เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 180

ฝ่ายชายดูไปแล้วอายุน่าจะ 40-50 ปีเป็นอย่างน้อย เขาสวมแว่นตา แล้วรูปร่างค่อนข้างท้วม

เขาชื่อสวี่ฉู่หมิง เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดของเมืองเสินเฉิง เป็นผู้บริหารบริษัทมูลค่าแสนล้าน

ในวินาทีที่ฉินหงเหยียนเห็นสวี่ฉู่หมิง ก็ทำอะไรไม่ถูก

ในวินาทีนั้นเอง หญิงสาวหวนคืดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ตนเองเคยเป็นเด็กของเขาเมื่อเจ็ดปีก่อน

“ขึ้นรถสิ” สวี่ฉู่หมิงกดเสียงต่ำ น้ำเสียงเบาทว่าเป็นคำสั่งที่คนไม่อาจขัดขืนได้เลย

ฉินหงเหยียนเปิดประตู แล้วนั่งเข้าไปในรถโดยสัญชาตญาณ

หลังจากที่ฉินหงเหยียนขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว กลิ่นกลายหอมอบอวนของสตรีเพศก็ลอยอบอวลเต็มหลังรถ

สวี่ฉู่หมิงปิดกระจกรถใหม่อีกครั้ง แต่คนขับรถคนนั้นเมื่อครู่ก็ยังยืนอยู่ที่ด้านนอกรถ ไม่ได้เข้ามาข้างใน

ทั้งสองคนนั้นอยู่ริมถนนซ่าวซิงที่เงียบสงัด ฟิล์มที่ฉาบกระจกนั้นดำสนิทจนทำให้ไม่มีใครมองลอดเข้ามาเห็นเหตุการณ์ภายในรถ

สวี่ฉู่หมิงมองฉินหงเหยียน ชายสูงวัยที่เดิมดูโรยราไปตามวัย ทันใดนั้นเองก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง

และเป็นไปอย่างที่คาดสิ่งที่สามารถทำให้ผู้ชายตื่นเต้นได้นั้นก็คือผู้หญิงเสมอ

“คุณก็ยังสวยเหมือนเคยแถมยังดูมีความเป็นผู้หญิงกว่าเดิมด้วย”

สวี่ฉู่หมิงกำมือขาวนวลเนีนของฉินหงเหยียน

ฉินหงเหยียนกล่าวอย่างไม่เกรงใจ “คุณแก่ลงนะคะ”

ฉินหงเหยียนเหมือนเข้าใจว่าจะยั่วโมโหคนอย่างสวี่ฉู่หมิงได้อย่างไร หญิงสาวไม่ต้องสะบัดมือเขาทิ้งด้วยซ้ำไป เพียงแค่คำพูดเพียงประโยคเดียวก็สามารถทำให้สวี่ฉู่หมิงที่เป็นฝ่ายจับมือหญิงสาวก่อนต้องสลัดมือหญิงสาวทิ้งเอง

สวี่ฉู่หมิงหัวเราะขมขื่น “ใช่แล้ว ผมแก่ลงกว่าเมื่อเจ็ดปีก่อน มีผมหงอกมากขึ้นเยอะ ร่างกายก็ทรุดโทรมลงไปทุกปี”

ฉินหงเหยียนและสวี่ฉู่หมิงไม่เจอกันมาเจ็ดปีแล้ว เมื่อมองผู้ชายคนในอดีต คราวนี้ก็ดูโรยราลงไปมาก จิตใจฉินหงเหยียนสับสน

“คนทุกคนก็ต้องแก่” ฉินหงเหยียนปลอบ

ในอดีตที่ผ่านมาผู้ชายคนนี้สอนฉินหงเหยียนต่างๆ มากมาย เขาเองเป็นผู้ชายเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉินหงเหยียนรัก

เมื่อ 7 ปีก่อน สวี่ฉู่หมิงยังมีท่าทางองอาจอย่างมาก ตัวฉินหงเหยียนในตอนนั้นชอบผู้ชายมีอายุ

ดังนั้นเมื่อถูกเขาเลี้ยงเป็นระยะเวลาถึง 3 ปี จะเกิดชอบเขาขึ้นมาก็คงไม่แปลกประหลาด

“วันนี้คุณมาทำอะไรที่เทียนไห่? ประชุมเหรอ?” ฉินหงเหยียนถาม

สวี่ฉู่หมิงหันไปมองฉินหงเหยียนแล้วกล่าว “ฉันมาเพราะเธอ”

“เพื่อฉันเหรอ?” ฉินหงเหยียนเองก็ประหลาดใจอย่างมาก

สวี่ฉู่หมิงกล่าว “ได้ยินมาว่าหลังจากที่เธอมาเทียนไห่ก็เจอปัญหาใหญ่นี่ อยู่มานานขนาดนี้ยังไม่มีบริษัทไหนจ้างเธอเลย ทำไมเธอถึงได้ต้องตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลหลิ่วด้วย? เมื่อก่อนฉันสอนเธอว่ายังไง? เธอเป็นผู้หญิง จะต้องหัดใช้ประโยชน์ในตัวที่เธอมีเอาอกเอาใจผู้บริหารสักคนในเทียนไห่ เมื่อเจ็ดปีก่อนเธอก็ได้ดิบได้ดีที่อวิ๋นโจวนี่ แต่ทำไมพอมาที่เทียนไห่เธอถึงได้ลืมทุกอย่างที่ฉันสอนไปล่ะ!”

เสียงของสวี่ฉู่หมิงดังขึ้นเรื่อยๆ เหมือนผู้สูงวัยกำลังสั่งสอนคนที่อ่อนวัยกว่า

ฉินหงเหยียนเป็นคนที่สวี่ฉู่หมิงสั่งสอน เขาย่อมมีสิทธิ์สั่งสอนฉินหงเหยียน