เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 466
ตอนที่ 466 ฉินหงเหยียนมาแล้ว!
เจิ้งหงมองเย่เฉินแล้วถาม “เย่เฉิน นายจะดังก์บาสยังไง? จะยืนใต้แป้นบาสแล้วกระโดดดังก์เหรอ? เหอะๆ ถ้าจะทำอย่างนั้น ฉันว่านายไม่ต้องโชว์แล้ว! ปิดตาให้ฉัน ฉันเองก็สามารถปิดตาดังก์บาสได้เหมือนกัน! อีกอย่างฉันยังโชว์ Wild mild dunk ได้เหมือนกัน!”
สำหรับคนที่มีความสามารถในการกระโดดได้ดี การยืนดังก์บาสอยู่ที่เดิมโดยไม่ต้องมองแป้นบาสเป็นเรื่องที่ง่ายดาย
เย่เฉินกล่าว “ต้องไม่ใช่การดังก์บาสอยู่กับที่อยู่แล้ว ผมจะกระโดดข้ามหัวคุณไปดังก์บาส”
“นายพูดอะไรนะ!”
เจิ้งหงเดือดปุดๆ คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินอยากจะกระโดดลอยขึ้นไปดังก์บาสที่เหนือนศีรษะเขา
เพราะเมื่อครู่เจิ้งหงก็พูดแบบนี้เย่เฉิน ดังนั้นเย่เฉินจึงอยากจะใช้วิธีเดียวกันดูหมิ่นอีกฝ่าย!
เจิ้งหงที่เย่อหยิ่ง ย่อมไม่อยากโดนคนกระโดดข้ามหัวตนเองแต่พอมาคิดอย่างละเอียดแล้ว
“เย่เฉินมันตาบอด ถ้าหากว่าอยากโชว์ท่าที่ยากมากๆ ขนาดนี้ ไม่หัวแตกตายก็บ้า”
เจิ้งหงรู้สึกว่านี่ก็น่าจะเป็นวิธีกำจัดเย่เฉิน!
ถ้าหากว่าตอนเย่เฉินกระโดดข้ามหัวเขาแล้วเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น หัวแตกจนสมองเสื่อมหรือว่าอะไร เย่เฉินก็จะไม่สามารถเป็นสามีของซูมู่ชิงได้อีก
ส่วนเขาก็จะมีโอกาสแทน
“ก็ได้ ฉันยอมให้นายกระโดดข้ามหัวฉันไปดังก์บาสได้เลย!” เจิ้งหงตอบด้วยรอยยิ้ม
ในเวลานี้ซูเจิ้นหางกลับกล่าวห้าม “ไม่ได้ ห้ามทำท่าเสี่ยงอันตรายแบบนี้ อันตรายเกินไป”
ซูเจิ้นหางกลัวจริงๆ ว่าหากเย่เฉินดังก์บาสแล้วจะเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ
เย่เฉินกลับยืนกราน “คุณปู่ครับ สบายใจเถอะครับ ผมไม่เป็นไรหรอกครับ ผมจะต้องดังก์บาสได้สำเร็จครับ!”
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินเรียกซูเจิ้นหางว่าปู่ ซูเจิ้นหางก็รู้สึกอบอุ่นใจไม่น้อย เขาจึงยิ่งเห็นเย่เฉินเป็นลูกหลานตนเองแต่ว่าเด็กคนนี้กลับแน่วแน่เหลือเกิน…
เจิ้งหงยืนอยู่บริเวณด้านหน้าแป้นบาสอย่างรวดเร็ว แล้วกล่าวกับคนตระกูลซู “คุณอา คุณน้า คุณหนูซู พวกคุณสบายใจได้เลยครับ เดี๋ยวถ้าเย่เฉินกระโดดแล้วล้มลงมา ผมจะช่วยประคองเขาเองนะครับ ผมไม่ปล่อยให้เขาบาดเจ็บหรอกครับ”
ถึงปากจะพูดแบบนี้แต่ในใจเขากลับคิดไปอีกอย่าง เขาไม่สนใจความเป็นตายของเย่เฉินหรอก!
เย่เฉินถือลูกบาสด้วยมือเดียว แล้วยืนอยู่ในตำแหน่งที่ไกลจากอีกฝ่ายหลายเมตร ก่อนจะเริ่มออกวิ่งไปอย่างรวดเร็ว!
เพราะว่าเย่เฉินมองไม่เห็นดังนั้นเลยต้องการการเตือนจากซูมู่ชิง
ซูมู่ชิงเล็งให้เขารู้สึกว่าถึงพอประมาณแล้วก็กล่าวกับเย่เฉิน “กระโดดเลยค่ะ!”
เย่เฉินกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาถือบาสด้วยมือข้างเดียวแล้วลอยตัวขึ้นกลางอากาศ!
“โห กะเวลาได้เป๊ะสุดยอด!”
เจิ้งหงไม่เพียงแต่ตกใจ แต่เขาไม่ได้รู้เลยว่า เย่เฉินไม่ได้อาศัยการเตือนจากภรรยาแต่อาศัยดวงตาของตนเอง
จากนั้นก็เห็นเย่เฉินกระโดดลอยตัวขึ้นกลางอากาศ แล้วลอยตัวขึ้นกลางอากาศเหนือศีรษะเจิ้งหง!
“อะไรเนี่ย?”
เจิ้งหงแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง
โครม!
เกิดเสียงดังโครม เย่เฉินอัดบอลลงห่วงด้วยมือเพียงข้างเดียว!
ทุกคนในงานตกอยู่ในความตกใจ!
ทว่าในตอนที่เย่เฉินจะลงบนพื้น ทันใดนั้นเองเจิ้งหงก็หมุนตัวมาแล้วกล่าวกับเย่เฉิน “อย่ากระโดดเลยครับ เดี๋ยวผมรับเอง”
เจิ้งหงแสร้งทำเป็นเจตนาดี แต่จู่ๆ เขากลับล้มลงบนพื้น แถมตำแหน่งที่ล้มมนั้นยังเป็นตำแหน่งที่เย่เฉินจะต้องแตะพื้นพอดี!
ถ้าหากว่าเย่เฉินมองไม่เห็นจริงๆ แล้วตอนกระโดดลงบนพื้น มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าเย่เฉินจะเท้าแพลง!
“ระวัง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)