เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 149

เพราะว่าหลิ่วอวี่เจ๋อต้องการจะไปตรวจร่างกายซ้ำที่เทียนไห่อีกรอบ เพื่อจะได้ตรวจให้แน่ใจว่าตนเองเป็นหมันจริงหรือไม่

ดังนั้นตั้งแต่หลิ่วอวี่เจ๋อออกจากโรงพยาบาลมาก็รีบโร่ไปเทียนไห่ทันที

ส่วนหวังเจียเหยานั้นก็ติดตามหลิ่วอวี่เจ๋อมาที่เทียนไห่ด้วยเช่นกัน

หลังจากที่หลิ่วอวี่เจ๋อแอบหวังเจียเหยาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแล้วก็พบว่าผลก็ยังเหมือนที่อวิ๋นโจวนั่นคือเขาไม่สามารถมีลูกได้แล้วจริงๆ

ด้วยโทสะเขาใช้เส้นสายทั้งหมดที่มีจัดแจงให้หมอ พยาบาที่อยู่เวรในวันนั้นโดนไล่ออก แถมยังใช้เงินก้อนใหญ่ควานหาตัวพยาบาลที่เป็นคนฉีดยาให้ตนเองในวันนั้นด้วย

แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็ยังทำตัวเหมือนว่าตนเองไม่มีอะไรผิดปกติเวลาอยู่ต่อหน้าหวังเจียเหยา

อีกอย่างพอมาถึงเทียนไห่แล้วหลิ่วอวี่เจ๋อและหวังเจียเหยาก็นอนด้วยกัน

เพราะตอนนี้หวังเจียเหยากำลังตั้งครรภ์อยู่ ทั้งสองคนจึงยังไม่ได้เผด็จศึกกัน

หลิ่วอวี่เจ๋อส่งโทรศัพท์ให้หวังเจียเหยาดูพลางกล่าว “คุณดูนี่ ฉินหงเหยียนลาออกจากตำแหน่งประธานบริษัทแล้ว”

“อะไรนะ? ทำไมล่ะ? ผู้หญิงคนนี้อยากเป็นประธานบริษัทจะตายไม่ใช่เหรอ? คุณโจมตีบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปอีกแล้วใช่ไหม?”

หวังเจียเหยารู้ดีว่าฉินหงเหยียนเป็นคนทะเยอะทะยานไม่มีทางยอมลาออกจากตำแหน่งประธานบริษัทง่ายๆ แน่

หลิ่วอวี่เจ๋อแสร้งทำท่าทางใสซื่อ “เปล่านะครับ ผมไม่ได้ทำอะไรพวกเขาเลยเหมือนว่าในอินเตอร์เน็ตจะแฉเรื่องหล่อนบอกว่าชีวิตส่วนตัวของฉินหงเหยียนยุ่งเหยิงวุ่นวาย แถมยังเคยอ่อยพวกผู้บริหารที่มีภรรยาแล้วเยอะแยะ ดังนั้นหัวเซิ่งถึงพลอยซวยไปด้วย ราคาหุ้นก็ตกลงฮวบๆ ต่อมาเหมือนพวกผู้ถือหุ้นบีบบังคับให้หล่อนลาออกจากตำแหน่งประธานบริษัท”

หวังเจียเหยากล่าวอย่างอารมณ์ดี “เป็นแบบนั้นเหรอคะ? ฮ่าๆ ฉินหงเหยียนก็มีวันนี้เหมือนกัน!”

ฉินหงเหยียนเคยตบหน้าหญิงสาวฉาดหนึ่ง แถมยังมักจะเอาคุณสมบัติและความสามารถมาข่มหล่อน แถมยังมักจะมองข้ามหวังเจียเหยา และสนิทสนมกับอดีตสามีของหล่อนอย่างมาก

ดังนั้นหวังเจียเหยาจึงเกลียดชัง และริษยาและฉินหงเหยียน

หล่อนรีบร้อนเอามือถือออกมาเพื่อดูข่าวของฉินหงเหยียน เมื่อดูเสร็จแล้วก็กล่าวเสียงดัง

“ฉินหงเหยียนเดิมทีเป็นผู้หญิงแพศยา! คุณย่าฉันเคยบอกว่าฉินหงเหยียนไม่ใช่คนอวิ๋นโจว หล่อนเป็นประธานบริษัทได้ในระยะเวลาสั้นๆ เบื้องหลังของหล่อนจะต้องมีนายทุนคอยหนุนหลังแน่นอน! ผู้หญิงหน้าไม่อายคนนี้ วันๆ เอาแต่คอยเกาะแกะอยู่กับพวกผู้บริหาร คอยยั่วยวนให้พวกเขาหลงรัก แพศยาจริงๆ!”

หลิ่วอวี่เจ๋อหัวเราะร่วน “ที่รักอย่าไปสนใจเรื่องพวกคนจนอย่างพวกเขาเลย คุณรีบตื่นไปอาบน้ำเถอะ ผมจะพาคุณไปซื้อของขวัญที่ห้างสรรพสินค้า คืนนี้ต้องไปพบพ่อกับแม่ผม เพื่อรีบขอให้พวกเขาเห็นด้วยยินยอมให้คุณแต่งเข้าบ้านเรา!”

หวังเจียเหยากระวีกระวาด “ได้ค่ะ ผิดที่คุณเลย ไม่ยอมให้ฉันนอนทั้งคืน ไม่อย่างนั้นฉันก็คงไม่นอนตื่นเที่ยงแบบนี้หรอก”

หลิ่วอวี่เจ๋อหัวเราะเจ้าเล่ห์ เขาค่อนข้างดีใจทีเดียวที่ได้คนสวยๆ แบบหวังเจียเหยามาครอบครอง

……

อวิ๋นโจว

บ่ายสอง

เย่เฉินและฉินหงเหยียนเพิ่งจะกินข้าวเที่ยงกันตอนนี้ ซึ่งฉินหงเหยียนเป็นคนทำอาหารทุกจานด้วยตนเอง อาหารทั้งหมดนั้นเป็นอาหารกวางตุ้งขนานแท้

ฉินหงเหยียนมองเย่เฉินที่ไม่ได้สวมเสื้อก็มีท่าทีเขินอายน้อยๆ เย่เฉินหุ่นสุดยอด โดยเฉพาะกล้ามหน้าท้องทำให้ผู้หญิงจำนวนมากน้ำลายไหล

ได้เป็นแฟนกับเย่เฉินถือเป็นประสบการณ์ที่หล่อนไม่เคยมีมาก่อน

ก่อนนี้ผู้ชายของฉินหงเหยียนเป็นคุณลุงที่อายุไม่ต่างกับพ่อของเธอเท่าไหร่

แต่เย่เฉินอายุน้อยกว่าฉินหงเหยียน ความสดใส ร่าเริงและมีชีวิตชีวานั้นเป็นสิ่งที่ชายสูงวัยไม่มี

“คุณว่าฝีมือทำอาหารของฉันเป็นยังไงบ้าง?” ฉินหงเหยียนถาม

เย่เฉินใช้ตะเกียบคีบปลากระบอกจีน เนื้อสดใหม่ รสชาติถูกปาก เขาพยักหน้ารับแล้วกล่าว “สุดยอดมาก! ผมยังไม่เคยไปเมืองเสินเฉิง ได้กินอาหารฝีมือคุณทำให้ผมอยากลองไปเที่ยวที่นั่นเลย”