เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 178

เรื่องราวแบบนี้เป็นที่พบเห็นได้บ่อยๆ ในวงการธุรกิจหรือวงการบันเทิง

พวกคนมีเงินที่มีมูลค่าทรัพย์สินเกินร้อยล้านพวกนี้ต่างก็ทำงานทั้งวันทั้งคืน สามีภรรยาแยกกันอยู่มากกว่าอยู่ด้วยกันเสียอีก

ดังนั้นในขณะที่ทำงานคนจำนวนมากต่างก็จะหาตัวสำรองมาอยู่ด้วยแทนคู่รักตนเอง

ในสายงานธุรกิจ พวกผู้บริหารเหล่านี้ก็จะหาลูกน้องมาเป็นคู่ขา

ส่วนในวงการบันเทิง ในระหว่างที่ถ่ายทำละคร มีคนมากมายที่คบหากันเป็นสามีภรรยากันในกองถ่าย ไม่เพียงแต่พลอดรักใน

ฉินหงเหยียนรู้ว่าด้วยสถานะในบริษัทของเหอเหวินเจี้ยนถ้าหากว่าทั้งสองไม่อยากให้คนจับได้ก็คงง่ายดายอย่างมาก

อีกทั้งเย่เฉินเชื่อใจหล่อนมากแล้วเขาไม่มีทางตามสืบเรื่องตนเองแน่

และต่อให้เย่เฉินอยากจะตามสืบมาก แต่ด้วยความสามารถของฉินหงเหยียน รวมไปถึงความเจ้าเล่ห์ รอบคอบของเหอเหวินเจี้ยน ทั้งสองคนไม่มีทางทิ้งร่องรอยหลักฐานเอาไว้ดังนั้นเย่เฉินก็สืบหาอะไรไม่เจอ

แต่ว่าฉินหงเหยียนไม่มีทางทำแบบนี้!

ถ้าหากเป็นหวังเจียเหยาอาจจะเห็นด้วยไปแล้ว แต่ฉินหงเหยียนไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น!

“คุณเหอ ฉันหวังว่าคุณจะช่วยให้เกียรติภรรยาตัวเอง แล้วให้เกียรติฉันสักหน่อยนะคะ! ฉันไม่มีทางแอบคบหากับคุณหรอก เพราะฉันไม่ชอบคุณเลยด้วยซ้ำไป! ยิ่งไปกว่านั้นฉันไม่มีทางทำผิดต่อแฟนฉันเพียงเพื่องาน! ลาก่อน!”

ฉินหงเหยียนผลักเหอเหวินเจี้ยนแล้วก็เตรียมตัวจะออกจากบริษัท

แต่เหอเหวินเจี้ยนกลับไม่ลดละ แล้วเดินขึ้นไปขวางหน้าหญิงสาวแล้วกล่าว “ฉินหงเหยียน! คุณคิดให้ดี! ผมกล้าพูด ทั้งเทียนไห่มีแค่ผมเหอเหวินเจี้ยนที่กล้าไปล่วงเกินตระกูลหลิ่ว แล้วรับคุณเข้าทำงาน! ถ้าหากว่าคุณพลาดโอกาสครั้งนี้ ทั้งเทียนไห่ไม่มีบริษัทไหนกล้ารับคุณเข้าทำงานอีก!”

ฉินหงเหยียนรู้ว่าเหอเหวินเจี้ยนพูดจริง ถ้าหากไม่ใช่ตัวเหอเหวินเจี้ยยนมีคนหนุนหลัง บวกกับที่เขาลุ่มหลงในตัวฉินหงเหยียน หล่อนเชื่อว่าเหอเหวินเจี้ยนไม่มีทางล่วงเกินตระกูลหลิ่วโดยการจ้างหล่อน

ฉินหงเหยียนกล่าว “งั้นฉันก็จะออกจากเทียนไห่! ไปที่เมืองไหนก็ได้ แล้วใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับแฟนของฉัน”

