เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 225

“เธอมานี่”

หลิ่วอวี่เจ๋อลากผู้หญิงคนที่คล้ายคลึงกับฉินหงเหยียนให้มาหา

หญิงสาวเดินมาหาอย่างว่าง่ายเพื่อให้หลิ่วอวี่เจ๋อได้พิจารณาใบหน้าของเจ้าหล่อน

“ดวงตาเหมือนมาก เสียดายดั้งแบนไปหน่อย ปากก็ไม่ค่อยเหมือน คางน่าเกลียดเชียว”

ผู้หญิงคนนี้หน้าเหลี่ยม แต่ใบหน้าของฉินหงเหยียนนั้นเล็กนิดเดียว เหมือนดาราขึ้นกล้องมากทีเดียว

“ฉันให้เงินเธอหนึ่งล้านไปศัลยกรรมดีไหม?” หลิ่วอวี่เจ๋อถามหญิงสาว

หญิงสาวคนนั้นลังเลเล็กน้อยก่อนจะถาม “ให้ศัลยกรรมเป็นอะไร?”

หลิ่วอวี่เจ๋อเปิดรูปภาพฉินหงเหยียนจากในโทรศัพท์มือถือ “แบบผู้หญิงคนนี้”

หญิงสาวคนนั้นเห็นใบหน้าสะสวยของฉินหงเหยียนก็รีบพยักหน้า “ฉันยินดีค่ะ!”

หลิ่วอวี่เจ๋อหัวเราะ “อืม แล้วก็เปลี่ยนชื่อเสียหน่อย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอชื่อฉินหงเหยียน!”

ฉินหงเหยียนตัวจริง หลิ่วอวี่เจ๋อจัดการไม่ได้ อย่างไรเสียก็เป็นผู้หญิงที่สวี่ฉู่หมิงอาของเขาชอบ

แต่ว่าเขาสามารถทำฉบับเลียนแบบเพื่อให้เหอเหวินเจี้ยนพอใจ ยังไงเสียเหอเหวินเจี้ยนชีวิตนี้ไม่มีทางได้ครอบครองฉินหงเหยียนอยู่แล้ว เขาก็อาจจะไม่รังเกียจคนหน้าเหมือนก็ได้

何文建从KTV里出来，就给王二车打了电话，刚接通就是一顿训斥！

เหอเหิวเจี้ยนเดินออกมาจากคาราโอเกะ แล้วโทรหาหลานชาย ทันทีที่อีกฝ่ายรับสายก็สบถด่าทันที!

“หวังเอ้อร์เชอแกโง่หรือเปล่า! หูประสาอะไรเนี่ย! ในตู้นั้นมีความลับทางธุรกิจบ้าบอคอแตกอะไรกัน! ทำเอาฉันตอนนี้ต้องมาซวยเพราะไปรู้ความลับบ้าบอของเด็กพวกนั้น พวกเขาก็ยังกลัวฉันเอาความลับไปบอกคนอื่นเรื่องความลับปัญญาอ่อนพวกนั้นของพวกเขาฉันก็ขี้เกียจจะสนใจจะตาย!”

เหอเหวินเจี้ยนหัวเสีย

ส่วนหวังเอ้อร์เชอตอนนี้ยังคงอยู่บนรถกับเย่เฉิน เขาเอ่ยปากถามในทันที “ลุงครับ รูปที่ลุงถ่ายให้ผมดู ไม่ใช่ความลับทางธุรกิจเหรอครับ?”

เหอเหวินเจี้ยนระเบิดอารมณ์ “ความลับทางธุรกิจบบ้าบออะไรล่ะ! เป็นกำแพงเกียรติยศของพวกเขา เป็นรูปผู้หญิงที่เด็กห้าคนนั่นตามจีบ ดูว่าใครจะจีบติดต่างหาก”

