เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 181

สวี่ฉู่หมิงเป็นผู้ชายวัยกลางคนที่ฉลาดหลักแหลม แถมยังมีประสบการณ์มากมาย เขาย่อมรู้ว่าฉันหงเหยียนในตอนนี้ ไม่ใช่เด็กสาวตัวเล็กๆ ที่ว่านอนสอนง่ายที่เขาเคยเลี้ยงดูเมื่อ 7 ปีก่อนอีกแล้ว

ใน 7 ปีมานี้ฉินหงเหยียนจากเด็กหญิงตัวเล็กๆ กลายเป็นผู้บริหารหญิงที่สวยที่สุดในอวิ๋นโจว ผู้บริหารจำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็ตกอยู่ในกำมือของหล่อน

สวี่ฉู่หมิงอยากจะบังคับให้หล่อนแต่งงานกับเขา?

ด้วยนิสัยในตอนนี้ของฉินหงเหยียนหล่อนไม่มีทางยอมทำแบบนี้

ยิ่งไปกว่านั้นสวี่ฉู่หมิงที่อายุกำลังจะย่างเข้าเลขห้าในวัยแซยิดก็รู้ดีแก่ใจว่าในบางอย่างนั้นตนเองไม่อาจเติมเต็มฉินหงเหยียนได้ ในเรื่องนั้นเขาด้อยกว่าชายหนุ่มในวัย 20 กว่าปีอย่างมาก

ถ้าหากต้องให้หล่อนไปทำผิดหลังจากที่แต่งงาน โดยสวมเขาให้ตนเอง ไม่สู้ให้หญิงสาวได้เล่นให้สาแก่ใจ ได้คบหากับคนในวัยเดียวกันก็มันแค่นั้นเอง ต่อไปจะได้ไม่ต้องจินตนาการเลอะเทอะอีก

ฉินหงเหยียนพบว่าสวี่ฉู่หมิงเปลี่ยนไปแล้ว เขาคารพนับถือตนเองมากขึ้นกว่าเดิม

ถ้าเป็นเมื่อ 7 ปีก่อนหากเขารู้ว่าตนเองมีผู้ชายคนอื่น จะต้องใช้วิธีการต่างๆ นานามาทำลายผู้ชายคนนั้น เพื่อให้อีกฝ่ายทิ้งตนเองไป

ฉินหงเหยียนกล่าว “ครึ่งปีหลังจากนี้ฉันก็จะยังพูดเหมือนเดิม ฉันไม่คิดว่าความรักของเย่เฉินและฉันจะจบลงในเวลาไม่ถึงครึ่งปี”

สวี่ฉู่หมิงหัวเราะเย้ยหยัน “เธอประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว หงเหยียนนบางทีตอนนี้เธออาจรู้สึกว่าเลี้ยงผู้ชายได้ช่างน่าภูมิใจ แต่ไม่นานเท่าไหร่เธอก็จะดูถูกเขา เหยียดหยามเขา ความชอบที่มีให้เขาก็จะค่อยๆ หายไปเอง ไม่เชื่อล่ะก็ พวกเรามาลองพนันกันก็ได้ ฉันพนันไว้เลยว่าไม่ถึงครึ่งปีพวกเธอสองคนจะต้องเลิกกัน อีกทั้งเธอจะเป็นฝ่ายขอเลิกด้วย”

ฉินหงเหยียนหัวดื้อมาก นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของตนเองที่ตั้งใจจะมีความรักดีๆ กับเขาสักครั้ง

“ได้ค่ะ ฉันเดิมพันกับคุณ เดิมพันว่าครึ่งปีนี้ฉันไม่มีทางเลิกกับเย่เฉินแน่ๆ!”

รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวเองอย่างเต็มเปี่ยมที่แต่งแต้มบนใบหน้าของสวี่ฉู่หมิงเหมือนว่าเขาเองเป็นฝ่ายชนะเดิมพันอย่างไรอย่างนั้น

“ถ้าหากว่าไม่มีเรื่องอื่นล่ะก็ฉันอยากกลับบ้านแล้ว แฟนของฉันกำลังจะเลิกงาน ฉันต้องกลับบ้านไปทำอาหารให้เขา”

ฉินหงเหยียนยกแขนข้างขวาขึ้นมาดูเวลา

ถึงแม้จะไม่ได้เจอกันมา 7 ปี แต่อย่างไรเสียฉินหงเหยียนก็เป็นคนที่มีแฟนแล้ว ไม่อยากจะอยู่กับผู้ชายที่เคยเลี้ยงดูตนเองนานจนเกินไป

สวี่ฉู่หมิงได้ยินว่าฉินหงเหยียนจะทำอาหารให้เย่เฉิน ความรู้สึกหึงหวงก็พุ่งขึ้นมาเป็นริ้วๆ

เพราะในระยะเวลา 3 ปีที่เขาเลี้ยงดูหญิงสาว เจ้าหล่อนไม่เคยทำอาหารให้เขามาก่อน

ตอนนั้นฉินหงเหยียนยังไม่เคยเรียทำอาหาร นี่เป็นความสามารถใหม่ที่หล่อนเพิ่งทำเป็นหลังจากมาที่อวิ๋นโจว

“เขาทำงานอะไร?” สวี่ฉู่หมิงถาม

เห็นได้ชัดเจนอย่างยิ่งว่าสวี่ฉู่หมิงยังสืบข่าวเกี่ยวกับแฟนหนุ่มน้อยคนนี้ของฉินหงเหยียนมาได้ไม่มากเท่าไหร่

ด้วยระดับของสวี่ฉู่หมิงแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรกับศัตรูความรัก ไม่เหลือบแลเย่เฉินอยู่ในสายตา

“เขา…ส่งพัสดุ” ฉินหงเหยียนอายเกินกว่าจะพูด

สวี่ฉู่หมิงยิ้มเจ้าเล่ห์ “ดูแล้วไม่น่าจะถึงครึ่งปี สามเดือนก็พอ”

“หงเหยียน ฉันล่ะคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเธอจะเอาคนส่งพัสดุมาเป็นแฟน”

ฉินหงเหยียนไม่อยากให้สวี่ฉู่หมิงดูถูกเย่เฉินแบบนี้ หญิงสาวจึงออกตัวแทนเขา

“แฟนของฉันเขาไม่ได้ไร้ประโยชน์แบบนั้น เขาเป็นลูกหลานคนร่ำรวย เมื่อก่อนเขาเป็นหัวหน้าของฉัน เป็นประธานบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป!”

ประธานบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป ตำแหน่งนี้บางทีอาจจะเขย่าประสาทคนอย่างเหวินเชี่ยนเชี่ยน

แต่ว่าในสายตา CEO ของบริษัทแสนล้านอย่างสวี่ฉู่หมิง เป็นก็แค่ลูกไก่ลูกกาเท่านั้นเอง

ส่วนเป็นลูกเศรษฐีอะไรนั่น เขาเห็นมาเยอะจนเบื่อแล้ว