เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 262
เย่เฉินโดนหวังเจียเหยายั่วโมโหจนแทบอยากจะกระชากเข็มน้ำเกลือบนหลังมือหญิงสาวออกมา!
เย่เฉินโมโหอย่างยิ่ง “หวังเจียเหยา! คุณพูดให้มันรู้เรื่อง! ถ้าคุณตั้งท้องลูกของรักแรกจริงๆ ทำไมไม่ไปแต่งงานกับเขาล่ะ! คุณเห็นผมเป็นตัวอะไร! แค่อยากจะคบกับผมเล่นๆ แล้วหาคนอื่นมาช่วยทำลูกงั้นสิ?”
หวังเจียเหยาก้มหน้าลงด้วยท่าทีรู้สึกผิด แล้วอธิบาย “เย่เฉิน ฉันก็จนปัญญา นายยังจำได้ไหมว่าตอนพวกเราเริ่มอยากได้ลูกก็ไม่สำเร็จนี่จริงไหม?”
เย่เฉินย้อนคิดไปถึงเรื่องเมื่อปีก่อน ทั้งสองคนไม่ได้อยากได้ลูกในทันทีทันให้ หวังเจียเหยาตั้งท้องหลังจากที่ทั้งสองอยู่ร่วมกันเป็นเวลานาน
“ทำไม?” เย่เฉินถาม
หวังเจียเหยาอธิบาย “ตอนนั้นฉันอยากมีทายาทให้กับตระกูลเย่ของพวกนาย แล้วไม่ติดซักที ฉันเลยก็ใจร้อนไปหน่อย แล้วมีครั้งหนึ่งคุยกับซ่งหงเย่เรื่องนี้ หล่อนบอกว่า…คุณมีปัญหาหรือเปล่า…ก็เลยไม่มีลูกเสียที”
เย่เฉินโกรธจนตบที่กั้นตรงข้างเตียง
“ซ่งหงเย่ผู้หญิงสารเลว! คุณสิมีปัญหา!”
เพลิงโทสะเย่เฉินปั่นป่วน
หวังเจียเหยากล่าวต่อ “แล้วจู่ๆ ซ่งหงเย่ก็คิดขึ้นมาได้ว่าครั้งนั้นนายบอกว่าต้องผ่าตัด ตอนที่เราอยู่ต่างประเทศแล้วไม่ได้ให้เงินนาย นายเลยไปขอยืมเงินย่าฉันไปผ่าตัดที่โรงพยาบาล แล้วซ่งหงเย่ก็พาฉันไปโรงพยาบาลที่นายเคยผ่าตัดเพื่อค้นประวัติการรักษาของนาย
หมอบอกว่าอาการป่วยของนายในตอนนั้นค่อนข้างพิเศษ ต่อมารู้ว่าเป็นโรคติดต่อมาจากคนที่ไปรบมา แล้วนายก็เคยพูดกับฉันว่านายเคยไปรบ… หมอบอกฉันว่าเป็นไปได้อย่างมากที่นายจะ…เป็นหมัน…เพราะสาเหตุนี้…”
เสียงของหวังเจียเหยายิ่งแผ่วเบาลงทุกที
เรื่องนี้ก็เป็นไปอย่างที่หวังเจียเหยากล่าว
เย่เฉินทำให้หลิ่วอวี่เจ๋อเป็นหมันก็เพราะยาที่ใช้กันในสงคราม
หลังจากเย่เฉินติดโรคมาส่งผลกระทบต่อระบบสืบพันธุ์ก็จริง แต่ว่าต่อมาเย่เฉินก็รักษาจนหายแล้ว
เย่เฉินกล่าวพลางหัวเราะเสียงเย็น “ดังนั้นพอคุณรู้ว่าผมมีลูกไม่ได้ ก็เลยโร่หาคนอื่นให้ช่วยงั้นสิ? เหอะๆ หรือว่าคุณลืมที่ผมเคยบอกเหรอว่าตระกูลเย่เราจะมีการตรวจ DNA เด็กก่อนน่ะ?”
