เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 153

ผู้ชายที่สำอางอย่างจินฉ่าว ยังคิดเลอะเทอะอยากจะเพิ่มเพื่อนกับฉินหงเหยียนอยากจะลองเป็นแฟนของหญิงสาว?

หมาเห่าเครื่องบิน!

พอเย่เฉินหยิบโทรศัพท์มาแล้วก็กดรหัสเพื่อเปิดมือถือของฉินหงเหยียน

ฉินหงเหยียนเชื่อใจเย่เฉินอย่างมาก ดังนั้นหญิงสาวจึงบอกรหัสทั้งหมดกับเขา

หล่อนเปิดเผยบริสุทธิ์ใจ ถึงแม้ว่าวีแชทของหล่อนน่าจะมีพวกเศรษฐีที่มีทรัพย์สินเกินห้าพันล้านหลายสิบคนเป็นอย่างน้อย แล้วที่เกินห้าหมื่นล้านด้วย

แต่หล่อนไม่กลัวว่าเย่เฉินจะตรวจดู

ไม่เหมือนอดีตภรรยาอย่างหวังเจียเหยา พวกเขาแต่งงานกันมา 3 ปี เย่เฉินยังแตะมือถือของอีกฝ่ายไม่ได้ด้วยซ้ำไป หนำซ้ำยังไม่รู้ด้วยว่ารหัสมือถือของหล่อนคืออะไร

ก่อนหน้านี้หวังเจียเหยาเคยบอกกับเย่เฉิน ว่าระหว่างสามีภรรยาก็ควรจะมีพื้นที่ส่วนตัวด้วย

เย่เฉินเองก็มีความคิดแบบตะวันตก ในเมื่อให้พื้นที่ส่วนตัวกับคุณมากพอแต่คุณกลับใช้ช่องว่างที่ให้นี้สวมเขาให้ตนเอง!

และในเวลานี้เองจินฉ่าวก็ไม่ได้มีท่าทางอะไร เพราะว่าเขาคิดว่ามือถือชิ้นนี้เป็นของเย่เฉิน อีกฝ่ายปลดล็อคมือถือได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

เพียงแต่ในใจยังดูแคลนเย่เฉินว่ายังใช้รหัสเปิดมือถืออยู่ ยังไม่ใช้ลายนิ้วมือหรือแสกนใบหน้า

หลังจากปลดล็อคแล้ว เย่เฉินก็กดเข้าที่การตั้งค่าของวีแชท

ทันทีที่เย่เฉินกดเข้าวีแชท จินฉ่าวก็ลนลานขึ้นมาทันที แล้วรีบโผเข้าไปแย่งมือถือของฉินหงเหยียนมา!

“นายจำไอดีวีแชทของฉินหงเหยียนได้แล้วใช่ไหม! ห้ามนายเพิ่มเพื่อนนะ!”

เมื่อครู่จินฉ่าวเพิ่งได้ไอดีวีแชทของฉินหงเหยียนมาก็จับมือถือไม่วางมือ แล้วอวดเย่เฉิน

จินฉ่าวยังคิดว่าเย่เฉินน่าจะฉวยโอกาสนี้จำไอดีวีแชทฉินหงเหยียน

“ไสหัวไป!”

เย่เฉินผลักผู้ชายที่อ่อนแอคนนี้ออกไป จากนั้นก็กดดูตรงเพื่อนใหม่ แล้วก็พบกับคำขอเป็นเพื่อนที่จินฉ่าวส่งมา

เย่เฉินมองจอมือถือแล้วถามจินฉ่าว “วีแชทของคุณชื่อ ‘ฉ่าวฉ่าวฉ่าว’ ใช่ไหม? ทำไมถึงได้หน้าไม่อายแบบนี้ล่ะ? แล้วตั้งชื่อแบบนี้?”

จินฉ่าวแค่นเสียง “ฉ่าวเป็นชื่อฉัน แล้วฉันใช้ชื่อตัวเองตั้งชื่อมันไปเดือดร้อนใคร? เอ๊ะไม่สิ ทำไมนายถึงได้รู้ชื่อวีแชทของฉันล่ะ?”

จินฉ่าวพูดไปเรื่อยๆ ทันใดนั้นเองก็สังเกตเจออะไรบางอย่าง แล้วรีบร้อนเดินไปก็เห็นคำขอเป็นเพื่อนที่ตนเองเพิ่งส่งไปเมื่อครู่ปรากฏขึ้นบนมือถือเย่เฉิน!

“นี่…นี่คือมือถือของฉินหงเหยียน! มือถือของพี่หงเหยียนทำไมถึงอยู่ที่นาย! นายมีรหัสได้ไง!”

จินฉ่าวตกตะลึง แล้วเขาถึงได้สังเกตว่าเย่เฉินน่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับฉินหงเหยียนจริงๆ

แต่ดูจากท่าทางเย่เฉินแล้วน่าจะเป็นคนขับรถไม่ก็บอดี้การ์ของหญิงสาว

ลูกน้องแบบนี้ไม่มีทางจะได้รหัสของฉินหงเหยียนมาแน่

เย่เฉินกล่าวพลางยิ้มน้อยๆ ระหว่าง ‘ยอมรับ’ กับ ‘ปฏิเสธ’ ในคำขอเพื่อน เขากดปฏิเสธ!

