เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 349

ตอนที่ 349 ความอัปยศของการไม่มีเงิน!

คุณชายทั้งสองทะเลาะกัน เขาซึ่งเป็นคนขับรถแท็กซี่ก็ไม่อยากจะร่วมวงด้วย

ในฐานะที่เป็นประชาชน เขาแค่อยากจะได้เงินชดเชยแล้วออกไปจากที่นี่

อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินว่าคนขับแท็กซี่ต้องการเงิน เฉียนช่วนจื่อก็รีบพูดอย่างโมโหว่า

“ยังไม่ได้คิดบัญชีกับแกเลยนะที่แกมาหาเรื่องคุณชายหลี่ แถมยังจะกล้ามาเรียกร้องเงินชดเชยกับพวกเราอีก? เงินสักแดงก็ไม่มีให้หรอก!”

คนขับแท็กซี่รู้ดีว่าไม่ควรไปหาเรื่องพวกเขา จึงหันไปหาเย่เฉิน “คุณชาย เมื่อกี้ตอนอยู่ในรถคุณเป็นคนบอกว่าห้ามปล่อยให้พวกเขาแซงไปได้ และยังบอกด้วยว่าหากเกิดเรื่อง คุณจะรับผิดชอบทั้งหมด เอาอย่างนี้ไหมครับ คุณชดเชยให้ผมสองพันหยวน ผมจะได้เอารถไปซ่อมดีไหม?”

คนขับแท็กซี่ขอเงินสองพันหยวนจากเย่เฉิน!

ในเวลานี้เองชาวบ้านในละแวกนั้นก็เริ่มล้อมวงมุงดูเหตุการณ์

เย่เฉินชี้ไปที่ตำแหน่งรถของหลี่เฉิงเจี๋ย แล้วพูดว่า “รถของพวกเขาพยายามจะฝืนแซง เป็นการกระทำขออันธพาล แล้วยังจะไม่รับผิดชอบอีกเหรอ? โทรหาตำรวจไม่ก็บริษัทประกัน สถานการณ์แบบนี้พวกเขาต้องรับผิดชอบเต็มๆ”

เมื่อได้ยินเย่เฉินพูด ผู้ชมที่ล้องวงดูอยู่ก็เริ่มเอ่ยปาก

“จริงด้วย เมื่อกี้เห็นอยู่ว่ารถ SUV คันนี้บีบแตรและพยายามแซงตลอด รถ SUV เป็นคนผิดจริงๆ ด้วย”

“ก็ใช่นะสิ ทักษะขับรถของคนขับแท็กซี่ จะมาชนท้ายรถง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไร? แต่ว่าปกติวงเงินประกันของรถแท็กซี่ก็สูงมากนะ ต่อให้เป็นความผิดของรถแท็กซี่ที่ไปจี้ตามรถหรูก็ไม่มีอะไรต้องกังวล”

เมื่อหลี่เฉิงเจี๋ยได้ยินว่าคนขับแท็กซี่จะขอเงินสองพันหยวนจากเย่เฉิน แต่เย่เฉินกลับเหมือนพยายามบ่ายเบี่ยง ก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าทรัพย์สินของเย่เฉินถูกอายัดไว้

หลี่เฉิงเจี๋ยรู้เรื่องนี้แล้ว รู้แม้กระทั่งเรื่องที่เย่เฉินบุกไปที่ตระกูลซูคนเดียว ทำร้ายซูมู่หลินจนขาเขาได้รับบาดเจ็บ

หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเราะ “ไม่ต้องเรียกตำรวจหรอก และก็ไม่ต้องเรียกประกัน รถคันนี้ของคุณเกรงว่าซ่อมไปสองพันหยวนก็น่าจะยังไม่ดี อย่างน้อยๆ ต้องห้าพันหยวน เฉียนช่วนจื่อ ให้คนขับแม็กซี่ห้าพันหยวนหน่อย”

เฉียนช่วนจื่อชะงักนิ่งไป “คุณชายหลี่…”

เฉียนช่วนจื่อคิดในใจว่าอาชีพชั้นต่ำอย่างคนขับแท็กซี่ สถานะแบบหลี่เฉิงเจี๋ยก็คงไม่สนใจด้วยซ้ำ แน่นอนว่าไม่กล้าหาเรื่องเขาแน

“ให้เงินสิ!”

เมื่อเห็นเฉียนช่วนจื่อมีท่าทีลังเล หลี่เฉิงเจี๋ยแสดงท่าทีไม่พอใจทันที

“ครับผม!”

เฉียนช่วนจื่อรู้ว่าหลี่เฉิงเจี๋ยอารมณ์เสียง่าย จะต่อยตีกับใครเมื่อไรก็ได้ จึงรีบหยิบมือถือโอนเงินห้าพันหยวนให้คนขับแท็กซี่ทันที

“ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก พวกคุณค่อยๆ คุยกันไปนะครับ ผมขอตัวก่อน”

คนขับแท็กซี่ยิ้มอย่างมีความสุข เตรียมจะเดินจากไป แต่กลับถูกหลี่เฉิงเจี๋ยเรียกไว้ “เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป เรื่องยังไม่จบ”

หลี่เฉิงเจี๋ยหันมองเย่เฉิน “ความเสียหายที่เกิดขึ้นกับคนขับแท็กซี่คนนี้เพราะฉัน ฉันชดเชยแล้ว ฉันทำฉันก็รับผิดชอบ แต่ว่าเมื่อกี้ตอนอยู่ในรถ นายรับปากกับคนขับเองว่าถ้าหากเกิดเรื่องขึ้น นายจะรับผิดชอบ นายก็น่าจะโอนเงินห้าพันหยวนให้เข้ากมินกันหรือเปล่า?”

คนขับแท็กซี่เมื่อได้ยินว่าตัวเองจะได้เงินสองก้อน ก็รู้สึกดีใจมาก!

เงินห้าพันหยวนสองก้อน ก็หนึ่งหมื่นหยวนเลยนะ ส่วนเรื่องซ่อมรถ แค่เขาหาคนรู้จักมาซ่อม พันหยวนก็เรียบร้อยแล้ว ก็เท่ากับว่าหาเงินได้เก้าพันหยวนเลยนะ!

ดังนั้น คนขับแท็กซี่จึงพูดกับเย่เฉินด้วยท่าทีลำบากใจว่า “จริงด้วย คุณผู้ชาย เมื่อกี้ตอนอยู่ในรถ ตอนแรกผมก็จะยอมให้เขาแซง อยู่แล้ว ที่เขาแซงจะต้องเป็นเพราะมีเรื่องด่วนอะไรแน่ๆ แต่คุณกลับดึงดันไม่ให้ผมยอมให้เขาแซง บอกว่าถ้าชน คุณจะรับผิดชอลความเสียหายที่เกิดขึ้น”

หลี่เฉิงเจี๋ยกอดอกแล้วพูดว่า “เย่เฉิน ลูกผู้ชายพูดแล้วต้องไม่คืนคำนะ ไม่ใช่ว่าพอฉันจ่าย นายเลยจะไม่จ่ายแล้ว เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นก็เพราะนายนะ”