เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 282
สรุปบท ตอนที่ 282 กล้าแตะต้องลูกสาวฉันเรอะ!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 282 กล้าแตะต้องลูกสาวฉันเรอะ! – เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
บท ตอนที่ 282 กล้าแตะต้องลูกสาวฉันเรอะ! ของ เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ในหมวดนิยายAction เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เย่เฉินอุ้มเด็กสาวไว้ในอ้อมแขน เขาในตอนนี้ทั้งปลาบปลื้มใจ รู้สึกผิดและตื่นเต้นไปหมด
เดิมคิดว่าตนเองเพิ่งได้เป็นพ่อคนในปีนี้ คิดไม่ถึงว่าเมื่อสามปีก่อนหน้านี้เขาก็เป็นพ่อคนแล้ว!
เด็กหญิงอยู่ในอ้อมแขนเย่เฉิน คิดไม่ถึงว่าจะไม่มีท่าทีหวาดกลัวเพียงแต่ทำอะไรไม่ถูก
เย่เฉินอุ้มหล่อนต่ออีกประเดี๋ยว หลังจากนั้นก็มองดวงตาโตกลมของหล่อนพลางถาม “แม่หนูน้อย หนูชื่ออะไรคะ?”
เด็กหญิงตอบ “ชื่อเล่นชื่อซือซือค่ะ ชื่อจริงคือซูเย่เยว่”
เย่เฉินถามอีก “เย่จากคำว่าเย่เหว่าน (กลางคืน) เหรอคะ? ”
แม่หนูน้อยส่ายหน้า “เย่จื่อ (ใบไม้) ค่ะ”
ซึ่งเย่ที่ว่าก็คือเย่จากชื่อเขาเย่เฉิน!
ซูเย่เยว่!
คิดไม่ถึงว่าซูมู่ชิงจะใส่แซ่ของเขาเข้าไปในชื่อของลูกสาว!
เย่เฉินมองซูมู่ชิงอย่างซาบซึ้งใจ ซูมู่ชิงเม้มปากไม่พูดอะไร
เพียงแค่ไมกี่นาที ซูมู่ชิงก็ทำให้เย่เฉินตื้นตันใจไปแล้วถึงสองครั้ง!
ผู้หญิงคนนี้จะเกลียดเขาก็ได้ เกลียดที่เขาไม่ทำหน้าที่ของพ่อ
แต่หญิงสาวกลับไม่ทำเช่นนั้น หล่อนยินยอมจะเพิ่มแซ่ของเขาเข้าไปในชื่อทายาทของพวกเขา
เย่เฉินหันมองลูกสาวแล้วกล่าวเสียงอ่อนโยน “ซือซือ ฉันคือพ่อของหนู เรียกฉันว่าพ่อได้ไหม?”
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ในเมื่อเด็กหญิงคนนี้คือลูกสาวของเขา เขาก็จะทำหน้าที่ของพ่อให้ดีที่สุด
เขาต้องการจะรับบุตรสาวคนนี้!
ซือซือเบิกตากว้างทำอะไรไม่ถูก หล่อนหันมองหน้ามารดาตนเองแล้วถาม “คุณแม่คะ เขาคือคุณพ่อของหนูเหรอคะ?”
ซู่มู่ชิงเคยโกหกลูกสาวของตนเองเรื่องพ่อของตนเองมาหลายครั้ง
คราวนี้หล่อนไม่อยากจะโกหกอีกต่อไป
น้ำตาของซูมู่ชิงเอ่อล้นในเบ้าตา ท่าทางที่งดงามอย่างยิ่งนั้นกลับเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ที่เย้ายวนมากกว่า จากนั้นหล่อนก็พยักหน้าขณะมองบุตรสาว
ซือซือโผเข้าหาอ้อมอกของเย่เฉินอย่างดีอกดีใจ “คุณพ่อ! คุณพ่อ! หนูมีคุณพ่อแล้ว!”
ซือซือยิ้มอย่างดีอกดีใจ ส่วนเย่เฉินเมื่อได้ยินคำว่าพ่อจากปากเด็กหญิงก็ดีใจอย่างยิ่ง เป็นความรู้สึกดีใจอย่างที่ไม่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน!
ซือซือมองเย่เฉิน แล้วกล่าวถามเสียงอ้อแอ้“คุณพ่อคะ ทำไมคุณพ่อถึงเพิ่งมาซือซือล่ะคะ เพื่อนคนอื่นมีพ่อกันหมด มีแค่ซือซือที่ไม่มีพ่อ ซือซือเองก็อยากมีพ่ออยู่ด้วยกันนะคะ”
เมื่อเห็นใบหน้าที่น่าสงสารของอีกฝ่าย เขาจึงเอื้อมมือไปลูบใบหน้าที่น่าเอ็นดูของเด็กหญิง “ขอโทษด้วย ซือซือ พ่อมาหาหนูสายไปหน่อย อะไรเมื่อก่อนที่พ่อไม่เคยทำให้หนู ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปพ่อจะค่อยๆ ชดเชยให้หนูดีไหมคะ?”
“ค่ะ!”
ซือซือหัวเราะคิกคักแล้วโพล่งออกมา “พ่อขา อุ้มหนูขึ้นฟ้าหน่อยค่ะ! แม่ไม่มีแรง! ใกล้จะอุ้มหนูไม่ได้แล้ว!”
