เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 431

ตอนที่ 431 ทำให้เย่เฉินเสียหน้า?

“วังเหม่ยฉีเหรอ? ฮ่าๆ…”

พอได้ยินชื่อนี้แล้ว สวี่เจี๋ยก็อดหัวเราะเสียงดังไม่ได้

คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะบอกว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นดาราในสังกัดตนเอง!

สวี่เจี๋ยดีใจเหลือเกินที่สามีของซูมู่ชิงคนนี้ชอบพูดโม้ อีกทั้งยังเป็นคำโกหกอย่างแรง คิดไม่ถึงว่าจะโดนเขาจับได้

หากว่าเย่เฉินพูดถึงดาราคนอื่น สวี่เจี๋ยอาจจะไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าที่อีกฝ่ายพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่

แต่วังเหม่ยฉีที่เย่เฉินพูดถึงนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา อีกทั้งยังรับประทานอาหารอยู่ห้องข้างๆ!

สวี่เจี๋ยกล่าวพลางหัวเราะ “นี่นายบอกว่าเหม่ยฉีเป็นดาราในสังกัดนายใช่ไหม? นายไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม?”

วันนี้จะเป็นก้าวแรกในการก้าวสู่วงการบันเทิงของเย่เฉิน เขาต้องการจะให้ทุกคนเชื่อว่าตนเองเป็นลูกพี่ใหญ่ในวงการบันเทิง

เย่เฉินกล่าวเสียงเรียบ “ผมไม่ได้เข้าใจผิดหรอก ถ้าคุณไม่เชื่อ ไว้ผมจะเรียกหล่อนมาพบให้พวกคุณได้ทำความรู้จัก”

“ฮ่าๆ”

เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งในห้องหลุดหัวเราะออกมา

ส่วนซูมู่ชิงพยายามดึงเสื้อเย่เฉินอยู่ใต้โต๊ะเพื่อส่งสัญญาณให้เขาหยุดพูด

ซูมู่ชิงอยู่กับเย่เฉินตลอดเวลา หล่อนรู้ดีว่าเย่เฉินไม่ได้เปิดบริษัทอะไรที่ว่านั่นเสียหน่อย

บริษัทที่เย่เฉินเปิดก่อนหน้านี้ล้วนแต่เป็นงานบริการอย่างส่งอาหารหรือพัสดุ อีกทั้งหลังจากที่ทรัพย์สินโดนอายัด ก็ถ่ายโอนกรรมสิทธิ์ เขาไม่มีตำแหน่งอะไรในบริษัทอีกแล้ว

สวี่เจี๋ยอดใจใรอไม่ไหวจึงรีบกล่าว “ไม่ต้องยุ่งยากหรอก หล่อนอยู่ในห้อง VIP นี่เอง เดี๋ยวฉันจะเรียกหล่อนมา”

สวี่เจี๋ยพูดพลางกดโทรศัพท์ไอโฟน 11 ของเขา

และในตอนนี้เองซูมู่ชิงก็กล่าว “หัวหน้าห้อง นายอย่าทำแบบนี้เลย…”

ซูมู่ชิงไม่อยากเห็นเย่เฉินเสียหน้า

ในเมื่อหญิงสาวขอร้องแทนเย่เฉิน สวี่เจี๋ยจึงจำใจต้องฟัง เขาวางโทรศัพท์ลงแล้วกล่าวกับเย่เฉิน

“เราทุกคนให้เกียรติซูมู่ชิงมาก ไม่เพียงเพราะที่บ้านหล่อนดีกว่าพวกเรา แต่เพราะ 11 ปีมานี้หล่อนเห็นเราเป็นเหมือนพี่น้องของหล่อนเลย เย่เฉินเห็นแก่ซูมู่ชิง ฉันไม่เรียกวังเหม่ยฉีมาฉีกหน้านาย แต่การที่นายคุยโวแบบนี้ทำให้เราเสียความรู้สึกมาก เอาแบบนี้แล้วกันนายดื่มเหล้าให้เราสามแก้วติดต่อกันแทนแล้วกันนะ!”

เพื่อนผู้ชายอีกคนก็กล่าวบ้างว่า “ฉันเองก็เกลียดคนขี้โม้ที่สุด อย่างมากคนกินเล้าแล้วโม้ก็พอเข้าใจ แต่นี่เหล้ายังไม่ได้กินสักแก้วก็เริ่มโม้แล้ว ฉันว่าอย่างน้อยๆ ต้องห้าแก้วนู่น”

แก้ว 125 มล.ให้กินสามแก้วติดต่อกันเนี่ยนะ?

ถ้าเป็นคนอื่นคงจะเมาจนอ้วกออกมา

ถึงแม้ว่าเย่เฉินจะคอแข็ง แต่ทำไมเขาต้องยอมให้คนอื่นสั่งสอนเขาในวงเหล้าแบบนี้ด้วย?

เขาเกลียดคนที่บังคับให้คนทำนู่นทำนี่ในวงเหล้า เหมือนเขาเป็นลูกน้องของสวี่เจี๋ย เขาต้องการให้ตนเองดื่มเหล้า ตนเองก็ต้องดื่มอย่างไรอย่างนั้น

เย่เฉินหัวเราะ “ให้ผมดื่มเหล้าสามแก้วเหรอ? เหอะๆ ถึงผมจะชอบดื่มเหล้าก็เถอะนะ แต่ตอนผมไม่อยากดื่มไม่ว่าใครก็บังคับผมไม่ได้! คุณบอกว่าวังเหม่ยฉีอยู่ห้องข้างๆ ใช่ไหม? จริงหรือเปล่า?”

เพื่อนผู้หญิงกล่าว “จริงๆ ค่ะ หล่อนเป็นญาติห่างๆ ของสวี่เจี๋ยเขาเมื่อครู่ยังแวะมาดื่มเหล้ากับเราอยู่เลย”

ที่เย่เฉินเลือกพูดถึงวังเหม่ยฉีนั่นเพราะแค่พูดจาส่งๆ เพราะทั้งวงการบันเทิงเขารู้จักแต่วังเหม่ยฉี

เพราะเรื่องของวังเหม่ยฉีและหลิ่วอวี่เจ๋อทำให้เขาไปจับตัววังเหม่ยฉีมา แล้วใช้วิลล่าที่อวี๋ซานจ้างให้หล่อนแฉหลิ่วอวี่เจ๋อ

สวี่เจี๋ยกล่าวพลางระบายยิ้ม “คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญขนาดนี้ใช่ไหมล่ะ? นายดูนายเข้าจะอ้างใครไม่อ้างดันมาอ้างน้องฉัน ฮ่าๆ ถ้าเป็นอ้างถึงดาราคนอื่นก็คงไม่เสียหน้าแบบนี้หรอกนะ ฮ่าๆ”

เย่เฉินกล่าว “ในเมื่อเหม่ยฉีอยู่ห้องข้างๆ แล้วเป็นน้องสาวคุณก็เรียกมาสิ”

สวี่เจี๋ยชะงัก “นายแน่ใจนะ? นายกล้าเจอหล่อนจริงเหรอ?”