เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 311

สรุปบท ตอนที่ 311 ลูกสาวของสวี่ฉู่หมิง: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

ตอน ตอนที่ 311 ลูกสาวของสวี่ฉู่หมิง จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 311 ลูกสาวของสวี่ฉู่หมิง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ตอนที่ 311 ลูกสาวของสวี่ฉู่หมิง
เย่เฉินยืนยันกับโจวหรงหรงแล้วว่าก่อนที่ฉินหงเหยียนจะมาเมืองเสินเฉิงนั้นหญิงสาวยังยุ่งๆ เรื่องของบริษัท ไม่ได้มีท่าทีเหมือนคนจะลาออกแม้แต่น้อย

แผนของฉินหงเหยียนคือ หล่อนจะอยู่ในเมืองเสินเฉิงแค่สองวัน แล้วหลังจากนั้นหญิงสาวก็จะกลับเมืองเทียนไห่

แต่หลังจากที่ฉินหงเหยียนมาเมืองเสินเฉิงแล้ว ก็ไม่ได้กลับไปอีก แถมยังส่งจดหมายลาออกไปที่บอร์ดบริหารด้วย

การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดเกิดขึ้นหลังจากที่ฉินหงเหยียนไปพบสวี่ฉู่หมิง!

“สวี่ฉู่หมิงพูดอะไรกับฉินหงเหยียนกันแน่!”

เมื่อครู่เย่เฉินเดินหันหลังกลับออกมาจากวิลล่า แต่ไม่ได้แปลว่าเขาจะตัดใจจากหญิงสาว ฉินหงเหยียนเป็นหญิงสาวที่เขารักมากที่สุดในชีวิตนี้ เขาไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ แน่

ที่เขาตัดใจเดินออกมาก่อนเป็นเพราะเขาสังเกตเห็นแล้วว่า ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจฉินหงเหยียนได้

และหญิงสาวเองก็ยืนกระต่ายขาเดียวไม่ยอมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น

ดังนั้นเขาถึงไม่คิดจะถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ชัดเจน

เย่เฉินกล่าวกับหลิวเจิ้งคุน “รีบไปหาข่าวของสวี่ฉู่หมิงมาเดี๋ยวนี้ฉันต้องการเจอเขา แล้วจะได้ถามเขาต่อหน้าว่าเขาเป่าหูอะไรแฟนฉัน!”

“ครับ คุณชาย!”

……

เช้าวันที่สอง เย่เฉินกินอาหารเช้าง่ายๆ ในโรงแรม แต่จนถึงตอนนี้พวกหลิวเจิ้งคุนก็ยังไม่รู้ว่าสวี่ฉู่หมิงอยู่ที่ไหน

“คุณชายเย่ครับ พวกผมก็ยังหาไม่เจอว่าหมอนั่นอยู่ไหน” หลิวเจิ้งคุนรายงาน

เย่เฉินถามต่อ “ได้ไปหาที่บริษัทเขาหรือยัง?”

หลิวเจิ้งคุนพยักหน้ารับ “เมื่อครู่ผมส่งคนบุกเข้าไปแล้ว ค้นทั้งห้องทำงานยันห้องน้ำ ก็หตัวเขาไม่เจอเลย”

สวี่ฉู่หมิงเองก็มีคอนโดหลายห้อง มีบ้านหลายหลัง ทำให้ตอนนี้พวกเย่เฉินไม่รู้ว่าสวี่ฉู่หมิงตอนนี้อยู่บ้านหลังไหนกันแน่

ไม่นานซีกวาก็เดินเข้ามาแล้วรายงาน “คุณชายเย่ เจอตัวแล้วครับ! ผมไปหลอกถามจากบัญชีของบริษัทหนึ่งของสวี่ฉู่หมิง เขาบอกว่าสวี่ฉู่หมิงไปแล้ว ไม่ได้อยู่เมืองเสินเฉิง”

“ออกไปแล้วเหรอ? ไปไหน?” เย่เฉินถาม

ซีกวาตอบพลางยิ้ม “ไม่รู้เลยครับ”

เย่เฉินมีสีหน้าไม่สู้ดี ถ้าหากว่าสวี่ฉู่หมิงยังอยู่ที่เมืองเสินเฉิงอาจจะพอตกลงกับอีกฝ่ายได้ อย่างไรเสียเมืองนี้ก็มีแค่นี้ หาตัวอีกฝ่ายเจอง่ายอบู่แล้ว

แต่ถ้าอีกฝ่ายออกจากเมืองนี้ไปแล้ว พื้นที่กว้างใหญ่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปควานหาตัวอีกฝ่ายจากที่ไหน

“หาต่อไป ไปหลอกถามคนที่รู้จักเขา จะต้องรู้แน่ว่าเขาไปที่ไหน”

เย่เฉินสั่ง

“ครับ!”

