เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 281

สรุปบท ตอนที่ 281 ผมมีลูกสาวแล้ว!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

สรุปตอน ตอนที่ 281 ผมมีลูกสาวแล้ว! – จากเรื่อง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet

ตอน ตอนที่ 281 ผมมีลูกสาวแล้ว! ของนิยายActionเรื่องดัง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่ 281 ผมมีลูกสาวแล้ว!
เย่เฉินชะงักค้างไป เพราะว่าซูมู่ชิงก็คือเจ้าของร้านกาแฟคนสวยในเทียนไห่ที่ช่วงก่อนเขาไปถึงสามรอบคนนั้น

หล่อนก็คือเจ้าของร้านกาแฟซือเฉิน!

ตอนนี้เองเย่เฉินถึงได้รู้ความนัยที่ซ่อนอยู่ในชื่อร้านกาแฟซือเฉิน!

ซือเฉินที่ว่าคือคิดถึงคนที่ชื่อเย่เฉิน!

เย่เซวียนพี่ชายคนที่สองของเขาจงใจทิ้งกุญแจวิลล่าของอวี๋ซานไว้ที่นั่น ที่แท้เป้าหมายของเขาคือสิ่งนี้!

ทันใดนั้นเองความคิดที่สับสนวุ่นวายก็ประเดประดังเข้ามาในหัวของเย่เฉิน

ในเมื่อเย่เซวียนจงใจให้เย่เฉินไปเจอซูมู่ชิงที่เทียนไห่ แสดงให้เห็นว่าเขาเองก็รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องดำตอนที่เย่เฉินไปรบที่ซีเรีย!

เรื่องนั้นเป็นเรื่องยากที่จะเล่าให้คนอื่นฟังที่สุดในชีวิตของเขา เขาจึงไม่เคยบอกใครมาก่อน!

“ทำไมพี่รองถึงรู้เรื่องนี้! หรือว่า…วันนั้นคนที่ส่งซูมู่ชิงเข้ามาในห้องดำนี่ก็คือพี่รองเหรอ?!”

ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เสียทีเดียว!

พี่รองของเย่เฉินเป็นคนที่ชอบก่อเรื่องวุ่นวาย ทำอะไรไม่สนใจผลที่จะตามมา และไม่สนใจศีลธรรมอะไรมากที่สุดในเหล่าพี่น้อง

บางทีเขาอาจจะรู้สึกว่าเย่เฉินลำบากในสนามรบ แล้วบังเอิญไปเจอผู้หญิงสวยอย่างซูมู่ชิงตามข้างทางพอดี เลยจับหล่อนมาให้เขา เพื่อให้เขาได้หาความสุข

หมอนี่ชอบทำเรื่องทำนองนี้เป็นที่สุด!

พอมาย้อนคิดดูอย่างละเอียดแล้ว ตอนนั้นที่จู่ๆ ก็มีคนบุกเข้ามาในค่าย ออกจะบังเอิญมากเกินไปจริงๆ!

เย่เฉินสาวเท้าเข้าไปหาซูมู่ชิงและลูกสาวของหล่อนช้าๆ

ก่อนนี้เขาเองก็ตกตะลึงไปกับความงดงามของหญิงสาว เขาถึงกับชวนน้องสาวไปที่นั่นด้วยกันเพียงเพื่อจะได้เห็นหญิงสาวอีกสักครั้ง

แต่ว่าสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าหญิงงามล่มเมืองผู้นี้จะเป็นผู้หญิงของเขามาตั้งนานแล้ว!

พอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องดำวันนั้นอีกครั้ง เย่เฉินก็รู้สึกอิ่มเอมใจขึ้นมาอย่างประหลาด!

เย่เฉินมองซูมู่ชิงพลางกล่าวถาม “คุณรู้เรื่องระหว่างเรานานแล้วใช่ไหม?”

ไม่ต้องคิดก็พอจะเข้าใจว่าที่ซู่มู่หลินเกลียดชังเย่เฉิน เป็นเพราะเรื่องที่เขาเคยทำกับพี่สาวตนเอง

ในเมื่อซูมู่หลินยังรู้ว่าเป็นฝีมือเย่เฉิน เช่นนั้นแล้วตัวซูมู่ชิงเองย่อมต้องรู้แน่นอน อีกทั้งหญิงสาวก็น่าจะเป็นคนบอกน้องชายเอง

ซูมู่ชิงพยักหน้ารับ

เย่เฉินเองก็รู้สึกเก้อเขิน คิดไม่ถึงว่าตลอดการพบกันสามครั้งที่เทียนไห่ ซูมู่ชิงรู้นานแล้วว่าเย่เฉินเป็นชายหนุ่มที่เคยย่ำยีหล่อนในสงครามคนนั้น!

แต่ว่าการพบหน้ากันสามครั้งซูมู่ชิงกลับไม่เคยแสดงท่าทีโกรธเขา ทุกครั้งยังรับรองเขาเป็นอย่างดี แถมยังชงกาแฟให้เย่เฉินด้วย

เย่เฉินหันไปมองซูมู่ชิงพลางกล่าว “ทำไมคุณถึงไม่บอกผมว่าคุณคือผู้หญิงคนนั้นที่เคยนอนกับผมตอนนั้นในสงครามน่ะ?”