หยังเจียเหยากล่าว “ฉันก็ไม่อยากทำแบบนี้แต่หงเย่บอกว่าถ้าเราสองคนไม่มีลูก ต่อให้ฉันแต่งงานกับนายก็คงไม่ได้มรดกจากตระกูลเย่ หงเย่กล่อมฉันอยู่นานว่าหลังจากลูกเราคลอดแล้ว ค่อยไปแก้ผลตรวจ DNA ก็ได้ นายก็รู้ว่าฉันเชื่อฟังหล่อนตลอด ที่ตามง้อนายได้ก็เพราะได้หล่อนช่วยดังนั้นฉันก็เลยทำตามที่หล่อนบอก”
“เฮอะ”
เย่เฉินหัวเราะเสียงเย็น ขณะมองหวังเจียเหยาที่เป็นผู้หญิงหน้าตาสะสวยมีมือมีเท้าฉลาดหลักแหลม แต่เรื่องใหญ่ในชีวิตแบบนี้กลับเชื่อฟังคนอื่นเสียได้!
หวังเจียเหยาคุณนี่มีชีวิตน่าอนาถจริงๆ!
เมื่อรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว เย่เฉินก็ทนฟังต่อไปไม่ไหว สุดท้ายเขาก็ถามหญิงสาวว่า “ช่างเถอะ ตอนนี้ผมแค่อยากรู้ว่ารักแรกของคุณชื่ออะไร!”
หวังเจียเหยาพอจะฟังออกว่าเย่เฉินอยากจะล้างแค้นชายคนนั้น
หล่อนตกใจจนลนลานรีบดึงเข็มออกมาจากหลังมือ แล้วถลาลงเตียงมาอ้อนวอนชายหนุ่ม “เย่เฉิน นายอย่าไปล้างแค้นเขาเลยได้ไหม? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขาฉันขอร้องเขา เขาถึงได้ยอมทำ ตอนนี้เขาน่าสงสารอย่างมาก ลูกเขาเพิ่งคลอด ภรรยาของเขาก็รถชน ตอนนี้เขาเลี้ยงลูกคนเดียว ไม่มีงานทำ
ถ้าหากว่านายอยากล้างแค้นเขา เขาไม่สามารถป้องกันตัวได้แน่ แต่นายช่วยเห็นแก่ที่เขาน่าสงสารแถมยังไม่ได้ท้าทายอะไรนาย พอจะปล่อยเขาไปได้ไหม? ถ้านายไม่ชอบเจียอิน ฉันทิ้งลูกก็ได้ หรือให้ส่งไปที่อื่น ส่งไปเมืองนอกให้คนรับเลี้ยง ฉันขอรับรองว่านายจะไม่เห็นหน้าเด็กคนนี้อีกไปตลอดชีวิตได้ไหม?”
พอได้ยินคำพูดของหวังเจียเหยาแล้ว เขาก็หมดเรี่ยวแรงจะทำอะไรอีก!
น้ำตาออกจากดวงตาเขา นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาร้องไห้เพราะหญิงสาวตรงหน้า!
ครั้งแรกเพราะรักหล่อนลึกซึ้ง เป็นเพราะยังรักหล่อนอยู่!
ครั้งนี้เพราะรู้สึกว่าตนเองล้มเหลวเกินไปแล้ว!
ในอดีตเขาเคยรักคนผู้หนึ่งอย่างลึกซึ้ง แต่เจ้าหล่อนกลับปั่นหัวเขาราวเขาเป็นคนโง่เง่า
ทั้งสองคนอยากมีลูกจนถึงกับต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น แถมฝั่งที่ร้องขอนั้นยังเป็นภรรยาของเขาอีกต่างหาก
เย่เฉินมองทารกหญิงตรงหน้า ถึงแม้ว่าเด็กคนนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเขา แต่เขาอยากจะให้เด็กคนนี้เป็นลูกของเขาเช่นกัน!
ในคนนับพันที่มีลูกจะมีแฝดแบบนี้แค่คู่เดียว เดิมทีเย่เฉินก็จะมีฝาแฝดชายหญิงเช่นนี้อยู่แล้ว!
แต่หวังเจียเหยาทำลายทุกอย่าง!
เย่เฉินปาดน้ำตาแล้วมองอดีตภรรยา “หวังเจียเหยา อีกครึ่งปีผมจะมารับตัวลูกของผมไป คุณใช่้เวลากับลูกชายผมให้เต็มที่แล้วกัน!”
พูดจบเขาก็เดินออกไปอย่างเศร้าสร้อย!
“เย่เฉิน! เย่เฉิน!”
หวังเจียเหยาตะโกนไล่หลังเย่เฉินไม่หยุด บริเวณมือที่ถูกเข็มเจาะนั้นมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด ซูหลานรีบร้อนขวางหล่อนเอาไว้
……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)