เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 313
ด้วยความน่าสะพรึงกลัวของเย่เฉินและหลิวเจิ้งคุน บวกกับที่หลิวเจิ้งคุนเลิกแขนเสื้อขึ้นอวดรอยสักหรา
ทุกคนล้วนแต่คิดว่าอีกเดี๋ยวคงต้องเกิดการนองเลือดแน่นอน
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าการตบโต๊ะเสียงดังของเย่เฉินจะแค่เร่งอาหารที่สั่งไปเท่านั้น…
หลิวเจิ้งคุนที่เป็นลูกพี่ในวงการนักเลงก็เก้อเขินไม่น้อย
แต่เขาก็ยังคงรับคำนายน้อยของตนเองอย่างแข็งขัน “ครับ!”
จากนั้นเขาก็เดินไปหาพนักงานแล้วเอ่ยถาม “ทำไมเยลลี่พีชของเรายังไม่เสร็จอีกล่ะ?”
พนักงานคนนั้นก็ตกใจ เขารีบร้อนเสิร์ฟเยลลี่ให้หลิวเจิ้งคุน “เอาไปๆ เสร็จแล้วไม่ใช่หรือไง”
หลิวเจิ้งคุนส่งจานให้เย่เฉิน “คุณชายเย่ เยลลี่พีชของคุณชายครับ!”
“อ่อ”
คราวนี้สวี่โม่โม่ถอนหายใจยาวหล่อนกล่าวเป็นภาษาอังกฤษ “สองคนนี้เป็นบ้าแน่เลย แค่เร่งอาหารทำเหมือนจะฆ่าใครตาย ตกใจหมดเลย คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายตัวใหญ่ๆ สองคนจะสั่งอาหารเหมือนเด็กผู้หญิงเลย ประหลาดจัง”
ลูกค้าส่วนมากของร้านอาหารแห่งนี้เป็นคู่รัก ส่วนลูกค้าผู้ชายที่มากันสองคนอย่างเย่เฉินกับหลิวเจิ้งคุนนั้นค่อนข้างเป็นเป้าสายตามากทีเดียว
สวี่โม่โม่คิดว่าหลิวเจิ้งคุนและเย่เฉินที่ดูเป็นคนหยาบคายไร้มารยาท จะต้องไม่เข้าใจภาษาอังกฤษแน่นอน 100% ดังนั้นจึงไม่ระวังตัวอะไร
ที่จริงแล้วเมื่อครู่ตอนที่เย่เฉินได้ยินว่าสวี่โม่โม่จะหาคนไปอ่อยฉินหงเหยียน ปฏิกิริยาแรกของเขาคืออยากจะสั่งสอนสวี่โม่โม่ทันที!
ทว่าพอย้อนคิดถ้าหากจะจัดการสวี่โม่โม่ที่นี่ตอนนี้ ก็ไม่ช่วยทำให้การแต่งงานระหว่างสองคนนั้นหยุดลง
ไม่สู้ให้สวี่โม่โม่ไปทำร้ายฉินหงเหยียน พอถึงตอนนั้นเย่เฉินก็จะไปปรากฏตัวแล้วช่วยเหลือหญิงสาวเป็นฮีโร่ เรียกคะแนนจากหล่อน
เพื่อให้หญิงสาวได้รู้ว่าการเข้าตระกูลสวี่มีอันตรายขนาดไหน ไม่แน่ว่าเจ้าหล่อนอาจจะถอดใจไปเอง
พอถึงตอนนั้นไม่แน่ว่าฉินหงเหยียนอาจจะยอมโผกลับมาสู่อ้อมกอดของตนเอง
ฉินหงเหยียนในตอนนี้เฉยชาใส่เขาอย่างมาก เขาต้องการโอกาสดีๆ ไปช่วยเหลือหล่อน เพื่อให้หญิงสาวซาบซึ้งใจ แล้วยอมกลับมาคืนดีกับเขา!
ส่วนสวี่โม่โม่เถือเป็นโอกาสอันดีที่ว่านี้!
“เราไปกันเถอะ ไม่กินข้าวที่นี่แล้ว มีแต่คนบ้าทั้งนั้น”
สวี่โม่โม่จูงมือแฟนหนุ่มของหล่อนลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้าน
หลังจากที่สวี่โม่โม่เดินออกจากร้านไปแล้ว เย่เฉินก็หันไปกล่าวกับหลิวเจิ้งคุน “ส่งคนตามพวกเขาไป ฉันอยากจะรู้ทุกการเคลื่อนไหวของหล่อน”
“ครับคุณชาย!” หลิวเจิ้งคุนส่งคนสะกดรอยตาพวกเขานานแล้ว “คุณชายเย่ เมื่อครู่ทำไมจู่ๆ คุณชายก็โมโหแบบนั้นล่ะครับ?”
เย่เฉินเองก็ลุกขึ้นยืน “กลับไปคุยกันบนรถเถอะ”
เมื่อกลับมาที่รถ หลิวเจิ้งคุนก็ได้ยินคำพูดทั้งหมดจากปากเย่เฉินก็หัวเสีย “อะไรนะ? นังแพศยาสวี่โม่โม่คนนั้น จะหาผู้ชายไปข่มขืนคุณฉินหงเหยียนเหรอครับ? เราต้องขัดขวางหล่อนไหมครับคุณชาย?”
เย่เฉินจึงกล่าว “ไอ้ขวางน่ะก็ต้องขวางอยู่แล้ว แต่ว่าต้องทำในจังหวะที่เหมาะสม รอให้สวี่โม่โม่ทำผิดเสียก่อน เราลงมือก็ยังไม่สาย”
หลิวเจิ้งคุนหัวเราะพลางพยักหน้า “อ้อ ดีนี่ครับคุณชาย พอตอนนั้นคุณชายก็ทำตัวเป็นฮีโร่ไปช่วยสาวงาม คุณฉินหงเหยียนจะต้องซาบซึ้งใจมากแน่ พอตอนนั้นหล่อนคงไม่อยากจะแต่งงานกับสวี่ฉู่หมิง แล้วหันกลับมาซบอกคุณชายแทน! คุณชายกับคุณฉินหงเหยียนมีปัญหากันตอนนี้พอดี สวี่โม่โม่คนนี้หาโอกาสเหมาะๆ เก่งจริงๆ”
เย่เฉินเชื่อมั่นว่า สวี่โม่โม่จะต้องช่วยตนเองให้ได้คืนดีกับฉินหงเหยียนแน่นอน!
……
เวลาสองทุ่ม ณ วิลล่าอ้ายฉินไห่ซานจวง
และในเวลานี้เอง เย่เฉิน หลิวเจิ้งคุนและซีกวาก็อยู่ที่วิลล่าแห่งนี้เช่นกัน ทว่าไม่ใช่หลังที่ฉินหงเหยียนอยู่ แต่เป็นวิลล่าที่เขาใช้เงินแสนซื้อมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)