เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 310

ฉินหงเหยียนยังคงมีท่าทีแน่วแน่ “ถ้าหากว่าคุณไม่อยากจะแต่งงานกับหวังเจียเหยา ซูมู่ชิง ก็ไปแต่งงานกับคนอื่นก็ได้ คุณเป็นคุณชายตระกูลเย่ อยากจะตบหากับผู้หญิงแบบไหนก็ได้ ถ้าหากว่าคุณชอบผู้หญิงที่โตกว่าแบบฉันล่ะก็ คุณก็ลองไปหาดูคนอื่นก็ได้ สรุปก็คือเรื่องระหว่างเรามันจบลงแล้ว”

เย่เฉินคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าฉินหงเหยียนจะตัดใจจากเขาได้เด็ดขาดแบบนี้ ไม่ยอมให้โอกาสเย่เฉินอ้อนวอนเลยด้วยซ้ำไป

ถ้าหากว่าฉินหงเหยียนแค่โกรธเขา เขาขอโทษหญิงสาวไปแล้ว หล่อนน่าจะหายโกรธ

แต่ว่าจากท่าทีของหญิงสาวตั้งแต่แรกจนตอนนี้นั้น ท่าทีหญิงสาวเด็ดขาด หล่อนตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าต้องการจะเลิกกับเย่เฉิน!

เย่เฉินหันมองฉินหงเหยียนแล้วถาม “หงเหยียน คุณมีอะไรที่ปิดบังผมแล้วบอกไม่ได้ใช่ไหม? ไอ้สวี่ฉู่หมิงคนนั้นมันพูดอะไรกับคุณใช่ไหม?”

ฉินหงเหยียนหลบสายตา แกล้งเดินหลบไปอีกทางแล้วกล่าว “ไม่เกี่ยวอะไรกับสวี่ฉู่หมิง คุณโดนฉันหลอกมาตลอด ฉันน่ะไม่เคยชอบคุณเลยสักครั้ง!”

“คุณพูดว่าอะไรนะ? คุณจะบอกว่าคุณไม่เคยชอบผมเลยเหรอ?” เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากคนรัก

ฉินหงเหยียนตอบ “ใช่สิ ฉันไม่เคยชอบคุณเลย ในช่วงเวลาที่ผ่านมาฉันก็แค่เลี้ยงคุณ ปั่นหัวคุณ ก็เหมือนเวลาพวกผู้ชายรวยๆ อย่างพวกคุณเลี้ยงสาวๆ นั่นแหละ ฉันเลือกคบกับคุณก็แค่เพราะคุณหล่อดี อายุน้อย แรงดี ทำให้ฉันพอใจได้ แต่ว่าฉันไม่เคยชอบคุณเลยสักครั้ง!”

คำพูดของฉินหงเหยียนทิ่มแทงจิตใจของเย่เฉินอีกครั้ง!

ฉินหงเหยียนคบหากับเขาแค่สนุกๆ ปั่นหัวเขาเท่านั้นเองเหรอ?

ไม่ เย่เฉินไม่เชื่อว่าข้ออ้างที่เหลวไหลแบบนี้!

“ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อ! คุณไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น!” เย่เฉินโวยวาย

ถ้าหากเป็นซ่งหงเย่ หล่อนคงกล้าทำเรื่องแบบนี้แน่ๆ การเลี้ยงดูผู้ชายหล่อๆ เป็นเรื่องที่หญิงสาวชอบ

ฉินหงเหยียนแค่เสียง“เย่เฉิน คุณใสซื่อเกินไป มิน่าถึงได้โดนหวังเจียเหยาหลอกตั้งหลายครั้ง ขนาดเด็กยังไม่ใช่ลูกคุณ กระทั่งผู้หญิงแบบเด็กน้อยอย่างหวังเจียเหยายังหลอกคุณได้ คนอย่างฉันที่มีประสบการ์มากกว่าหล่อนไม่รู้เท่าไหร่ หลอกคุณน่ะง่ายจะตาย!

เย่เฉินตอนนี้ฉันเบื่อคุณแล้ว พอได้แล้ว ต่อไปคุณไม่ต้องมาตามตอแยฉันอีก!”

ฉินหงเหยียนจงใจใช้หวังเจียเหยามาเพื่อโหมไฟโทสะในใจเย่เฉิน เพราะหล่อนรู้ดีว่าบาดแผลที่หวังเจียเหยาสร้างไว้กับเย่เฉินนั้นลึกขนาดไหน

เย่เฉินเจ็บปวดกับคำพูดนี้ของฉินหงเหยียน แต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าฉินหงเหยียนจะเป็นผู้หญิงประเภทเดียวกับหวังเจียเหยา!

“ผมไม่เชื่อ ผมไม่เชื่อหรอกนะ!”

เย่เฉินไม่มีทางมองคนผิด เขาเชื่อว่าความรู้สึกที่ฉินหงเหยียนมีให้เขานั้นเป็นเรื่องจริงง!

เย่เฉินไม่รู้ว่าทำไมฉินหงเหยียนถึงต้องพูดอะไรแบบนี้ บางทีอาจเพราะเจ้าหล่อนโกรธเขา หรือบางทีหญิงสาวอาจจะไม่มั่นใจในความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคน

แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไรเย่เฉินก็เชื่อว่าฉินหงเหยียนยังคงมีความรู้สึกให้ตนเองอยู่

เขาไม่ยอมฟังฉินหงเหยียนพูดอะไรอีก แต่โถมตัวเข้าไปจูบฉินหงเหยียน!

บางทีหากคู่รักทะเลาะกัน ยิ่งต่อความยาวสาวความยืดก็ยิ่งทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายให้แย่ลงไป

บางครั้งคำพูดที่มากมายก็สู้รอยจูบจากคนรักเพียงครั้งเดียวไม่ได้

ก่อนนี้เย่เฉินและฉินหงเหยียนอาจจะเคยมีทะเลาะเบาะแว้งกันบ้าง แต่เย่เฉินแค่จุมพิตหล่อนเบาๆ ก็จะเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

แต่ว่าครั้งนี้เย่เฉินเพิ่งจะประทับริมฝีปากลงไปหาหญิงคนรัก แต่หญิงสาวกลับดิ้นรนผลักเขาออกจนสุดแรง จากนั้นก็ฟาดฝ่ามือใส่หน้าเย่เฉินอย่างแรง!

เพี้ยะ!

มือนวลเนียนของฉินหงเหยียนฟาดประทับบนใบหน้าเย่เฉิน

ถึงจะไม่ได้ออกสุดแรง แต่เย่เฉินกลับโดนตบจนมึน

ต่อให้เป็นตอนที่เย่เฉินแกล้งทำเหมือนโดนขับออกจากตระกูล หรือจะตอนเกาะหญิงสาวกินก็แล้วแต่ ฉินหงเหยียนเองก็เคารพเขา ไม่เคยดูถูกเขา และไม่เคยเหยียดหยามเขาเหมือนหวังเจียเหยา