เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 172
สรุปบท ตอนที่ 172 ผู้หญิงลึกลับที่ร้านกาแฟ!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
ตอน ตอนที่ 172 ผู้หญิงลึกลับที่ร้านกาแฟ! จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 172 ผู้หญิงลึกลับที่ร้านกาแฟ! คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เย่เฉินรู้สึกผูกพันกับสถานที่อย่างอีผิ่นเจียเหยาอย่างมาก!
เพราะที่นี่เป็นสถานที่ที่เขาคิดเพื่อหวังเจียเหยาในตอนที่แต่งเข้าตระกูลหวัง และเป็นสิ่งที่เขาอยากทำเพื่อหวังเจียเหยา
สถานที่แห่งนั้นบรรจุความเพ้อฝันเกี่ยวกับความรักที่สวยงามของเขาเอาไว้!
ดังนั้นต่อให้เป็นการหย่าปลอมๆ ครั้งแรกของพวกเขาสองคน แต่เย่เฉินก็ยังยินดีจะลงทุนให้ตระกูลหวัง เพื่อให้สร้างอีผิ่นเจียเหยา
แต่ตอนนี้เย่เฉินได้ยินหวังเจียเหยาเหยียดหยามสถานที่สำคัญในใจเขา เหยียดหยามความสัมพันธ์ของพวกเขา เย่เฉินก็อดรนทนไม่ไหว
เขาอยากจะถล่มอีผิ่นเจียเหยาให้ราบคาบ เขาอยากจะฝังกลบความรักทั้งหมดที่เขามีต่อหวังเจียเหยา!
ในเวลานี้เองเย่เฉินก็คิดเอาไว้แล้วว่าจะซื้อที่ดินผืนนั้นแล้วทำให้กลายเป็นสุสานไป!
เย่เฉินก้มหน้าลงมองมือถือ เขาไม่อยากจะเห็นคลิปพวกนี้เป็นครั้งที่สอง
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาไม่อยากจะเห็นคลิปวีดีโอหรือรูปภาพที่เกี่ยวข้องกับหวังเจียเหยาอีก!
ดังนั้นเย่เฉินจึงบล็อคหวังซ่าวเจี๋ยทันที!
เพื่อห้ามไม่ให้เขาส่งขยะเลอะเทอะพวกนี้มาให้เขา!
ไม่รูปภาพน้องสาวนายก็คลิปของหวังเจียเหยา
เขาไม่อยากจะไปข้องแวะอะไรกับน้องสาวสองคนของหมอนั่นอีก!
หลังจากใช้เวลาครู่ใหญ่หมดไปกับการจัดการอารมณ์ของตนเองเรียบร้อยแล้ว เย่เฉินก็แกล้งกดชัดโครก แล้วเดินออกไปพร้อมรอยยิ้ม
ฉินหงเหยียนรินแชมเปญแล้วเห็นเย่เฉินเดินมา ก็ส่งให้เขา
“proost (ชนแก้ว)”
ฉินหงเหยีนก็ชกแก้วแชมเปญขึ้น
“prost (ชนแก้ว)”
เย่เฉินเองก็ตอบกลับไป
ฉินหงเหยียนดื่มแชมเปญเข้าไปอีกหนึ่งแล้วกล่าวอย่างตกตะลึง “เย่เฉินคุณนี่เก่งจริงๆ พูดภาษาฮอลแลนด์ได้ด้วย! เมื่อกี้ฉันอาศัยจังหวะช่วงที่คุณไปห้องน้ำ หาข้อมูลดูว่าคำว่าชชนแก้วในภาษาฮอลแลนด์พูดว่ายังไง อยากจะลองทดสอบคุณดู”
เย่เฉินยกแก้วขึ้นดื่มอึกหนึ่งแล้วตอบ “ผมคิดว่าคุณพูดภาษาเยอรมัน”
“หืม? ภาษาเยอรมัน?” ฉินหงเหยียนสับสน
เย่เฉินอธิบาย “คำว่าชนแก้วของภาษาเยอรมันและฮอลแลนด์ออกเสียงเหมือนกัน แต่ว่าตอนเขียนนั้นมันในภาษาฮอลแลนด์จะมีตัวโอมากกว่าตัวหนึ่ง”
“อ้อ” ฉินหงเหยีนเข้าใจในทันที หญิงสาวมองเย่เฉินด้วยใบหน้าเลื่อมใส “มีแฟนเรียนเก่งแบบนี้ฉันล่ะภูมิใจจริงๆ เย่เฉิน ฉันเคยไปต่างประเทศไม่เยอะ ภาษาที่เข้าใจก็มีไม่มาก มหาวิทยาลัยก็เรียไม่จบ เรียนไปก็ดรอปเรียนไป คุณคงจะไม่รังเกียจที่ฉันโง่เง่าใช่ไหม?”
ฉินหงเหยียนที่แต่ไหนแต่ไรมาเย่อหยิ่ง แต่กลับเปิดเผยด้านที่อ่อนแอต่อหน้าเย่เฉิน
เย่เฉินบีบแก้มของฉินหงเหยียนแล้วกล่าว “ตอนนี้ผมกำลังเกาะคุณกินอยู่ อยู่ในบ้านที่คุณซื้อให้ ขับรถที่คุณซื้อ ผมจะกล้ารังเกียจคุณได้ยังไง?”
