เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 293

สรุปบท ตอนที่ 293 วันตายของเย่เฉิน!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

อ่านสรุป ตอนที่ 293 วันตายของเย่เฉิน! จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 293 วันตายของเย่เฉิน! คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ตอนที่ 293 วันตายของเย่เฉิน!
หลี่เฉิงเจี๋ยรู้ว่าตอนนี้ตระกูลซูกำลังควานหาตัวพ่อแท้ๆ ของซือซือ เขาจึงเชื่อมั่นว่าหากอีกฝ่ายรู้เรื่องนี้จะต้องตกใจมากแน่

แต่ว่าซูเจิ้นหางกลับดื่มชาอย่างใจเย็น แถมไม่มีท่าทีตกใจด้วยซ้ำ

หลี่เฉิงเจี๋ยประหลาดใจ “หรือว่าท่านซูรู้เรื่องนี้แล้ว?”

หลี่เฉิงเจี๋ยไม่ใช่คนโง่ จากท่าทางแบบนี้ของซูเจิ้นหางเห็นได้ชัดว่าเขาก็น่าจะรู้เรื่องนี้แล้ว

หลี่เฉิงเจี๋ยรีบพูดต่อ “ท่านซูได้ยินมาว่าตอนนั้นหมอนั่นใช้วิธีการสกปรกเพื่อได้ตัวมู่ชิง เพื่อทำให้ตระกูลซูขายหน้า ถ้าผลตรวจ DNA ออกมาว่าซือซือเป็นลูกสาวของหมอนั่นจริงๆ ผมยินดีจะฆ่าไอ้เดียรัจฉานตัวนั้นแทนตระกูลซูเองครับ!”

ขอแค่ซูเจิ้นหางพยักหน้ารับ หลี่เฉิงเจี๋ยก็จะรีบจัดการลอบฆ่าเย่เฉินทันที!

ทว่าซูเจิ้นหางกลับมองหลี่เฉิงเจี๋ยด้วยใบหน้าผิดหวังแล้วกล่าว “เฉิงเจี๋ยเอ้ย เดิมทีฉันเองก็สนับสนุนการแต่งงานของพวกเธอสองคนนั้นแต่ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนแปลงไปแล้วล่ะ หรือจะปล่อยให้เรื่องของเธอกับมู่ชิงจบๆ ไปดีไหม”

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว สีหน้าหลี่เฉิงเจี๋ยก็มีท่าทีไม่ค่อยพอใจนัก

ซูมู่ชิงเป็นผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานแต่มีลูกแล้ว หลี่เฉิงเจี๋ยยังไม่รังเกียจแต่คิดไม่ถึงว่าตระกูลซูจะรังเกียจเขาขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“เพราะอะไร? หรือว่าท่านจะให้ซูมู่ชิงแต่งงานกับไอ้แมงดานั่น?” หลี่เฉิงเจี๋ยกล่าวอย่างไม่พอใจ

“ไอ้แมงดา?”

ซูเจิ้นหางได้ยินสรรพนามที่หลี่เฉิงเจี๋ยเรียกเย่เฉินก็หลุดหัวเราะออกมา “เฉิงเจี๋ย หมอนั่นไม่ใช่แมงดาหรอกนะ ถ้าพูดเรื่องสถานะเธอด้อยกว่าเขามาก”

“อะไรนะ?”

หลี่เฉิงเจี๋ยตกตะลึง เดิมทีคิดว่าเย่เฉินเป็นแค่คนขับรถ เป็นแค่คนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ

คิดไม่ถึงว่าสถานะที่แท้จริงของเย่เฉินนั้นจะยิ่งใหญ่กว่าเขาเสียอีก!

“มิน่าเขาถึงได้วางท่าใหญ่โตนาดนั้นเวลาอยู่ต่อหน้าพวกเรา!”

หลี่เฉิงเจี๋ยย้อนนึกถึงการพบหน้าสองครั้งก่อน แววตาที่แสนโอหังไม่เห็นเขาในสายตาของเย่เฉินทำให้เขาเข้าใจทุกอย่าง

ทว่าหลี่เฉิงเจี๋ยย้อนคิดแล้วก็กล่าวซ้ำอีกที “ท่านซูต่อให้หมอนั่นเหมาะสมคู่ควรกับซูมู่ชิง แต่ว่าถ้าเขาชอบซูมู่ชิงจนอยากจะรับผิดชอบหล่อนจริงๆ สามปีแล้วนะครับทำไมเขาไม่ยอมมาสู่ขอซูมู่ชิง? ผมพอจะมองออกว่าหมอนี่แค่ชอบซือซือ แต่ไม่ได้มีความรักใคร่อะไรในตัวซูมู่ชิงด้วยซ้ำ!”