หวังเอ้อร์เชอรีบร้อนถามอีกฝ่ายตามที่เย่เฉินบอก “ผมเห็นผู้หญิงที่อยู่ฝั่งซ้ายสุดหน้าตาสวยดี แถมยังมีเครื่องหมายกากบาทสองอัน วงกลมสีแเดงอ่อนอันหนึ่ง สีแดงเข้มอันหนึ่ง แปลว่าอะไรเหรอครับ? แปลว่าโดนพวกหลิ่วอวี่เจ๋อสอยไปแล้วหรือเปล่า

ตอนนี้เหอเหวินเจี้ยนกำลังเดือดปุดๆ เขาคร้านจะอธิบาย “แกถามเรื่องนี้ทำไม เกี่ยวอะไรกับแกด้วย””

หวังเอ้อร์เชอยังเซ้าซี้ “ลุงบอกผมเถอะครับ ผมน่ะชอบผู้หญิงคนซ้ายสุดตั้งแต่แรกเห็น ตกหลุมรักหล่อนแล้ว! ผมอยากจะตามจีบหล่อน ลุงบอกผมเถอะครับว่าหล่อนโดนหลิ่วอวี่เจ๋อจัดการไปแล้วหรือยัง!”

เหอเหวินเจี้ยนแค่นเสียง “แกเนี่ยนะ? ขนาดลูกคนรวยพวกนั้นยังล้มเหลวไปตั้งสี่คนแกยังอยากจะตามจีบหล่อนอีก? อย่าฝันหวานเลยน่า”

“ล้มเหลวสี่คนเลยเหรอ? วงกลมสีแดงสองอันไม่ได้แปลว่าสำเร็จแล้วเหรอ?” หวังเอ้อร์เชอถาม

เหอเหวินเจี้ยนเห็นหวังเอ้อร์เชออยากจะรู้ให้ได้ว่าเครื่องหมายนั้นแปลว่าอะไร รู้ว่าเด็กนี่คงไม่เลิกราแน่ถ้าไม่รู้ความจริง และคงจะเซ้าซี้ถามเขาไม่จบไม่สิ้น

ดังนั้นเหอเหวินเจี้ยนถึงได้อธิบาย “ไม่ใช่ ต้องเครื่องหมายถูกต่างหาก วงกลมสีแดงอ่อนแปลว่าคุยกันถูกคอดี ส่วนวงกลมสีแดงเข้มคือได้จับไม้จับมือแล้ว แต่ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้ยังไม่โดนพวกนั้นฟัน แต่ว่าสองวันหลังจากนี้ก็ไม่แน่แล้ว”

พอได้ยินแบบนี้เย่เฉินที่อยู่บนรถพอดี ก็เกิดลนลานขึ้นมา รีบร้อนส่งสัญญาณให้หวังเอ้อร์เชอ

หวังเอ้อร์เชอเป็นคนฉลาดรู้ว่าเย่เฉินอยากจะพูดอะไร เลยรีบถามปลายสายทันที “อีกสองวันก็ไม่แน่แล้ว แปลว่าอะไรหรอครับ”

เหอเหวินเจี้ยนกล่าว “เมียหลิ่วอวี่เจ๋อตั้งท้องได้สี่ห้าเดือนแล้ว พวกเขาสองคนแยกห้องกันนอนนานแล้ว หลิ่วอวี่เจ๋อคงจะอึดอัดแย่ พรุ่งนี้คงจะบินไปที่นิวยอร์คเพื่อกินแม่นั่น พวกเขารู้เรื่องความชอบกับพื้นเพของผู้หญิงคนนั้นแล้ว เดิมตัวหลิ่วอวี่เจ๋อเองก็มีพื้นเพทางบ้านที่ดี ลุงว่าแอร์โฮสเตสคนนี้น่าจะเสร็จหลิ่วอวี่เจ๋อแน่ หวังเอ้อร์เชอ แกอย่าหวังเลย นอกเสียจากว่าแกจะไม่รังเกียจของมือสองที่คุณชายหลิ่วเคยได้มาก่อน”

ที่จริงแล้วพื้นเพครอบครัวหวังเอ้อร์เชอก้ไม่ได้เลวร้ายอะไร จะจีบแอร์โฮสเตสอย่างฉินเสี่ยวตั่วด้วยพื้นฐานครอบครัวเขาก็ถือว่าดีถมถืด