เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 304

สรุปบท ตอนที่ 304 ใช้เงินร้อยล้านซื้อข่าวคาว!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

ตอนที่ 304 ใช้เงินร้อยล้านซื้อข่าวคาว! – ตอนที่ต้องอ่านของ เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

ตอนนี้ของ เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายActionทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 304 ใช้เงินร้อยล้านซื้อข่าวคาว! จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ตอนที่ 304 ใช้เงินร้อยล้านซื้อข่าวคาว!
เย่เฉินไม่ใช่เขยที่ไร้ประโยชน์คนเดิมคนนั้นของตระกูลหวังอีกแล้ว ตอนนี้เขาเป็นผู้บริหารของเฉินเย่กรุ๊ปแล้ว มีลูกน้องในมืหลายพันหลายหมื่น

ในฐานะที่เมืองเสินเฉิงเป็นเมืองใหญ่ลำดับหนึ่ง บรรดากิจการภายใต้บริษัทเขา ต่างก็มีสาขาแยกที่นี่อีกทั้งยังมีขนาดใหญ่โตอีกด้วย

เย่เฉินโทรหาผู้จัดการเขตประจำเมืองเสินเฉิง ให้พวกเขาใช้เส้นสายของพวกเขา พยายามเรียกคนในวงการธุรกิจของเมืองเสินเฉิงมาที่โรงแรม InterContinental ที่เย่เฉินพักอาศัย

เย่เฉินเองก็บอกให้หลิวเจิ้งคุนโทรศัพท์หาโรงแรม เช่าห้องประชุมของโรงแรม แล้วเขาก็จัดงานเลี้ยงที่นี่

เวลาสามทุ่ม คนจำนวนมากของวงการธุรกิจในเมืองเสินเฉิงยังอยู่ด้านนอกกินข้าว สังสรรค์ หรือไม่ก็กลับบ้านไปกันหมดแล้ว

แต่ว่าเมื่อรู้ข่าวว่าเฉินเย่กรุ๊ปจะจัดงานเลี้ยงและจะเชิญคนในวงการธุรกิจของเมืองเสินเฉิง พวกเขาถึงได้รีบมาที่โรงแรมจัดงาน

พวกเขาก็พอจะเคยได้ชื่อเสียงที่โด่งดังของเฉินเย่กรุ๊ปมาก่อน บวกกับทีเย่เฉินยังบอกด้วยคุณหม่าอาจจะมาด้วย พวกคนในวงการธุรกิจจึงยิ่งตื่นเต้นมากกว่าเดิม

ใครจะไม่อยากดื่มเหล้าสังสรรค์กับคุณหม่าบ้าง?

และแล้วในห้องประชุมที่จัดงานเลี้ยงก็เต็มไปด้วยคนในวงการธุรกิจของเมืองเสินเฉิงอย่างรวดเร็ว

คนพวกนี้สวมชุดเป็นทางการ ผู้ชายสวมเสื้อเชิ้ต ชุดสูทและรองเท้าหนัง ส่วนผู้หญิงก็สวมกระโปรงยาวหรือสั้นที่สวยงามอย่างยิ่ง

พวกเขาประคองแก้วเหล้าเดินไปมาทักทาย พูดคุยกันและเพิ่ม WECHAT กัน

เย่เฉินและหลิวเจิ้งคุนยืนมองคนเหล่านี้ที่ด้านข้างเวที

ในมือหลิวเจิ้งคุนถือรายชื่อแขกที่มาร่วมงานเลี้ยงก่อนจะกล่าวกับเย่เฉิน

“คุณชายเย่คนพวกนี้ที่มา ไม่มีใครเป็นผู้บริหารเลยครับ มีแต่รองประธาน หรือไม่ก็ลูกกระจ๊อก ดูแล้วพวกตัวใหญ่ๆ ไม่มีใครไว้หน้าคุณชายเลย”

เย่เฉินกล่าวพลางระบายยิ้ม “ถ้าหากว่าแค่โทรตามประธานบริษัทมาได้ พวกเขาจะเรียกว่าตัวเอ้เหรอ? เดิมทีฉันก็ไม่ได้อยากเรียกคนพวกนี้มาหรอกนะ อยากจะเรียกพวกเขาที่ไม่ค่อยมีเงินกันมานี่แหละ”

ผู้จัดการเขตเมืองเสินเฉิงของบริษัทเดลิเวอรี่ถวนถวนในตอนนี้ ในฐานะที่เป็นเจ้าถิ่น เขาจึงเดินไปหยิบไมโครโฟนบนเวทีขึ้นมาแล้วกล่าว

“ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานเลี้ยงที่คุณเย่ของเราจัดขึ้นนะครับ ตอนนี้เชิญคุณเย่ เย่เฉิน ประธานเย่เฉินกรุ๊ปขึ้นมากล่าวอะไรทุกท่านสักเล็กน้อยบนเวที!”

