เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 116
วิลล่าเฝยชุ่ย ณ เมืองเทียนไห่
“ฮ่าๆ… ฮ่าๆ… เย่เฉินลาออกจากตำแหน่งประธานบริษัทแล้ว! เย่เฉินลาออกจากตำแหน่งแล้ว! เขาแพ้แล้ว! เขาแพ้ฉันแล้ว!!”
หลิ่วอวี่เจ๋อหัวเราะร่วนอย่างบ้าคลั่ง เขาและฟางเชาเพิ่งจะดูคลิปแถลงข่าวของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปจบ
ภาพในคลิปเย่เฉินประกาศลาออกจากตำแหน่งประธานบริษัทด้วยใบหน้าเศร้าหมอง และประกาศแต่งตั้งฉินหงเหยียนเป็นประธานบริษัทแทนตนเอง
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองฟางเชานั้นมีความสุขกว่าหลิ่วอวี่เจ๋อพันเท่าหมื่นเท่า!
ฟางเชากระโดดบนโซฟาห้องรับแขกทั้งๆ ที่สวมรองเท้าอยู่แล้วตะโกนใส่หลิ่วอวี่เจ๋อ
“เจ๋งชิบ! หลิวอวี่เจ๋อนายนี่มันสุดยอดจริงๆ! นายลากเย่เฉินลงจากตำแหน่งประธานบริษัทกลายมาเป็นชาวบ้านธรรมดา! นายนี่มันเจ๋งจริงๆ!”
หลิวอวี่เจ๋อหัวเราะเสียงดัง“นั่นมันแน่อยู่แล้ว”
พวกเขาตีมือกันเพื่อฉลองเหมือนหลิ่วอวี่เจ๋อปล่อยท่าไม้ตายหรือไม่ก็ดังก์บาสในสนามบาสเก็ตบอลไม่มีผิด
เมื่อฉลองกับหลิ่วอวี่เจ๋อได้สำเร็จ ฟางเชาก็คุกข่าบนโซฟาอย่างดีอกดีใจแหงนหน้ามองเพดานแล้วกล่าว
“พ่อครับ เย่เฉินทำให้พ่อเจ๊ง แม่ครับ เย่เฉินหยามเกียรติแม่คืนนั้น ในที่สุดตอนนี้ผมก็แก้แค้นให้พ่อกับแม่ได้แล้ว! พ่อกับแม่เห็นไหมครับ?”
หลิ่วอวี่เจ๋อฟาดฝ่ามือลงมา “อาฉันยังไม่ตายสักหน่อย นายจะตะโกนกับอากาศไปทำไม อยากให้พวกเขารู้ก็โทรหาเขาสิ”
ฟางเชาย่อมต้องโทรหาพ่อแม่เขาอยู่แล้ว แต่ว่าตอนนี้ตระกูลฟางไม่มีเงินแล้ว ต่อให้ล้างแค้นเย่เฉินได้พวกเขาก็อาจจะไม่ได้ดีใจเท่าไหร่นัก
ฟางเชากล่าวกับหลิ่วอวี่เจ๋อ “ตอนนี้คนที่ควรโทรศัพท์น่าจะเป็นนายนะ อวี่เจ๋อ ยังไม่โทรหานังแพศยาหวังเจียเหยาอีก ไม่โอ้อวดหล่อนสักหน่อยละ?”
หลิ่วอวี่เจ๋อผงกศีรษะ “จริงด้วย ผู้หญิงเหลวแหลกคนนั้นตอนนี้จะเป็นของฉันแล้ว! ฮ่าๆ”
ตอนหลิ่วอวี่เจ๋ออยู่ต่อหน้าหล่อนมักจะเรียกหล่อนเป็นนางฟ้า เทิดทูนหญิงสาว แล้วกดตนเองจนมีท่าทีต่ำต้อยดูเหมือนสุนัขเชื่องๆ ของหล่อนไม่มีผิด
ทว่าลับหลังนั้นเรียกหวังเจียเหยาอย่างเหยียดหยาม!
หลิ่วอวี่เจ๋อกดโทรหาหวังเจียเหยา แต่โดนหญิงสาวกดตัดสาย
“กล้าตัดสายฉันเชียวเรอะ?” หลิ่วอวี่เจี๋ยหัวเสีย
ทว่าไม่ถึงสิบวินาที หลิ่วอวี่เจ๋อก็ได้รับวีแชทข้อความหนึ่งจากหวังเจียเหยา “เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะโทรหา!”
“ฮ่าๆ คิดว่าหวังเจียเหยาคงอยู่กับเย่เฉินล่ะมั้ง ถ้างั้นคืนนี้ค่อยพลอดรักกับหล่อนแล้วกัน!”
หลิ่วอวี่เจ๋อยิ้มอย่างลำพองใจก่อนจะเปิดแชมเปญฉลองกับฟางเชา
……
ตึกบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปในอวิ๋นโจว
หลังจากแถลงข่าวเสร็จและมอบตำแหน่งประธานบริษัทให้ฉินหงเหยียนแล้ว เย่เฉินก็เริ่มเก็บของเพื่อจะออกจากบริษัท
“ขับรถฉันกลับไปเถอะ”
ฉินหงเหยียนส่งเย่เฉินและหวังเจียเหยาที่หน้าลิฟต์แล้วส่งกุญแจพอร์ชให้เย่เฉิน
หล่อนรู้ว่ามายบัคที่เย่เฉินนั่งมาเมื่อเช้าโดนพ่อบ้านฟางยึดไปแล้ว
เย่เฉินผลักมือขาวนวลเนียนของฉินหงเหยียนออก “ขอบคุณครับ แต่ว่าไม่เป็นไรพวกเราเรียกรถกลับก็ได้”
หวังเจียเหยาก้มหน้าก้มตา เพื่อนร่วมงานมากมายในบริษัทต่างก็ออกมาส่ง ถึงทุกคนจะมีเจตนาที่ดีแต่หวังเจียเหยากลับรู้สึกขายหน้าอย่างมาก!
ตอนครั้งแรกที่หล่อนมาถึงบริษัทดูมีหน้ามีตาขนาดไหน ทุกคนต่างก็ชื่นชมหล่อนที่เป็นภรรยาท่านประธานว่าสวดสดงดงามขนาดไหน
แต่ในตอนนี้หล่อนรู้สึกว่าทุกคนกำลังเยาะเย้ยหล่อน!
“คุณเย่เดินทางปลอดภัยนะคะ มีเวลาก็มาเที่ยวหาพวกเรานะ”
พวกโจวหรงหรงโบกมือลาเย่เฉิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)