เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 89

ผ่านไปครบหนึ่งเดือนที่จินเกาหยางและฝูซิ่นฮวาเดินทางกลับมายังต้าจิน

จินเกาหยางจัดการภาระหน้าที่ทั้งหลายในเมืองเว่ยหยางจนลุล่วงไปได้ด้วยดี ก่อนเข้ารับการแต่งตั้งเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่นาม ‘ฮ่องเต้หย่งเล่อ’ แน่นอนว่าผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นฮองเฮาย่อมเป็นฝูซิ่นฮวา หญิงสาวในชุดพิธีการเต็มยศที่มีอายุครรภ์ครบเจ็ดเดือนมิอาจคุกเข่าถวายคำนับฮ่องเต้ได้ แต่ผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าอะไรนาง ในเมื่อฮ่องเต้เองยังไม่รับสั่งว่าอะไรสักคำ

ฝูซิ่นฮวาได้รับราชทินนามว่า ‘ฮองเฮาฝูอัน’ อันหมายถึงความสงบสุข นอกจากนั้นก็มิได้มีการแต่งตั้งตำแหน่งนางในใด ๆ เพิ่มอีก ไม่ว่าจะมีขุนนางพยายามทูลขอให้จินเกาหยางรับหญิงงามเข้ามาเป็นสนมมากมายเพียงใด เขาก็มิยอมรับผู้ใดเข้ามาแม้แต่คนเดียว

การเริ่มต้นรัชศกหย่งเล่อทำให้จินเกาหยางเหน็ดเหนื่อยกับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ไม่น้อย เนื่องจากยามนี้แผ่นดินของเขามิได้มีเพียงต้าจิน แต่ยังมีต้าเจารวมอยู่ด้วย เขาต้องเร่งฟื้นฟูเมืองของต้าเจาที่ถูกเผาทำลายและเยียวยาประชาชนทั้งหลาย เรียกได้ว่างานที่เคยทำแทนอดีตฮ่องเต้มีมากเพียงใด ยามนี้ยิ่งมากกว่าเดิมหลายเท่า แต่ก็ยังดีที่เขามีฝูซิ่นฮวาเป็นเพื่อนคู่คิด คอยช่วยเหลือในการตัดสินใจหรือแม้กระทั่งการแก้ปัญหาต่าง ๆ

ในช่วงแรกของการขึ้นเป็นฮ่องเต้ จินเกาหยางยังคงต้องรับมือกับบรรดาอ๋องทั้งหลายที่คิดจะช่วงชิงราชบัลลังก์ไปจากเขา ทว่าพี่น้องทั้งหลายของเขาคงจะลืมคิดไปว่า เขามีฮองเฮาจอมเจ้าเล่ห์อยู่เคียงข้าง ไม่ว่าอุบายใด ๆ ทั้งเขาและฝูซิ่นฮวาล้วนจัดการได้จนหมดสิ้น ขจัดเสี้ยนหนามที่เป็นพิษเป็นภัยออกไปได้ จนไม่เหลือผู้คิดคดทรยศอีกต่อไป

นับว่าเป็นงานที่เหน็ดเหนื่อยไม่น้อยเลยทีเดียวสำหรับฮ่องเต้องค์ใหม่ ในขณะที่อดีตฮ่องเต้อย่างจินหยางหลงกำลังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่ในตำหนักฤดูร้อน

ในแต่ละวันจินหยางหลงมักส่งจดหมายมาเยาะเย้ยน้องชายที่ต้องทำงานหนัก ในขณะที่ตนนั่งอ่านหนังสือจิบชาไปวัน ๆ บางทีก็ออกไปเที่ยวนอกตำหนักกับภรรยา สุขสบายทั้งกายและใจ

เรื่องโยนงานให้น้องแล้วตนนั่งมองอย่างสำราญใจ จินหยางหลงทำมาตั้งแต่เด็กจนติดเป็นนิสัยไปเสียแล้ว

“ท่านพี่เขียนจดหมายอันใดไปแกล้งฝ่าบาทอีกเจ้าคะ” สือกุ้ยเฟยที่บัดนี้กลับมาใช้ชื่อสือลี่อินตามเดิม เดินเข้ามาถามจินหยางหลงที่กำลังเขียนหนังสืออยู่

“ข้ากำลังเขียนจดหมายไปเล่าเรื่องที่เราสองคนเพิ่งไปเที่ยวชมภูเขาและบุปผางามมาด้วยกันระหว่างที่เกาหยางกำลังจัดการกับอ๋องเก้า” จินหยางหลงตอบพร้อมด้วยรอยยิ้มระรื่น

“อ๋องเก้าเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะ ข้าได้ยินว่าเขาคิดเป็นกบฏต่อองค์ฮ่องเต้”

“ชายาและบุตรีถูกส่งไปอยู่ที่อารามแม่ชี บุตรชายถูกเนรเทศไปใช้แรงงานที่ชายแดน ส่วนตัวอ๋องเก้าถูกถอดยศแล้วให้ไปเฝ้าสุสานบรรพชน”

“ไม่น่าเลย”

“ใช่ ไม่น่าคิดลองดีกับคนอย่างจินเกาหยางและฝูซิ่นฮวา” จินหยางหลงกล่าว “ว่าแต่พวกเราเถิด ลี่อิน คราวหน้าจะไปเที่ยวชมที่ใดกันดี” จินหยางหลงกอดเอวภรรยาลงมานั่งบนตัก