เสียงปรบมือในงานดังกึกก้อง เย่เฉินเดินขึ้นบนเวทีพลางรับไมโครโฟนมา

เขาไม่ค่อยเข้าร่วมงานแบบนี้ วันนี้เขาทำได้ทุกอย่างเพื่อฉินหงเหยียน

เย่เฉินกล่าวกับแขกในงาน “ขอบคุณทุกคนท่านที่อุตส่าห์สละเวลามาร่วมงานเลี้ยงของผมถึงแม้จะยุ่งกันมาก ผมต้องขอขอบคุณทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วย ผมมาที่เมืองเสินเฉิงเป็นครั้งแรก ที่นี่เป็นเมืองที่งดงาม ผมอยากจะทำความรู้จักกับคนที่นี่ ถึงได้จัดงานเลี้ยงครั้งนี้ขึ้น ทว่าเป้าหมายในการจัดงานเลี้ยงครั้งนี้ นอกจากอยากจะรู้จักทุกคนแล้ว ผมยังมีเป้าหมายอื่น”

คนหลายร้อยด้านล่างเวทีต่างก็กำลังฟังเย่เฉินอย่างตั้งใจ

ทุกคนล้วนแต่เป็นคนที่ทำธุรกิจมานาน ล้วนแต่เข้าใจดีว่าที่เย่เฉินบอกว่าอยากหาเพื่อนก่อนนี้เป็นเพียงแค่คำพูดตามมารยาทเท่านั้นเอง

ก็อีกฝ่ายเป็นถือประธานบริษัทเฉินเย่กรุ๊ป บริษัทของเขามีมูลค่าเป็นหลักแสนล้าน จะให้อยากจะเป็นเพื่อนกับพวกเขาที่เป็นเพียงแค่มดแค่ปลวกแบบนี้ได้ยังไง?

สาเหตุที่อีกฝ่ายกำลังจะกล่าวหลังจากนี้ต่างหาก ถึงจะเป็นสาเหตุหลักของการจัดงานเลี้ยงในครั้งนี้!

เย่เฉินถาม “ทุกคนพอจะรู้จักนักธุรกิจที่ชื่อว่านเจิ้งหาวไหมครับ?”

คนด้านล่างเวทีต่างประสานเสียง

“รู้จักสิ ทำธุรกิจอสังหาไง!”

“วิลล่าอ้ายฉินไห่ซานจวงก็ของเขา!”

เย่เฉินพยักหน้ารับแล้วกล่าวต่อ “ผมยินดีจะจ่ายเงินร้อยล้านเพื่อซื้อข่าวคาวๆ ของหมอนี่ ขอแค่คุณทุกคนมีข่าวของเขามาให้ผม และมีหลักฐานพยานแน่ชัด ผมยินดีจ่ายเงินร้อยล้านให้คุณ!”

เมื่อได้ยินแบบนี้งานเลี้ยงก็เต็มไปด้วยเสียฮือฮาทันที

หลิวเจิ้งคุนพยักหน้ารับ “ดังนั้นคุณชายเลยแน่ใจว่าว่านเจิ้งหาวนี่ต้องทำเรื่องเลวๆ มามาก ถึงได้กล้าท้าทายคุณชายใช่ไหมครับ”

เย่เฉินกล่าวว่า“คนทำธุรกิจก็เหมือนกับพวกนักเลงหัวไม้นั่นแหละ ใครมือไม้สะอาดกันบ้าง? ต่อให้ไม่คิดเรื่องพวกนี้แต่ในสิบคนก็น่าจะมีคนสักแปดคนที่มือไม่สะอาดสะอ้านล่ะ เรารอกันเงียบๆ เถอะ”

……

และในเวลานี้เองว่านเจิ้งหาวที่เพิ่งขับรถมาถึงวิลล่าอ้ายฉินไห่ซานจวงก็ขับเข้าไปด้านใน และเพราะเขาเดาว่าอีกไม่นานเย่เฉินจะต้องโทรมาอ้อนวอนเขา เพื่อขอขับเข้าไปในวิลล่า

ในวิลล่าหรูหรา ว่านเจิ้งหาวสูง 170 ซม. กอดสาวสวยหุ่นดีส่วนสูงประมาณ 165 ซม.หญิงสาวในชุดเบาบางนี้น่าจะอายุ 20 ต้นๆ เมื่อเห็นก็รู้ทันทีว่าไม่มีทางเป็นภรรยาของว่านเจิ้งหาว

“พี่หาว ทำไมวันนี้อารมณ์ดีแบบนี้คะ?”

สาวสวยคนนั้นกล่าวถาม พลางหยิบแอปเปิ้ลลูกหนึ่งส่งให้ว่านเจิ้งหาว

ว่านเจิ้งหาวกัดฟันกรอดกล่าวพลางหัวเราะ “ฮ่าๆ ก็พี่กำลังจะได้หุ้น 30% ของเฉินเย่กรุ๊ป เหล่าสวี่นี่ใช้ได้เลยนี่ เรื่องดีๆ แบบนี้ยังอุตส่าห์คิดถึงกัน”

“เฉินเย่กรุ๊ปเหรอ? เป็นบริษัทอะไรเหรอคะ? ใหญ่มากเลยใช่ไหมคะ?” หญิงสาวกล่าวถาม

ว่านเจิ้งหาวตบลงบนขาเรียวยาวของหญิงงามคนนั้น “เธอมันโตแต่ตัวไม่มีสมองเลยนะ ไม่รู้จักเฉินเย่กรุ๊ปเหรอ? ถ้าฉันได้หุ้น 30% ของบริษัทนั้น ฉันก็จะกลายเป็นลูกพี่ในวงการเอ็กซ์เพรสและเดลิเวอรี่!”

“เอ๋? ใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอคะ? พี่หาวเก่งมากเลย หลังจากพี่หาวได้หุ้นของเฉินเย่กรุ๊ปแล้วจะทิ้งฉันไหมคะ?” หญิงสาวคนั้นออดอ้อน

ว่านเจิ้งหาวระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ต้องดูว่าเธอยังน่ารักอยู่ไหม ฮ่าๆ”

และในเวลานี้โทรศัพท์ของว่านเจิ้งหาวก็ดังขึ้นพอดิบพอดี

“ฮัลโหล พูดอะไรนะ? เย่เฉินใช้เงินร้อยล้านซื้อข่าวคาวของฉันเหรอ?”