ถึงเด็กหญิงจะใบหน้าอวบกลม แต่ไม่ใช่เด็กตัวอ้วน แขนของเด็กหญิงยังเรียวเล็ก
ส่วนซู่มู่ชิงนั้นมีเรือนร่างที่จะต้องเป็นที่ริษยาของผู้หญิง เรือนร่างนั้นแบบบางจนมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าเคยมีลูกมาก่อน
ถึงแม้ว่าซูมู่หลินจะเป็นคนออกกำลังกาย ร่างกายกำยำ แต่ซูมู่ชิงดูไปแล้วอ่อนแอ ไม่มีแรงอย่างเห็นได้ชัด
ในจุดนี้เย่เฉินเองก็เคยได้รับรู้มาบ้างแล้วตอนอยู่ในห้องดำเมื่อีปีก่อน
นี่เป็นข้อเรียกร้องแรกที่ลูกสาวเรียกร้องจากเขา เขาจะไม่ทำให้เด็กหญิงได้อย่างไร?
เย่เฉินรีบเข้าไปอุ้มเด็กหญิงขึ้นแล้วชูขึ้นสุดแขนทันที
“มา ชูซือซือของพ่อให้ลอยสูงๆ ไปเลย”
“คิกคิก…”
ซือซือหัวเราะอ้อแอ้ ทุกครั้งที่ชูเด็กหญิงขึ้นบนฟ้า หล่อนก็จะหัวเราะคิกคักเสียงดัง
ซูมู่ชิงมองทั้งสองคนข้างๆ ขณะซับน้ำตาแห่งความสุขไปพร้อมๆ กับยิ้มไปด้วย
……
ชั้นหนึ่งในเวลาเดียวกัน
หลี่ซาวเจี๋ยที่เป็นแขกคนสำคัญของตระกูลซู ชาที่ชงให้เขานั้นคือชาหงเผาจากเขาอู๋อี้ ชาชนิดนี้ถูกขนานนามว่าเป็น ‘ทองคำเหลว’ มูลค่าแพงเกินจะเปรียบ
คนรวยในเมืองหลวงแห่งนี้มีใครบ้างที่ไม่อยากแต่งงานกับซูมู่ชิง!
แต่ว่าตอนนี้ในเมื่อซูมู่ชิงมีลูกของผู้ชายคนอื่น หลี่เฉิงเจี๋ยก็ยังคงจีบหล่อนไม่ติด
เขาโมโห!
ตอนนี้พอมาเห็นคนขับรถของซูมู่หลินทำให้แม่ลูกสองคนมีความสุขได้ขนาดนี้ หลี่เฉิงเจี๋ยก็หัวเสียยิ่งกว่าเดิม!
“หมอนี่ฉลาดจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะรู้จักจับจุดเล่นกับลูกสาวของซูมู่ชิง ฉันนี่มันโง่งมจริงๆ ถ้ารู้แบบนี้แต่แรกฉันน่าจะเล่นกับลูกสาวของหล่อนดีกว่า”
หลี่เฉิงเจี๋ยพอจะมองออกว่าเย่เฉินมีใจให้ซูมู่ชิง จึงรีบเดินเข้าไปด้านใน
“นายทำอะไร!”
หลี่เฉิงเจี๋ยตะโกนกร้าวแล้วชี้หน้าเย่เฉิน “รีบปล่อยมือสกปรกๆ ของแกเดี๋ยวนี้! ขี้ข้าอย่างแกมีสิทธิ์อะไรมาแตะต้องตัวซือซือ?”
ขี้ข้า?
เย่เฉินกับซูมู่ชิงตกใจ
ซูมู่ชิงไม่รู้ว่าสถานะของเย่เฉินในตอนนี้คือคนขับรถของซูมู่หลิน จะสงสัยก็ไม่แปลก
แต่เย่เฉินกลับคิดไม่ถึงว่าคนรวยในเมืองหลวงนี้จะถึงขนาดเห็นคนขับรถเป็นขี้ข้า
พอตะโกนห้ามเย่เฉินแล้ว ใบหน้าหลี่เฉิงเจี๋ยก็อ่อนโยนลงอย่างรวดเร็ว เขาเดินไปหาซือซือแล้วยื่นมือสองข้างออกมา
“ซือซือ หนูอยากจะบินใช่ไหม? ให้อาอุ้มหนูดีไหม? อาอุ้มหนูได้สูงกว่านี้อีกนะ”
“ไม่เอาค่ะ!”
ดูไปแล้วเหมือนซือซือจะหวาดกลัวหลี่เฉิงเจี๋ยอย่างมาก แม่หนูรีบร้อนเดินไปข้างตัวซูมู่ชิง แล้วกอดขามารดาเอาไว้แน่น
หลี่เฉิงเจี๋ยรู้จักความชอบของซือซือเป็นอย่างดี จึงดึงดันไม่อยากจะปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดมือไป จึงสาวเท้าเดินไปด้านหน้านั่งยองๆ ลงพลางกล่าว “ซือซือไม่ต้องอายนะ มา เดี๋ยวอาอุ้มหนูเอง”
หลี่เฉิงเจี๋ยเพิ่งจะยื่นมืออกไปเพื่อจะดึงดันอุ้มแม่หนูน้อย แต่จู่ๆ ก็มีมือใหญ่ผลักเขาไปอีกทาง
นั่นคือเย่เฉิน!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)