เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 155

เหวินเชี่ยนเชี่ยนกลัววว่าฉินหงเหยียนจะโกรธ จะรู้สึกว่าหล่อนกำลังหาเรื่องแฟนของตนเอง ตบมือของฉินหงเหยียนเบาๆ “ง่ายมากจริงๆ”

จากนั้นเหวินเชี่ยนเชี่ยนก็ชี้ไปที่กระเป๋าบนโต๊ะอาหารของจินฉ่าวที่วางไว้แล้วกล่าว

“ถ้านายบอกได้ว่ากระเป๋าของจินฉ่าวแบรนด์อะไร? ฉันจะให้นายทำงานที่บริษัทเรา”

จินฉ่าวทำหน้าเหนื่อยหน่าย “สวรรค์ พี่เหวิน พคำถามของพี่ง่ายดายเกินไปแล้วล่ะมั้ง! นี่มันคำถามฟรีชัดๆ ไม่ว่าใครก็ตอบได้ทั้งนั้น! ไม่ใช่แค่กระเป๋าของฉัน เสื้อ กางเกง รองเท้าของฉัน ตอบมาให้หมด!”

เหวินเชี่ยนเชี่ยนกล่าว “ฉันจะกลั่นแกล้งแฟนของเพื่อนสนิทตัวเองแบบนี้ได้ยังไง ไม่อย่างนั้นหงเหยียนก็โกรธฉันสิ”

ทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน แนะนำคนมาสมัครงานที่บริษัท เดิมใช้แค่คพูดเท่านั้นก็ควรจะเรียบร้อยแล้ว

ทดสอบนี่นั่นให้มากมายก็รังแต่จะทำลายมิตรภาพที่มีระหว่างกันเสียเปล่าๆ

แต่ว่าบริษัทของเหวินเชี่ยนเชี่ยน ปกติไม่รับผู้ชายเข้าทำงาน และตั้งเงื่อนไขกับเพศชายเช่นกัน

ถ้าหากว่ากระทั่งกระเป๋าแบรนด์ LV ยังดูไม่ออก เช่นนั้นแล้วเข้ามาทำงานในบริษัทก็ไม่มีความหมายอะไร

เย่เฉินปรายตามอง ก็รู้ว่านายสาวแตกคนนี้ใช้กระเป๋าแบรนด์ LV ของผู้ชาย

กระเป๋าแบรนด์ LV ถือว่าเป็นแบรนด์ที่ดูออกง่ายที่สุดแล้วต่อให้ไม่รู้จักแบรนด์อะไร

แต่สำหรับคนที่ไม่มีความรู้ในด้านนี้ ก็อาจจะดูไม่ออกจริงๆ

ถึงคนจำนวนมากจะเคยได้ยินชื่อแบรนด์ LV แต่สัญลักษณ์ของแบรนด์ LV นี้ไม่ได้อ่านง่ายเหมือนกับแบรนด์ ADIDAS ที่เป็นชื่อแบรนด์เรียงติดต่อกันอ่านออกได้ง่าย

ทว่าโลโก้ของแบรนด์นั้นเป็นอักษรภาษาอังกฤษสองตัวเกี่ยวกระหวัดอยู่ด้วยกัน อีกทั้ง V ยังอยู่หน้า L ด้วย ดูไปแล้วก็เหมือนอักษณ XL อยู่เหมือนกัน

เย่เฉินไม่อยากตอบคำถามนี้ คำถามเช่นนี้สำหรับคนที่ร่ำรวยจนเห็นสินค้าฟุ่มเฟือยเหมือนผ้าขี้ริ้วแล้วออกจะเป็นการดูหมิ่นเหยียดหยามกันเกินไป

”

ก็เหมือนโรงเรียนประถมจะครูสอนบาสเก็ตบอลสักคน แต่ดันจ้าง LeBron Raymone James [1]มาแล้วถามเขาว่า“คุณ Three-step layup ได้ไหม? ช่วยโชว์ให้ดูหน่อยสิถ้าทำได้เราจะจ้างคุณ”

LeBron Raymone James ไม่มีทางทำแน่

เดิมทีเย่เฉินตั้งใจจะไม่สนใจพวกเขา จู่ๆ ก็นึกถึงเรื่องตลกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “APPLE”

“APPLE? ฮ่าๆ”

พอได้ยินเย่เฉินตอบว่ากระเป๋าของจินฉ่าวเป็นแบรนด์ APPLE จินฉ่าวและเหวินเชี่ยนเชี่ยนก็หลุดหัวเราะออกมา

“ตลกชะมัด นายนี่มันไร้รสนิยมจริงๆ APPLE เป็นแบรนด์มือถือ คิดไม่ถึงว่าจะโยงเป็นแบรนด์กระเป๋าด้วย ฮ่าๆ!”

จินฉ่าวเยาะเย้ยเย่เฉินอย่างไร้ปราณี

ฉินหงเหยียนย่อมต้องรู้ว่าเย่เฉินจงใจตอบผิด

ทว่าเย่เฉินกลับย้อนถามด้วยท่าทางจริงจัง “อ้าวนั่นมันแบรนด์ APPLE ไม่ใช่เหรอ?”

จินฉ่าวกล่าวพลางยิ้ม “แน่นอนว่าต้องไม่ใช่ APPLE อยู่แล้ว! ไอ้บ้านนอกฟังให้ดีๆ นะนี่คือแบรนด์ LV! เห็นหรือเปล่า V อยู่ด้านหน้า L อยู่ด้านหลัง เกี่ยวกระหวัดเข้าด้วยกันเนี่ย!”

แต่เย่เฉินก็ยังไม่เชื่อ “ไม่นี่คือแบรนด์ APPLE”

จินฉ่าวเริ่มหมดคำพูด “นี่ยังไม่เชื่ออีกเหรอ? ก็ได้ ฉันจะหาข้อมูลให้ดู จะได้ตอกหน้านาย!”

จินฉ่าวหยิบมือถือออกมา เปิดหน้าเว็บไซต์ค้นหาแล้วกดหาข้อมูลของ LV

“เห็นหรือยัง ไอ้บ้านนอก ในป๋ายตู้กำกับไว้ชัดเจนเลย นี่เป็นสัญลักษณ์ของ LV! LOUIS VUITTON!”

เย่เฉินปรายตามองแล้วก็ยังตั้งคำถาม “ข้อมูลที่ปรากฏในป๋ายตู้อาจจะไม่จริงก็ได้ ใครก็แก้ได้”

แต่คำพูดนี้ของเย่เฉินก็ถูกต้องอยู่ ซึ่งจินฉ่าวและเหวินเชี่ยนเชี่ยนก็เห็นด้วยมาก