานมือรับคำ “ข้าจะเร่งนำกองทัพไปรักษาเสบียงเดี๋ยวนี้”

ทันทีที่พูดจบเสวียนชิงก็รุดออกจากกระโจมไป เพื่อเร่งจัดทัพและมุ่งหน้าสู่จื่อเจา อันเป็นสถานที่เก็บรักษาเสบียงและศาสตราวุธ ในขณะที่เสวียนชิวเองก็เรียกรวมพลเตรียมพร้อม ด้วยรู้จักฝูซิ่นฮวาดีว่านางอาจฉวยโอกาสลงมือได้ทุกเมื่อ แผนตีเมืองใกล้ แต่แสร้งตีเมืองไกล เป็นแผนการโปรดของฝูซิ่นฮวา นางสามารถหาสารพัดวิธีมาหลอกล่อให้เขาคุ้มกันผิดเมือง ทว่าในยามนี้เขามีทหารจำนวนมากพอที่จะแบ่งไปรับมือทั้งสองด้าน ดังนั้นครั้งนี้ฝูซิ่นฮวาจะไม่มีวันได้ทุกสิ่งตามใจปรารถนา

เขาจะให้ผู้หญิงคนนั้นได้ลิ้มรสความผิดหวังดูเสียบ้าง!

บทที่ 80 โจมตีหมี่หวงเจา

ทัพไป๋หู่กรีธาทัพมายังหมี่หวงเจาตามที่เสวียนชิวคาดการณ์

แม่ทัพแห่งต้าเจายิ้มหยัน ยามนี้เขามีกองทหารทั้งหมดในแคว้นรวมอยู่ในกองทัพ ในขณะที่ทัพไป๋หู่ต้องกระจายทหารจำนวนมากออกไปประจำเมืองต่าง ๆ ทำให้เขาเป็นฝ่ายได้เปรียบ แม้ว่าจะส่งพลครึ่งหนึ่งไปยังจื่อเจาก็ตาม

ฝูซิ่นเล่อแบ่งกำลังพลปีกซ้ายโจมตีฝั่งตะวันตก ปีกขวาโจมตีฝั่งตะวันออก ตามที่เจ้าเมืองหมี่หวงเจาแนะนำ ซึ่งแน่นอนว่าเสวียนชิวย่อมสามารถคาดเดาได้ว่าฝูซิ่นเล่อจะโจมตีทิศใด จึงสั่งให้แบ่งทหารออกไปเตรียมรับมือทั้งสองทิศ

เสียงลั่นกลองรบของทัพต้าเจาดังขึ้น พร้อมกับเสียงโห่ร้องของทหารต้าเจาที่กรูกันออกจากเมือง ด้วยจำนวนที่มากกว่าเกือบเท่าตัว ทำให้ต้าเจาดูเหมือนเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่ด้วยฝีมือการต่อสู้ของทหารทัพไป๋หู่ที่เฝ้าฝึกซ้อมไม่ว่าร้อนหรือหนาว ทำให้ทัพไป๋หู่มิได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบเท่าไรนัก

ฝูซิ่นฮวาซุ่มซ่อนมองดูอยู่ไกล ๆ เห็นทหารของตนเข้าห้ำหั่นกับทหารต้าเจาอย่างดุเดือด หญิงสาวเฝ้ามองสถานการณ์อยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงหันมาพยักหน้าให้เจ้าเมืองหมี่หวงเจา

เจ้าเมืองหมี่หวงเจาพยักหน้ารับ ก่อนนำทหารของตนและทหารทัพไป๋หู่อีกส่วนลอบดำลงน้ำ ว่ายผ่านคูน้ำที่ขวางกั้นมิให้ทัพใดเข้าสู่หมี่หวงเจาได้