“ฮ่าๆ” ฉินหงเหยียนระบายยิ้ม “งั้นฉันต้องหาเงินให้มากๆ จะได้เลี้ยงดูคุณได้ เดี๋ยวฉันเตรียมตัวไปสอบสัมภาษณ์ วันนี้หลิ่วอวี่เจ๋อแต่งงานแถมยังเจอเรื่องใหญ่ขนาดนี้อีก เขาน่าจะไม่มีเวลามาสนใจฉันเท่าไหร่แล้ว”
เย่เฉินพยักหน้าแล้วถาม “คุณคิดจะไปทำงานที่ไหน?”
ฉินหงเหยียนกล่าว “บริษัทไป๋ลี่เอ็กซ์เพรสน่ะ ไป๋ลี่เป็นคู่แข่งของชุนเฟิงเอ็กซ์เพรส และเป็นบริษัทคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุด อีกทั้งบริษัทต่างก็อยู่ที่เทียนไห่ ฉันอยากไปทำงานที่นั่นแล้วสู้กับตระกูลหลิ่ว!”
จะบังเอิญอะไรขนาดนี้ บริษัทที่เย่เฉินไปสัมภาษณ์ก่อนนี้ก็คือบริษัทขนส่งแห่งนี้
ทว่าตำแหน่งที่เย่เฉินไปสอบสัมภาษณ์เป็นแค่พนักงานขนส่งตัวเล็กๆ ไม่ได้เข้าไปตัวตึกของบริษัทไป๋ลี่ด้วยซ้ำ
ทว่าคนระดับฉินหงเหยียนจะต้องไปสมัครตำแหน่งที่สำคัญอยู่แล้ว
“ขอให้คุณประสบสำเร็จนะ” เย่เฉินยกแก้วเหล้าขึ้นมาอีก
“ขอบคุณค่ะที่รัก”
ฉินหงเหยียนดื่มแชมเปญอย่างมีความสุข
เวลานี้ฉินหงเหยียนเปิดโทรศัพท์มือถือ ก็พบว่าฮอตเสิร์ชเกี่ยวกับเหม่ยฉีและหลิ่วอวี่เจ๋อในเวยป๋อไม่มีอีกแล้ว!
“ฮอตเสิร์ชหายไปแล้ว!”
“อืม” เย่เฉินมองหญิงสาวเดินออกจากบ้านไป
หลังจากที่แฟนสาวออกไปจากบ้าน แววตาเย่เฉินก็ราวกองเพลิงที่สุมไปด้วยไฟกองใหญ่!
คำพูดพวกนั้นที่หวังเจียเหยาพูดกับเขาที่ในสวนจุดประกายเพลิงนี้เข้า!
ในตอนนั้นเขาตัดสินใจว่าจะใช้วิธีการทางธุรกิจล้างแค้นหลิ่วอวี่เจ๋อ!
“อย่าหวังว่าจะได้ผ่านเรื่องนี้ไปกันได้ง่ายเลยๆ! ยิ่งพวกคุณอยากปฏิเสธเท่าไหร่ ผมนี่แหละจะยิ่งทำให้พวกคุณดิ้นไม่หลุด!”
เย่เฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาพ่อบ้านฟาง
“คุณชายมีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ?”
“พ่อบ้านฟาง คุณปู่ผมพอจะมีร้านค้าหรือว่าอสังหาริมทรัพย์อะไรที่เทียนไห่ไหมครับ?”
“วิลล่าที่อวี๋ซานล่ะมีไหม?”
“มีครับ เมื่อปีก่อนตอนที่คุณชายรองออกจากเทียนไห่ ได้กำชับกับผมเอาไว้ว่าให้ยกวิลล่าของเขาที่อวี๋ซานให้คุณชายสามเอาไว้ใช้”
“ฮะ? พี่รองทิ้งวิลล่าไว้ให้ผมเหรอ? กุญแจอยู่ที่ไหน?”
“ร้านกาแฟซือเฉิน ที่ถนนอวิ๋นหลง เลขที่ 2533”
“โอเคผมรู้แล้ว”
พอกดวางสาย เย่เฉินก็นั่งรถแท็กซี่ไปร้านกาแฟที่ชื่อว่าซือเฉิน
ตำแหน่งที่ตั้งร้านกาแฟแห่งนี้ถือว่าตั้งอยู่ค่อนข้างไกลจากตัวเมืองเทียไห่ มีคนค่อนข้างน้อย ทว่าถนนแห่งนี้กลับมีทัศนัยภาพที่งดงาม
ริมถนนสองข้างทางเรียงรายไปด้วยต้นหมวกจีน บดบังแสงอาทิตย์จำนวนมากเอาไว้ ทำให้ถนนสองงข้างร่มรื่น เย็นสบาย
หลังจากลงจากรถเย่เฉินก็ผลักประตูเข้าไปด้านใน
สิ่งแรกที่ลอดเข้าครรลองสายตาก็คือผู้หญิงที่ใบหน้าสวยงามไม่น้อยไปกว่าหวังเจียเหยา…
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)