เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 426

สรุปบท ตอนที่ 426 งานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนเก่าของซูมู่ชิง!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)

สรุปตอน ตอนที่ 426 งานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนเก่าของซูมู่ชิง! – จากเรื่อง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet

ตอน ตอนที่ 426 งานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนเก่าของซูมู่ชิง! ของนิยายActionเรื่องดัง เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่ 426 งานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนเก่าของซูมู่ชิง!

หลังจากที่เย่เฉินแต่งงานกับซูมู่ชิงแล้ว ทั้งสองคนยังไม่ได้ฮันนีมูนกันเลย

บวกกับที่ครั้งนี้เขาเข้าใจหญิงสาวผิดไป พอดีกับว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดหญิงสาว เขาเลยอยากอาศัยโอกาสนี้ชดเชยให้หญิงสาว

แต่ว่าซูมู่ชิงกลับปฏิเสธทันที “พรุ่งนี้เป็นงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนนักเรียนสมัยมัธยมต้นของฉัน ฉันรับปากเพื่อนไปแล้ว”

งานเลี้ยงรุ่นเพื่อนนักเรียนมัธยมต้น?

คิดไม่ถึงว่าจะไปจัดกันในวันเกิดของหญิงสาว?

“อ้อ” ในเมื่อซูมู่ชิงรับปากเพื่อนไปแล้ว เย่เฉินเองก็ไม่รู้จะพูดอะไร เขาจึงถาม “จองร้านอาหารร้านไหนไป?”

ซูมู่หลินตอบ “ร้านชงชงน่าเหนียน เป็นร้านอาหารที่ตกแต่งสไตล์โรงเรียน”

เย่เฉินพยักหน้าหงึกหงัก “ก็ได้ งั้นคุณไปงานเลี้ยงรุ่นเถอะ”

เย่เฉินเองก็ดูผิดหวัง วันเกิดเป็นวันสำคัญ คิดไม่ถึงว่าซูมู่ชิงจะตกปากรับคำจะไปร่วมงานเลี้ยงรุ่น

หญิงสาวจะต้องตกปากรับคำเพื่อนๆ ไปเมื่อสองวันก่อนแน่ ตอนที่เย่เฉินไม่สนใจหล่อน

มิฉะนั้นจากระดับความรักที่หญิงสาวมีให้กับเขา ไม่มีทางจะใช้วันเกิดไปกับเพื่อนสมัยมัธยมที่ไม่ได้จะสนิทสนมกันสักเท่าไหร่

หลังจากนั้นเย่เฉินก็หันไปสั่งซีกวา บอกให้อีกฝ่ายเอาเปียโนคลาสสิคตัวหนึ่งไปส่งไว้ที่ร้านชงชงน่าเหนียก่อนเที่ยง

เย่เฉินตั้งใจจะไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นของหล่อนและทำเซอร์ไพรส์ให้หญิงสาว!

วันสำคัญอย่างวันเกิด เย่เฉินที่เป็นสามีจะไม่เข้าร่วมได้ยังไง!

6 โมงเย็นวันต่อมา ซูมู่ชิงสวมเสื้อโคทเรียบๆ กับกางเกงยีนส์ ไปที่ร้านชงชงน่าเหนียน

นี่เป็นร้านอาหารที่ตกแต่งในแนวโรงเรียน ไม่ได้หรูหรามากมาย

บวกกับที่วันนี้เป็นวันนัดเลี้ยงกับเพื่อนๆ ทำให้หญิงสาวไม่สวมชุดกระโปรง หรือรองเท้าส้นสูง แต่แต่งตัวธรรมดา

แต่ว่าหญิงสาวหน้าตาสะสวย ต่อให้แต่งตัวธรรมดาก็ยังทำให้คนต้องหันมอง

ซูมู่ชิงคุ้นเคยกับสายตาคนอื่นที่จ้องหล่อนมานานแล้ว จึงไม่ได้สนใจอะไร

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้หล่อนประหลาดใจก็คือ หลังจากที่หล่อนเข้าไปในร้านแล้ว เหมือนว่าไม่มีใครจะสนใจหล่อน ทุกคนล้วนแต่จับจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าหล่อน

ซูมู่ชิงมองเด็กหญิงตรงหน้าอย่างประหลาดใจ ทั้งบุคลิกและเรือนร่างของอีกฝ่ายดูดีอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะไม่เท่าตนเองแต่ก็นับว่าเป็นคนสวยคนหนึ่ง

อีกทั้งผู้หญิงคนนี้อายุยังน้อย น่าจะน้อยกว่าหล่อน 4-5 ปี

“ฉันแก่แล้วเหรอ? ก็เลยสู้เด็กผู้หญิงไม่ได้หรือเปล่านะ?”