ทว่าผ่านไปหนึ่งวันก็ยังคงไม่มีข่าวคราวใดๆ

ไม่มีใครรู้ว่าสวี่ฉู่หมิงไปที่ไหน

เหลือเวลาอีกสามวันก็จะถึงวันแต่งงานของสวี่ฉู่หมิงกับฉินหงเหยียน

เย่เฉินที่เดิมรู้สึกว่าเวลาห้าวันน่าจะเพียงพอ ตอนนี้เขาเริ่มลนลานขึ้นมา

“เป็นไปได้อย่างมากที่สวี่ฉู่หมิงจะจงใจหลบฉัน ฉันเดาว่าก่อนงานแต่งงานเขาน่าจะไม่กลับมา”

เย่เฉินเริ่มคาดเดาเจตนาของสวี่ฉู่หมิง

ขอแค่สวี่ฉู่หมิงไม่มาเจอเย่เฉิน เขาก็จะไม่รู้ข่าวคราวหรือเบาะแสอะไรจากปากสวี่ฉู่หมิง และจะทำให้เขาไม่สามารถขัดขวางการแต่งงานระหว่างพวกเขาสองคนได้

ซีกวาร้อนรน “งั้นทำยังไงดี? ถ้าหากว่าเขามาโผล่เอาในวันแต่งงาน เราก็ทำได้แค่ไปป่วนงานแต่งงานแล้วนะครับคุณชาย!”

เย่เฉินไม่อยากเห็นฉินหงเหยียนในชุดเจ้าสาวของสวี่ฉู่หมิง หญิงสาวควรเป็นเจ้าสาวของเขาเท่านั้น!

แน่นอนว่าเราไม่สามารถตัดสินใครได้เพียงรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น อย่างไรเสียสวี่โม่โม่ก็เคยเรียนต่อเมืองนอก อีกทั้งคนต่างชาติก็ชอบอาบแดดอย่างมาก

คนผิวพรรณขาวผ่องจะช่วยทำให้หน้าตาดูดีได้ ทันทีที่หญิงสาวไม่ขาวก็จะดูแก่ชรา ดูหน้าตาน่าเกลียดมากด้วย

แค่เห็นสวี่โม่โม่คนนี้ จูงมือชายชาวฝรั่ง ท่าทางดูหวานแหววอย่างมาก

แต่ในเวลานี้เอง ทันใดนั้นเองสวี่โม่โม่ก็หมุนตัวมาด่าคู่รักที่ต่อแถวอยู่ด้านหลังเจ้าหล่อนแล้วก่นด่าออกมา “พวกคุณช่วยอย่ายืนเบียดขนาดนี้? เว้นระยะห่างเพื่อให้ปลอดภัยได้ไหม?”

คู่รักที่ยืนด้านหลังหญิงสาวน่าจะอายุประมาณ 18 ปีเท่านั้น ฝ่ายชายก็กล่าว “พวกเราไม่ได้อยู่ใกล้คุณมากเลยนะครับ…”

เย่เฉินเองก็เห็นว่าระยะห่างระหว่างพวกเขาทั้งสองคนก็มีพอประมาณ

เพียงแต่ว่าแถวยาวมากไม่มีทางอยู่ไกลกันมากเกินไป มิฉะนั้นแถวคงจะลากยาวไปถึงฝั่งตรงข้ามแล้ว

แต่สวี่โม่โม่เองก็ไม่เถียงกับคนด้านหลัง แต่ใช้ภาษาอังกฤษคุยกับแฟนหนุ่มแทน “น่าเบื่อคนประเทศนี้ ไปไหนก็เจอแต่คนไม่มีมารยาท”

แฟนชาวต่างชาติของหญิงสาวกล่าว “นั่นสิ คนที่นี่ไร้มารยาทจริงๆ”

เย่เฉินแค่นเสียง เขาก็เคยไปมาหลายประเทศทั่วโลก คนต่างชาติก็ไม่ได้มีมารยาทขนาดนั้น คนแทรกแถวก็ยังมีเหมือนกัน

อีกทั้งคู่รักคู่นั้นที่ต่อแถวหลังหญิงสาว ก็ไม่ได้เบียดหล่อนขนาดนั้น

สวี่โม่โม่จงใจหาเรื่องคนอื่นชัดๆ เพื่อเอาเรื่องนี้มาคุยโวเท่านั้น

เย่เฉินส่งสายตาให้กับหลิวเจิ้งคุน อีกฝ่ายเดินดุ่มๆ ไปทันที ให้เงินคู่รักวัยรุ่นคู่นั้นสองร้อย “ขอโทษด้วยนะครับ พวกเรามีธุระ คุณพอจะแลกที่กับเราได้ไหมครับ?”

คู่รักวัยรุ่นรับปากทันที

ดังนั้นเย่เฉินและหลิวเจิ้งคุนจึงได้แทนที่คู่รักคู่นั้น ยืนอยู่ด้านหลังของพวกเขาสองคน

สวี่โม่โม่หันไปมองด้านหลังแล้วใช้ภาษาอังกฤษกล่าวกับแฟนหนุ่มของหล่อน “เห็นไหม คนในชาตินี้รู้จักแต่เงิน ในประเทศนี้ของแค่มีเงินก็ทำอะไรก็ได้ พวกเขาไม่รู้จักใฝ่หาความก้าวหน้าเลย เฮ้อ ไอล่ะเกลียดอากาศที่นี่ เดี๋ยวถ้าร่วมงานแต่งของแด๊ดดี้เสร็จ ไอจะรีบออกไปจากประเทศนี้เดี๋ยวนี้เลย!”