เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 172

เย่เฉินรู้สึกผูกพันกับสถานที่อย่างอีผิ่นเจียเหยาอย่างมาก!

เพราะที่นี่เป็นสถานที่ที่เขาคิดเพื่อหวังเจียเหยาในตอนที่แต่งเข้าตระกูลหวัง และเป็นสิ่งที่เขาอยากทำเพื่อหวังเจียเหยา

สถานที่แห่งนั้นบรรจุความเพ้อฝันเกี่ยวกับความรักที่สวยงามของเขาเอาไว้!

ดังนั้นต่อให้เป็นการหย่าปลอมๆ ครั้งแรกของพวกเขาสองคน แต่เย่เฉินก็ยังยินดีจะลงทุนให้ตระกูลหวัง เพื่อให้สร้างอีผิ่นเจียเหยา

แต่ตอนนี้เย่เฉินได้ยินหวังเจียเหยาเหยียดหยามสถานที่สำคัญในใจเขา เหยียดหยามความสัมพันธ์ของพวกเขา เย่เฉินก็อดรนทนไม่ไหว

เขาอยากจะถล่มอีผิ่นเจียเหยาให้ราบคาบ เขาอยากจะฝังกลบความรักทั้งหมดที่เขามีต่อหวังเจียเหยา!

ในเวลานี้เองเย่เฉินก็คิดเอาไว้แล้วว่าจะซื้อที่ดินผืนนั้นแล้วทำให้กลายเป็นสุสานไป!

เย่เฉินก้มหน้าลงมองมือถือ เขาไม่อยากจะเห็นคลิปพวกนี้เป็นครั้งที่สอง

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาไม่อยากจะเห็นคลิปวีดีโอหรือรูปภาพที่เกี่ยวข้องกับหวังเจียเหยาอีก!

ดังนั้นเย่เฉินจึงบล็อคหวังซ่าวเจี๋ยทันที!

เพื่อห้ามไม่ให้เขาส่งขยะเลอะเทอะพวกนี้มาให้เขา!

ไม่รูปภาพน้องสาวนายก็คลิปของหวังเจียเหยา

เขาไม่อยากจะไปข้องแวะอะไรกับน้องสาวสองคนของหมอนั่นอีก!

หลังจากใช้เวลาครู่ใหญ่หมดไปกับการจัดการอารมณ์ของตนเองเรียบร้อยแล้ว เย่เฉินก็แกล้งกดชัดโครก แล้วเดินออกไปพร้อมรอยยิ้ม

ฉินหงเหยียนรินแชมเปญแล้วเห็นเย่เฉินเดินมา ก็ส่งให้เขา

“proost (ชนแก้ว)”

ฉินหงเหยีนก็ชกแก้วแชมเปญขึ้น

“prost (ชนแก้ว)”

เย่เฉินเองก็ตอบกลับไป

ฉินหงเหยียนดื่มแชมเปญเข้าไปอีกหนึ่งแล้วกล่าวอย่างตกตะลึง “เย่เฉินคุณนี่เก่งจริงๆ พูดภาษาฮอลแลนด์ได้ด้วย! เมื่อกี้ฉันอาศัยจังหวะช่วงที่คุณไปห้องน้ำ หาข้อมูลดูว่าคำว่าชชนแก้วในภาษาฮอลแลนด์พูดว่ายังไง อยากจะลองทดสอบคุณดู”

เย่เฉินยกแก้วขึ้นดื่มอึกหนึ่งแล้วตอบ “ผมคิดว่าคุณพูดภาษาเยอรมัน”

“หืม? ภาษาเยอรมัน?” ฉินหงเหยียนสับสน

เย่เฉินอธิบาย “คำว่าชนแก้วของภาษาเยอรมันและฮอลแลนด์ออกเสียงเหมือนกัน แต่ว่าตอนเขียนนั้นมันในภาษาฮอลแลนด์จะมีตัวโอมากกว่าตัวหนึ่ง”

“อ้อ” ฉินหงเหยีนเข้าใจในทันที หญิงสาวมองเย่เฉินด้วยใบหน้าเลื่อมใส “มีแฟนเรียนเก่งแบบนี้ฉันล่ะภูมิใจจริงๆ เย่เฉิน ฉันเคยไปต่างประเทศไม่เยอะ ภาษาที่เข้าใจก็มีไม่มาก มหาวิทยาลัยก็เรียไม่จบ เรียนไปก็ดรอปเรียนไป คุณคงจะไม่รังเกียจที่ฉันโง่เง่าใช่ไหม?”

ฉินหงเหยียนที่แต่ไหนแต่ไรมาเย่อหยิ่ง แต่กลับเปิดเผยด้านที่อ่อนแอต่อหน้าเย่เฉิน

เย่เฉินบีบแก้มของฉินหงเหยียนแล้วกล่าว “ตอนนี้ผมกำลังเกาะคุณกินอยู่ อยู่ในบ้านที่คุณซื้อให้ ขับรถที่คุณซื้อ ผมจะกล้ารังเกียจคุณได้ยังไง?”

“ฮ่าๆ” ฉินหงเหยียนระบายยิ้ม “งั้นฉันต้องหาเงินให้มากๆ จะได้เลี้ยงดูคุณได้ เดี๋ยวฉันเตรียมตัวไปสอบสัมภาษณ์ วันนี้หลิ่วอวี่เจ๋อแต่งงานแถมยังเจอเรื่องใหญ่ขนาดนี้อีก เขาน่าจะไม่มีเวลามาสนใจฉันเท่าไหร่แล้ว”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วถาม “คุณคิดจะไปทำงานที่ไหน?”

ฉินหงเหยียนกล่าว “บริษัทไป๋ลี่เอ็กซ์เพรสน่ะ ไป๋ลี่เป็นคู่แข่งของชุนเฟิงเอ็กซ์เพรส และเป็นบริษัทคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุด อีกทั้งบริษัทต่างก็อยู่ที่เทียนไห่ ฉันอยากไปทำงานที่นั่นแล้วสู้กับตระกูลหลิ่ว!”

จะบังเอิญอะไรขนาดนี้ บริษัทที่เย่เฉินไปสัมภาษณ์ก่อนนี้ก็คือบริษัทขนส่งแห่งนี้

ทว่าตำแหน่งที่เย่เฉินไปสอบสัมภาษณ์เป็นแค่พนักงานขนส่งตัวเล็กๆ ไม่ได้เข้าไปตัวตึกของบริษัทไป๋ลี่ด้วยซ้ำ

ทว่าคนระดับฉินหงเหยียนจะต้องไปสมัครตำแหน่งที่สำคัญอยู่แล้ว

“ขอให้คุณประสบสำเร็จนะ” เย่เฉินยกแก้วเหล้าขึ้นมาอีก

“ขอบคุณค่ะที่รัก”

ฉินหงเหยียนดื่มแชมเปญอย่างมีความสุข

เวลานี้ฉินหงเหยียนเปิดโทรศัพท์มือถือ ก็พบว่าฮอตเสิร์ชเกี่ยวกับเหม่ยฉีและหลิ่วอวี่เจ๋อในเวยป๋อไม่มีอีกแล้ว!

“ฮอตเสิร์ชหายไปแล้ว!”