“พวกเขาอยากจะทำอะไรก็ให้ทำไปเถอะ! ยังไงเสียฉันก็จะหย่ากับหวังเจียเหยาอยู่ดี ฉันไม่สนใจหล่อนหรอก!”
เย่เฉินพร่ำบอกตัวเองเช่นนี้นับครั้งไม่ถ้วน แต่ว่าเขาก็อดไม่ไหว ตอนเที่ยงสิบเขาก็โทรหาอีกฝ่าย
“ที่รักคุณอยู่ไหน? ผมทำกับข้าวเสร็จแล้ว คุณจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่บ้านไหม?”
น้ำเสียงเย่เฉินเรียบเฉย แสร้งทำราวตนเองไม่รู้เรื่องอะไร
ปลายสายตอบกลับมาว่า “ฉันอยู่ที่บริษัท กลางวันคงไม่กลับบ้านแล้ว นายกินข้าวคนเดียวแล้วกัน”
โชคดีที่เขาส่งคนสะกดรอยตามภรรยา ไม่อย่างนั้นหวังเจียเหยาก็คงจะหลอกลวงเย่เฉินได้สำเร็จอีกครั้ง!
ผู้หญิงจอมโกหกคนนี้หลอกลวงเขามาแล้วกี่ครั้งกันตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมา!
เย่เฉินย่อมไม่เปิดโปงภรรยาแต่ย้อนถามหล่อน “คุณไปหาหลิ่วอวี่เจ๋อที่โรงพยาบาลมาไม่ใช่เหรอ? เป็นยังไงบ้าง?”
หวังเจียเหยากล่าว “อื้ม ฉันขอโทษเขาแล้ว แต่ว่าอวี่เจ๋อน่ะบาดเจ็บหนักมากเลย ตอนนี้ยังโกรธอยู่ไม่ยอมให้อภัยนาย ตอนนี้นายอย่าเพิ่งออกจากบ้านเลยนะ รอต่อไปอีกหน่อยถ้าฉันมีเวลาว่างฉันจะไปขอโทษเขาอีกครั้ง”
เย่เฉินแค่นเสียง เรียกกันได้สนิทสนมเสียจริงๆ เลยนะ!
คุณไปขอโทษหลิ่วอวี่เจ๋อหรือว่าฉวยโอกาสนี้ไปพลอดรักกัน คุณรู้ดีแก่ใจที่สุด!
“เอาล่ะวางก่อนนะ ฉันจะไปทำงานแล้ว”
หวังเจียเหยากดตัดสายทิ้งทันทีโดยไม่ได้รอให้อีกฝ่ายพูดอะไรด้วยซ้ำ
หวังเจียเหยาออกมาจากห้องพักผู้ป่วยของหลิ่วอวี่เจ๋อตอนบ่ายสอง
หลังออกจากโรงพยาบาลแล้ว หวังเจียเหยาก็ไปนั่งคุยกับซ่งหงเย่ในร้านกาแฟ
ห้าโมงเย็น หวังเจียเหยาขับรถไปที่วิลล่าของคุณย่าในเขตซีซาน
คุณนายหวัง หวังจื้อหย่วน ซูหลานรวมไปถึงครอบครัวหวังจื้อเฉียง พวกเขาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
ทุกคนนั่งอยู่บนโซฟาแล้วมีหวังเจียเหยายืนอยู่ตรงกลาง หล่อนกล่าวกับคุณนายหวัง
“คุณย่าคะ หนูอยากหย่ากับเย่เฉินค่ะ”
แค่เพียงประโยคเดียวก็ทำให้คนทั้งตระกูลหวังอ้าปากค้าง
ช่วงเวลาก่อนหน้านี้ ตระกูลหวังทุ่มเทไปเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่เพื่อให้พวกเขาสองคนคืนดีกัน?
ทว่าตอนนี้หวังเจียเหยากลับบอกว่าจะขอหย่าอีกรอบ!
“ไม่ได้!” คุณนายหวังมีท่าทีแน่วแน่ “คุณปู่ของแกเป็นคนจัดแจงการแต่งงานของพวกแกสองคน พวกเราละเมิดสัญญาไปแล้วครั้งหนึ่ง จะไม่มีการละเมิดสัญญาอีกเป็นครั้งที่สอง!”
ซูหลานเองก็เห็นด้วยกับวิธีของลูกสาว “แม่คะ มันไม่เหมือนกันนะคะ ตอนนั้นที่เจียเหยาขอหย่า เจียเหยาผิดก็จริง แต่เพราะพวกเราไม่รู้สถานะที่แท้จริงของเขาต่างหาก แต่ตอนนี้พวกเรารู้แล้ว อีกทั้งเย่เฉินก็โดนขับออกจากตระกูลแล้ว เขาเป็นแค่คนธรรมดา ไม่หย่ากับเขาแล้วจะเก็บเขาไว้ทำไม?”
หวังหยวนหยวนยังคงสวมชุดกี่เพ้าที่เลอะเทอะตัวนั้นแล้วยิ้มพลางนั่งไขว่ห้าง
“จริงด้วยๆ รีบๆ หย่าไปเถอะค่ะ ได้ยินว่าตอนนี้คนในโลกใต้ดินกำลังจะหาเรื่องเย่เฉินว่าจะไล่ล่าสังหารเขา พอถึงตอนนั้นอย่าลากพวกเราต้องตกที่นั่งลำบากด้วยล่ะ”
หวังซ่าวเจี๋ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม “น้องเจียเหยาถึงกับกล้าขอหย่าต้องเป็นเพราะมีสามีใหม่แล้วใช่ไหมล่ะ อย่างนั้นจะลังเลอะไรล่ะ หย่าก็จบแล้วมั้ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)