เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 426

ตอนที่ 426 งานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนเก่าของซูมู่ชิง!

หลังจากที่เย่เฉินแต่งงานกับซูมู่ชิงแล้ว ทั้งสองคนยังไม่ได้ฮันนีมูนกันเลย

บวกกับที่ครั้งนี้เขาเข้าใจหญิงสาวผิดไป พอดีกับว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดหญิงสาว เขาเลยอยากอาศัยโอกาสนี้ชดเชยให้หญิงสาว

แต่ว่าซูมู่ชิงกลับปฏิเสธทันที “พรุ่งนี้เป็นงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนนักเรียนสมัยมัธยมต้นของฉัน ฉันรับปากเพื่อนไปแล้ว”

งานเลี้ยงรุ่นเพื่อนนักเรียนมัธยมต้น?

คิดไม่ถึงว่าจะไปจัดกันในวันเกิดของหญิงสาว?

“อ้อ” ในเมื่อซูมู่ชิงรับปากเพื่อนไปแล้ว เย่เฉินเองก็ไม่รู้จะพูดอะไร เขาจึงถาม “จองร้านอาหารร้านไหนไป?”

ซูมู่หลินตอบ “ร้านชงชงน่าเหนียน เป็นร้านอาหารที่ตกแต่งสไตล์โรงเรียน”

เย่เฉินพยักหน้าหงึกหงัก “ก็ได้ งั้นคุณไปงานเลี้ยงรุ่นเถอะ”

เย่เฉินเองก็ดูผิดหวัง วันเกิดเป็นวันสำคัญ คิดไม่ถึงว่าซูมู่ชิงจะตกปากรับคำจะไปร่วมงานเลี้ยงรุ่น

หญิงสาวจะต้องตกปากรับคำเพื่อนๆ ไปเมื่อสองวันก่อนแน่ ตอนที่เย่เฉินไม่สนใจหล่อน

มิฉะนั้นจากระดับความรักที่หญิงสาวมีให้กับเขา ไม่มีทางจะใช้วันเกิดไปกับเพื่อนสมัยมัธยมที่ไม่ได้จะสนิทสนมกันสักเท่าไหร่

หลังจากนั้นเย่เฉินก็หันไปสั่งซีกวา บอกให้อีกฝ่ายเอาเปียโนคลาสสิคตัวหนึ่งไปส่งไว้ที่ร้านชงชงน่าเหนียก่อนเที่ยง

เย่เฉินตั้งใจจะไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นของหล่อนและทำเซอร์ไพรส์ให้หญิงสาว!

วันสำคัญอย่างวันเกิด เย่เฉินที่เป็นสามีจะไม่เข้าร่วมได้ยังไง!

6 โมงเย็นวันต่อมา ซูมู่ชิงสวมเสื้อโคทเรียบๆ กับกางเกงยีนส์ ไปที่ร้านชงชงน่าเหนียน

นี่เป็นร้านอาหารที่ตกแต่งในแนวโรงเรียน ไม่ได้หรูหรามากมาย

บวกกับที่วันนี้เป็นวันนัดเลี้ยงกับเพื่อนๆ ทำให้หญิงสาวไม่สวมชุดกระโปรง หรือรองเท้าส้นสูง แต่แต่งตัวธรรมดา

แต่ว่าหญิงสาวหน้าตาสะสวย ต่อให้แต่งตัวธรรมดาก็ยังทำให้คนต้องหันมอง

ซูมู่ชิงคุ้นเคยกับสายตาคนอื่นที่จ้องหล่อนมานานแล้ว จึงไม่ได้สนใจอะไร

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้หล่อนประหลาดใจก็คือ หลังจากที่หล่อนเข้าไปในร้านแล้ว เหมือนว่าไม่มีใครจะสนใจหล่อน ทุกคนล้วนแต่จับจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าหล่อน

ซูมู่ชิงมองเด็กหญิงตรงหน้าอย่างประหลาดใจ ทั้งบุคลิกและเรือนร่างของอีกฝ่ายดูดีอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะไม่เท่าตนเองแต่ก็นับว่าเป็นคนสวยคนหนึ่ง

อีกทั้งผู้หญิงคนนี้อายุยังน้อย น่าจะน้อยกว่าหล่อน 4-5 ปี

“ฉันแก่แล้วเหรอ? ก็เลยสู้เด็กผู้หญิงไม่ได้หรือเปล่านะ?”

ซูมู่ชิงเองก็คิดว่าสายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้มองตนเอง ไพล่คิดว่าเป็นเพราะอายุอานามของตนเองล่วงเลยกลายเป็นป้าแล้ว

อย่างไรเสียตอนนี้สาวน้อยที่เกิดในปี 2000 ต่างก็กลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว

ร่างกายเติบโตสะพรั่ง หลังจากแต่งหน้าแล้วก็มีเสน่ห์ของผู้หญิงเต็มตัว แถมยังมีคอลลาเจนและความใสซื่อที่สาวน้อยวัยแรกรุ่นเท่านั้นที่จะมีได้

ผู้หญิงอายุใกล้จะ 30 ปีจะให้ดูแลตัวเองอย่างไรก็สู้ไม่ได้

ซูมู่ชิงเองก็เป็นผู้หญิงที่ให้ความสำคัญกับหน้าตาและดูแลตัวเองอย่างมาก หล่อนเองก็หวาดกลัวความแก่ชราเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ

แต่พอมองสายตาและฟังจากที่พวกเขาพูดกันแล้ว ซูมู่ชิงก็คิดว่าพวกเขาไม่ได้จะดูแค่สาวสวยๆ เท่านั้น

เด็กผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ตรงหน้าซูมู่ชิงเหมือนจะเป็นคนดัง!

“รีบดูเร็วๆ นั่นมันวังเหม่ยฉีดาราไอดอลไม่ใช่เหรอ!”

“หวังเหม่ยฉีคือใคร? ร้องเพลงหรือแสดงละคร? มีงานดังๆ ไหม?”

“ก็คนที่โดนข่าวแฉไงว่าเป็นกิ๊กกับลูกคนรวยที่เทียนไห่ที่รถชน ข่าวพาดหัวเลยเชียวนะ!”

“อ้อ จำได้แล้ว เหมือนว่าจะเป็นลูกชายตระกูลหลิ่วเจ้าของบริษัทชุนเฟิงเอ็กซ์เพรสชุนเฟิงที่เทียนไห่”