ซูมู่ชิงเองก็คิดว่าสายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้มองตนเอง ไพล่คิดว่าเป็นเพราะอายุอานามของตนเองล่วงเลยกลายเป็นป้าแล้ว

อย่างไรเสียตอนนี้สาวน้อยที่เกิดในปี 2000 ต่างก็กลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว

ร่างกายเติบโตสะพรั่ง หลังจากแต่งหน้าแล้วก็มีเสน่ห์ของผู้หญิงเต็มตัว แถมยังมีคอลลาเจนและความใสซื่อที่สาวน้อยวัยแรกรุ่นเท่านั้นที่จะมีได้

ผู้หญิงอายุใกล้จะ 30 ปีจะให้ดูแลตัวเองอย่างไรก็สู้ไม่ได้

ซูมู่ชิงเองก็เป็นผู้หญิงที่ให้ความสำคัญกับหน้าตาและดูแลตัวเองอย่างมาก หล่อนเองก็หวาดกลัวความแก่ชราเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ

แต่พอมองสายตาและฟังจากที่พวกเขาพูดกันแล้ว ซูมู่ชิงก็คิดว่าพวกเขาไม่ได้จะดูแค่สาวสวยๆ เท่านั้น

เด็กผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ตรงหน้าซูมู่ชิงเหมือนจะเป็นคนดัง!

“รีบดูเร็วๆ นั่นมันวังเหม่ยฉีดาราไอดอลไม่ใช่เหรอ!”

“หวังเหม่ยฉีคือใคร? ร้องเพลงหรือแสดงละคร? มีงานดังๆ ไหม?”

“ก็คนที่โดนข่าวแฉไงว่าเป็นกิ๊กกับลูกคนรวยที่เทียนไห่ที่รถชน ข่าวพาดหัวเลยเชียวนะ!”

“อ้อ จำได้แล้ว เหมือนว่าจะเป็นลูกชายตระกูลหลิ่วเจ้าของบริษัทชุนเฟิงเอ็กซ์เพรสชุนเฟิงที่เทียนไห่”

เพื่อนทุกคนลุกยืนขึ้นเพื่อต้อนรับซูมู่ชิง

ซูมู่ชิงเกรงใจทันที “เพื่อนกันทั้งนั้น อย่าทำแบบนี้เลย ทำเอาจนฉันเขินหมดแล้วเนี่ย”

ซูมู่ชิงเองก็ได้เห็นว่าโต๊ะในห้อง VIP นี้ไม่ใช่โต๊ะกลมแบบที่ใช้กันในร้านอาหารทั่วๆ ไป แต่เป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าเหมือนโต๊ะเรียนในโรงเรียน

ก็ร้านอาหารที่ตกแต่งแบบโรงเรียน คนที่มาก็ชอบมาจัดงานเลี้ยงรุ่น ดังนั้นถึงได้จงใจตกแต่งร้านแบบนี้เพื่อให้คนย้อนนึกถึงสมัยเป็นนักเรียน

ห้องขนาดใหญ่มาก แถมด้านในสุดยังมีเปียโนตั้งอยู่

“มู่ชิงไม่ได้เจอกันนานเลย”

“พี่มู่ชิง สวยขึ้นกว่าเดิมอีกแล้วนะ!”

เพื่อนนักเรียนผู้หญิงต่างก็ทักทายหญิงสาวอย่างสนิทสนม

เพื่อนผู้หญิงในห้องที่ค่อนข้างสนิทสนมกับหล่อนก็ถาม “มู่ชิง ทำไมไม่ใส่สร้อยที่สามีให้มาด้วยล่ะ! พวกเธอไม่ได้ไปงานแต่งก็เลยไม่รู้กันล่ะสิ หลายวันก่อนมู่ชิงแต่งงาน ในงานแต่งงานสามีหล่อนเอาสร้อยคอและต่างหูที่แพงที่สุดในโลกให้หล่อนด้วยล่ะ”

เพื่อนผู้ชายกล่าว

“ไม่ใช่สิ ฉันได้ยินมาว่าสามีของมู่ชิงแต่งเข้าไม่ใช่เหรอ?”

“นั่นสิ ฉันเองก็ได้ยินเหล่าเจิ้งเขาบอกว่าสามีของมู่ชิง ไม่มีเงิน ไม่ทำงาน ไม่มีบ้านที่เมืองหลวงด้วยซ้ำไป ตอนนี้อยู่ในเรือนสี่ประสานของมู่ชิงนี่”

ซูมู่ชิงไม่ได้เชิญเพื่อนผู้ชายไปงานแต่ง ส่วนเพื่อนผู้หญิงที่เชิญไปงานมีแค่สองคน

ดังนั้นคนจำนวนมากเลยไม่รู้รายละเอียด แต่รู้แค่ว่าหล่อนแต่งงาน

ใบหน้าสวี่เจี๋ยผู้เป็นหัวหน้าห้องสับสน ตอนเขามองซูมู่ชิงแววตาตื้นตัน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เห็นหล่อนเป็นแค่เพื่อนนักเรียนเท่านั้น

“ซูมู่ชิงสามีเธอทำงานอะไรเหรอ? ไหนลองเล่าให้เราฟังหน่อยสิ สร้อยคอกับต่างหูที่แพงที่สุดในโลกที่ว่าเป็นของเขาจริงๆ เหรอ?”

สวี่เจี๋ยนั้นสงสัยในตัวของสามีซูมู่ชิงอย่างมาก!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)