“ฮ่าๆ…” เหอเหวินเจี้ยนระเบิดเสียงหัวเราะ “นี่ยังใช่ฉินหงเหยียนที่ผมเคยรู้จักหรือเปล่าเนี่ย? คิดไม่ถึงว่ามาที่เทียนไห่ไม่ถึงสามวันจะต้องล่าถอยยอมถูกบีบให้ออกจากเมืองเทียนไห่? เดิมผมคิดว่าคุณจะเหมือนตอนอยู่ที่อวิ๋นโจวกลายเป็นผู้บริหารลำดับหนึ่งของเมืองเทียนไห่ ให้ผู้บริหารที่มีเงินทั้งเทียนไห่ต้องกราบกรานอยู่ที่ชายกระโปรงคุณ ให้พวกเขายอมศิโรราบ ผมคิดว่าคุณจะกลายเป็นราชินีแห่งวงการธุรกิจประจำเทียนไห่! แต่คิดไม่ถึงว่าคุณจะยอมแพ้แบบนี้?”

ฉินหงเหยียนกำหมัดแน่น หล่อนไหนเลยจะยอมจากไปแบบนี้! ไหนเลยตนเองจะไม่อยากเป็นราชินีแห่งวงการธุรกิจประจำเทียนไห่!

หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่ชอบมีชีวิตราบรื่น ถ้าหากเป็นอย่างนั้น ตอนนั้นหล่อนคงจะไม่เลือกให้ชายคนนั้นเลี้ยงหล่อน!

เมื่อเห็นฉินหงเหยียนเริ่มหวั่นไหว เหอเหวินเจี้ยนก็เริ่มชักจูงหล่อนอีกครั้ง

“ผมรู้มาว่าแฟนคุณคนนี้ไม่มีเงินมีทอง แล้วผมก็รู้ว่าคุณชอบเขามาก ผมไม่มีทางแย่งคุณกับเขาหรอก ที่ในบ้านคุณก็ยังคงเป็นของเขา เพียงแต่ว่านอกเหนือจากเวลาช่วงนั้น ทั้งในช่วงเวลางานและตอนไปทำงานต่างจังหวัด ผมขอมีความสุขกับคุณบ้าง ได้ไหมครับ?”

เหอเหวินเจี้ยนเดินรุกคืบเข้าใกล้ฉินหงเหยียน พลางมองวงหน้าซับสีเลือดของฉินหงเหยียน เหอเหวินเจี้ยนเองก็ทนไม่ไหวแล้วก้มหน้าจุมพิตหญิงสาว

เหอเหวินเจี้ยนเป็นคนช่ำชอง และเคยผ่านผู้หญิงสาวๆ มาไม่น้อย รู้ว่ามีผู้หญิงจำนวนมากนั้นแค่เป็นคนปากแข็งเอาแต่พูดเรืองศีลธรรม และเรื่องที่ผิดหลักศีลธรรมบางอย่างนั้นพวกหล่อนไม่มีทางจะยอมเปิดปากยอมรับโดยง่าย

ทว่าผู้หญิงประเภทนี้ยังพอจะมีวิธีการเอาชนะได้ นั่นคือการใช้การกระทำ

ทู่ซี้ประทับจูบลงไป ถ้าหากว่าฉินหงเหยียนยินดียินดีหรือว่าแบ่งรับแบ่งสู้ ต่อให้ปากเจ้าหล่อนบอกว่าไม่เห็นด้วย อย่างนั้นก็ถือว่าสำเร็จแล้ว

ทว่าฉินหงเหยียนไม่ให้โอกาสเหอเหวินเจี้ยน แต่ฟาดฝ่ามือลงบนหน้าเหอเหวินเจี้ยน!

เพี้ยะ!

แว่นตาของเหอเหวินเจี้ยนโดนตบจนร่วงลง เขายืนนิ่งค้างอยู่ที่เดิม

“ขอโทษ”