คำพูดของหลี่เฉิงเจี๋ยจนซูเจิ้นหางขมวดคิ้ว สีหน้าก็ไม่ค่อยพอใจนัก

“เธอกลับไปเถอะ” ซูเจิ้นหางออกปากไล่แขกเสียงเย็น

“ท่านซู…”

หลี่เฉิงเจี๋ยยังคิดอยู่ว่าจะทำอะไร คนใช้ที่อายุมากแล้วคนหนึ่งเดินไปหาหลี่เฉิงเจี๋ยพลางยื่นมือ “เชิญ”

หลี่เฉิงเจี๋ยกัดฟันกรอด ไม่กล้าลุกขึ้นแล้วก็ค่อยๆ เดินจากไป

หลังจากที่หลี่เฉิงเจี๋ยเดินไปแล้วนั้น ซูมู่หลินก็เดินออกมาจากในห้อง

ซูมู่หลินมองกระดานหมากรุกแล้วระบายยิ้มขณะทอดสายตามองกระดานหมากรุกนั้นด้วยสีหน้าเยาะเย้ย “ปู่ครับ ก่อนหน้านี้คุณปูยังชอบชมเขาอยู่เลย ฝีมือการเล่นเหมากรุกได้น่าเกลียดจริงๆ”

ซูเจิ้นหางส่ายหน้าอย่างผิดหวัง “เฉิงเจี๋ยเด็กนี่ ตอนเด็กๆ เก่งมากทีเดียว ยิ่งโตยิ่งมั่นอกมั่นใจเกินไป แต่ว่าอย่างว่าเขาก็น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดเท่าที่มีในตอนนี้แล้ว”

ซูมู่หลินนั่งอยู่ในบริเวณที่หลี่เฉิงเจี๋ยอยู่เมื่อครู่ แล้วกล่าวถามซูเจิ้นหาง “คุณปู่ครับ ถึงแม้ว่าหลี่เฉิงเจี๋ยจะไร้ประโยชน์ไปสักหน่อย แต่ว่าเขาก็ตาถึงนะครับ ถึงแม้ว่าพี่สาวของผมจะสวยล่มเมืองแต่ว่าเย่เฉินตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรในแง่นั้นกับพี่เขาเลยสักนิดเดียว หลังจากที่ผลตรวจ DNA ออกมาแล้ว ถ้าเขาไปจากเมืองหลวงเมื่อได้ผลตรวจมาจะทำยังไงครับ?”

ทว่าการเรียนพวกเปียโน สกี ภาษาอังกฤษ ว่ายน้ำในช่วงวัยนี้นั้น สำหรับเด็กๆ แล้วสามารถพูดได้ว่าจะติดตัวพวกเขาตลอดไป

อีกทั้งยังเรียนรู้ได้ค่อนข้างเร็วอีกด้วย

ทั้งเย่เฉิน ซูมู่ชิง ซือซืออยู่ที่โซนระดับต้น พวกเขาอัดคลิปวีดีโอไปพร้อมๆ กับเล่นสกีกันไป ดื่มด่ำกับวินาทีของการเป็นครอบครัวเหมือนมาพักร้อน

เย่เฉินยังให้ซือซือไปแข่งการทรงตัวของเด็กวัย 4 ขวบ ลูกสาวของเขาก็ได้ที่หนึ่งมาอย่างง่ายดาย!

พรสวรรค์ในด้านกีฬาของซือซือโดดเด่นเกินใคร แค่ดูก็รู้ว่าได้รับสืบทอดกรรมพันธุ์นี้มาจากเย่เฉิน

และทุกวันหลังจากนั้นเย่เฉินก็พาซือซือไปเที่ยวทุกวัน

โดยที่ไม่ได้ล่วงรู้เลยว่าในวันที่ผลตรวจ DNA ออกนั้นเขาอาจจะสร้างความตกตะลึงให้กับทั้งเมืองหลวง!

และแล้วเวลาหนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินและซูมู่ชิง ไปที่ศูนย์ตรวจ DNA ตั้งแต่ไก่โห่

และในเวลานี้เองซูเจิ้นหางก็รู้คำตอบแล้ว

ในเรือนสี่ประสานที่แสนหรูหรา ซูมู่หลินจึงรายงงานกับซูเจิ้นหาง “คุณปู่ครับผลตรวจออกมาแล้ว เย่เฉินนี่มันสารเลวจริงๆ เขาเป็นพ่อของซือซือจริงด้วยครับ!”

ซูเจิ้นหางพยักหน้า ผลตรวจนี้ไม่ได้อยู่เหนือจากการคาดเดาของเขา

ซูเจิ้นหางเปลี่ยนรองเท้าแล้วกล่าว “ไปอุ้มซือซือมาจากบ้านหลังนั้น แล้วค่อยให้คนไปซุ่มอยู่รอบๆ เรือนสี่ประสาน ไล่คนที่อยู่รอบๆ ไปให้หมด รอเย่เฉินกลับไป ฉันจะต้องเอาคำตอบจากเขาให้ได้! หรือไม่อย่างนั้นก็มาเป็นลูกเขยของตระกูลซูเราเสียเพื่อเป็นการชดเชยความผิดในอดีตของตัวเอง!”