“ไม่!”

จินฉ่าวตะโกนออกมาอย่างตกใจ

เมื่อกดปฏิเสธคำขอเพื่อนของจินฉ่าวแล้ว เย่เฉินก็กล่าวว่า “คุณไม่ต้องส่งคำขอมาแล้วนะ ส่งคำขอมาอีกผมก็จะปฏิเสธอีก อ้อจริงสิเมื่อครู่เพิ่งได้ยินหัวหน้าพวกคุณบอกว่าเงินที่คุณจ่ายไป หล่อนจะจ่ายให้หงเหยียน เมื่อกี้คุณจ่ายมาล้านหยวน แบ่งให้แพลตฟอร์มครึ่งหนึ่ง หงเหยียนได้ห้าแสน วันนี้เราเพิ่งมาถึงเทียนไห่พอดี เฟอร์นิเจอร์อะไรก็ยังไม่ได้ซื้อเลย ผมจะใช้เงินห้าแสนของคุณไปซื้อเตียงที่ทั้งใหญ่ทั้งสบาย คุณคงเข้าใจนะ ผมกับหงเหยียนจะได้นอนกันสบายๆ หน่อย”

จินฉ่าวใกล้จะกระอักเลือดออกมาอยู่รอมร่อ “ไม่!”

ตนเองจ่ายเงินไปล้านหยวนเพื่อจะแลกวีแชทสาวสวย ผลคือไม่ได้วีแชทหญิงสาวมา แถมม่พอเงินของเขายังโดนแฟนของอีกฝ่ายเอาไปซื้อเตียง เพื่อนอนกับหล่อน

นี่มันโหดเกินไปแล้ว!

“พี่เหวิน”

เหวินเชี่ยนเชี่ยนเห็นจินฉ่าวก็กล่าวว่า “หงเหยียน ฉันขอแนะนำให้เธอรู้จักสุดหล่อคนนี้เป็นผอ.แผนกการขายของบริษัทเรา เขาชื่อจินฉ่าว”

“เสี่ยวฉ่าวเรียกพี่เหยียนสิ ต่อไปในอนาคตหล่อนจะมาเป็นรองประธานบริษัทเรา”

จินฉ่าวกล่าวพลางส่งยิ้มให้ฉินหงเหยียน “พี่เหยียน สวัสดีครับ บุคลิกและหน้าตาของพี่โดดเด่นสุดยอดจริงๆ พอพี่มา ฉายาผู้บริหารสาวสวยลำดับหนึ่งก็เป็นของพี่เลยครับ!”

“ไม่ๆ อย่าพูดแบบนี้เลยค่ะ”

ฉินหงเหยียนเก้อเขิน เพราะหล่อนเคยได้ยินมาก่อนแล้ว ตอนนี้อยู่ที่เทียนไห่ก็มีคนเรียกหล่อนว่าผู้บริหารสาวสวยลำดับหนึ่งของเมืองเทียนไห่อีกแล้ว

ถ้าหากว่าคำพูดนี้ไปเข้าหูของคนนั้น เกรงว่าคงจะสร้างเรื่องยุ่งยากที่ไม่จำเป็นต่อบริษัทและฉินหงเหยียน

จินฉ่าวกล่าวพลางยิ้ม “เดิมทีก็ไม่มีข้อโต้แย้งอะไร คุณฉินอย่าถ่อมตัวเลย”

“จริงด้วย พี่เหยียน น้องชายคนนี้ใช่ผู้ช่วยของพี่หรือเปล่า?”

“คือแบบนี้นะเมื่อกี้ตอนผมกำลังซื้อของขวัญให้พี่หมดเงินไปล้านหยวนเพราะอยากได้วีแชทของพี่ ผลกลายเป็นว่าน้องชายคนนี้ก็เอามือถือพี่มากดปฏิเสธคำขอเป็นเพื่อนของผม”

เมื่อจินฉ่าวเห็นฉินหงเหยียนก็รีบฟ้องอีกฝ่ายทันที

เย่เฉินไม่พอใจอย่างมาก “เรียกใครว่าน้องชาย?”

จินฉ่าวมองด้วยสายตาเหยียดหยาม “ถ้าไม่ยอมก็เอาบัตรประชาชนมาเทียบกันดูไหมล่ะ? ถึงแม้ว่าพี่จะดูเด็กกว่านายแต่อายุมากกว่านายแน่ๆ”

ฉินหงเหยียนเองก็ไม่อยากจะให้เพื่อนร่วมงงานและแฟนของตัวเองมีปัญหากันจึงรีบร้อนกล่าว “เย่เฉินคือแฟนของฉัน”

จินฉ่าวตกจะลึง “แฟน…แฟนเหรอ? เป็นแฟนกันจริงเหรอ?”

พอเห็นจินฉ่าวไม่เชื่อ เย่เฉินจึงเอื้อมมือไปโอบเอวฉินหงเหยียนแล้วจุมพิตหญิงสาว