ซูมู่ชิงค่อยๆ ก้มหน้าลง พลางยิ้ม ในรอยยิ้มนั้นดูอ่อนหวานและเย็นชาบอกไม่ถูก

“คุณมีแฟนหน้าตาสะสวยแถมยังรักกันมากด้วย ฉันไม่อยากจะรบกวนพวกคุณสองคน”

คำพูดนี้ของซูมู่ชิงทำให้เย่เฉินรู้สึกผิดอย่างมาก!

เย่เฉินทำผิดต่อหญิงสาวมากเหลือเกิน ทั้งปล่อยให้หล่อนเลี้ยงลูกคนเดียว ปาไปสี่ปีแล้วยังไม่สามารถแต่งงานกับชายอื่นได้ด้วยซ้ำ

แต่ที่ซูมู่ชิงเลือกที่จะไม่บอกความจริงกับเขาเพียงเพราะไม่อยากจะรบกวนวิถีชีวิตของเขา เพื่อให้เขาได้มีความสุขกับฉินหงเหยียน!

ก็จริง ถ้าหากว่าอยู่ๆ ซูมู่ชิก็ปรากฏตัวขึ้นมาบอกเย่เฉินว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เคยนอนกับคุณ แถมยังคลอดลูกของเราแล้วด้วย

ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ววิถีชีวิตของเย่เฉินคงได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก และเรื่องนี้คงจะส่งผลต่อชีวิตรักของเขาและฉินหงเหยียนเป็นอย่างมาก

ซูมู่ชิงคนนี้จิตใจดีเหลือเกิน!

เย่เฉินกล่าวกับหญิงสาวต่อ “ตอนผมไปที่นั่นครั้งแรก คุณเจอหน้าผมอีกครั้งไม่เกลียดผมเหรอ?”

ซูมู่ชิงส่ายหน้า “เป็นอดีตหมดแล้ว อีกทั้งเรื่องเมื่อสี่ปีก่อนจะโทษคุณก็ไม่ได้”

พรึ่บ!

ใบหน้าที่เดิมก็แดงก่ำของซูมู่ชิง คิดไม่ถึงว่าใบหน้าของหญิงสาวจะแดงกว่าเดิมขึ้นอีกระดับ!

ซูมู่ชิงนั้นผิวพรรณดี หญิงสาวค่อนข้างขาวนวลเนียน ดังนั้นพอหน้าแดงขึ้นมาจึงเห็นชัดเจนยิ่งขึ้น

ซูมู่ชิงรีบร้อนกล่าวกับบุตรสาว “อย่าพูดเหลวไหล คุณแม่เป็นแบบนั้นที่ไหน…”

เด็กหญิงเป็นเพียงเด็กน้อยยังไม่รู้ประสา แต่ไม่ใช่วัยที่จะโกหกได้ ดังนั้นจึงหัวเราะคิกคัก “คุณแม่เคยบอกว่าจะหน้าแดงก็ต่อเมื่อเห็นหน้าคนที่ชอบนี่คะ”

คำพูดของเด็กน้อยทำให้ผู้ใหญ่สองคนได้ยินเก้อเขิน!

และในเวลานี้เองเย่เฉินก็เสสายยตามองเด็กหญิงตัวน้อย เขาเห็นวงหน้าที่น่ารักงดงาม กระทั่งน้ำเสียงยังน่ารักก็ถาม “นี่คือ…ลูกผมเหรอ?”

ในตอนแรกที่เจอเด็กหญิงคนนี้ในร้านกาแฟ เขาก็เกิดรู้สึกถูกชะตากับแม่หนูน้อยคนนี้อย่างประหลาด

อีกทั้งแม่หนูน้อยคนนี้ เอาแต่จ้องเขา ไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัว เหมือนว่าหล่อนสัมผัสได้ถึงสายสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับเย่เฉิน

ซูมู่ชิงลูบเรือนผมของเด็กหญิงแล้วพยักหน้ารับ

“ลูกของผม! แม่หนูเป็นลูกสาวผม! ผมมีลูกสาวแล้ว!”

เย่เฉินตื่นเต้นอย่างมาก คู่แฝดของหวังเจียเหยาที่เพิ่งเกิดเมื่อเดือนก่อน เขาก็คิดว่าตนเองมีลูกสาวอยู่เลย

แต่หลังจากตรวจ DNA แล้วรู้ว่าลูกของเขาคือเด็กผู้ชาย ส่วนเด็กหญิงไม่ใช่สายเลือดของเขา

ทำให้เขาเสียใจอย่างยิ่ง

คิดไม่ถึงว่าอีกหนึ่งเดือนต่อมา เขาจะมีลูกสาววัยสามขวบกว่าๆ!

“ลูกพ่อ!”

เย่เฉินปลาบปลื้ม เขาเดินตรงดิ่งไปข้างเตียงแล้วอุ้มเด็กสาวไว้ในอ้อมแขน!