เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 539

ตอนที่ 539 ผมเปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง!

คนที่เคยมีประสบการณ์ความรักมาก่อนต่างก็เข้าใจว่าในเกมความรักนี้ ใครหวั่นไหวก่อน คนนั้นเป็นคนแพ้

เย่เฉินที่อายุน้อยด้อยประสบการณ์พอมาเจอผู้หญิงที่อายุมากกว่าเขาถึง 10 ปี ตั้งแต่เริ่มเกมเย่เฉินก็ไม่อาจต้านทานหล่อนได้เลย

เพียงแต่เย่เฉินคาดไม่ถึงเลยว่า แค่พัคอินอาจะจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำไป นี่ทำให้เขาเสียใจมากเหลือเกิน!

พัคอินอายิ้มแล้วหันมองเย่เฉิน มือเรียวยาวของเจ้าหล่อนแตะใบหน้าหล่อเหลาของเขา แล้วพูดจาด้วยท่าทีเย้ายวน

“ทำไม สุดหล่อ ฉันควรต้องจำเธอได้เหรอ? ฉันเคยนอนกับเธอ ให้เธออยู่คลายเหงาให้ฉันเหรอ? เหอะๆ งั้นแปลว่าเธอจะต้องดูแลฉันไม่ดีแน่ๆ เลย ฉันก็เลยจำเธอไม่ได้ จะผิดก็คงผิดที่เธอไม่เก่งเอง!”

คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเยาะเย้ยเย่เฉินต่อหน้าคนอื่น!

พัคอินอามีสามีแล้ว อีกทั้งคนก็รู้จักสามีของหล่อนทั้งประเทศเกาหลี เป็นผู้ชายที่มีชื่อเสียงและใหญ่โตมากทีเดียว!

และแน่นอนว่าพัคอินอาใช้ภาษาอังกฤษในการสนทนาทำให้บอดกี้การ์ดของหล่อนฟังไม่เข้าใจ

คำพูดของพัคอินอาทำให้เย่เฉินยอกแสลงใจ!

ตลอดเวลาที่ผ่านมาพัคอินอาสูงส่งเหลือเกินในใจเย่เฉิน แต่หล่อนกลับพูดว่าเย่เฉินเป็นผู้ชายที่หล่อนเอาไว้แก้เหงาในแต่ก่อนเท่านั้นเองเหรอ?

หรือว่าส่วนตัวของหล่อนเป็นผู้หญิงที่มีชีวิตสำมะเลเทเมาอย่างนั้นเหรอ?

งั้นตอนนั้นที่ซีเรียหล่อนจะวางท่าสูงส่งไปทำไม!

ในตอนนั้นที่พวกเชาหลบซ่อนตัวกันอยู่ที่หุบเขา ไม่มีเสบียงใดๆ ถ้ามีศัตรูมาอีก พวกเขาสองคนจะต้องตายที่นั่นแน่นอน!

ก่อนจะตายหล่อนก็ยังไม่ยอมมีอะไรกับเย่เฉิน แต่ในเวลาปกติแล้วทำไมหล่อนถึงทำตัวแบบนี้ได้?

พัคอินอาได้ใจแบบนี้เพราะที่นี่เป็นถิ่นหล่อน แล้วรอบตัวยังมีบอดี้การ์ดคอยดูแล

ถึงยขนาดที่กล้าตบหน้าเย่เฉินไม่ปยุด

เย่เฉินทนแล้วทนอีกจนทนไม่ไหว ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาผู้หญิงคนที่เขาใฝ่ฝันแต่ไม่ได้มาครอบครองคนนี้อยู่ในใจเย่เฉินมาตลอด แต่ในตอนนี้กลับพบว่าเจ้าหล่อนลืมเขาไปหมดใจ!

หนำซ้ำยังพูดจาดูหมิ่นตนเองแบบนี้!

เพี้ยะ!

เย่เฉินฟาดฝ่ามือใส่หน้าที่แสนสะสวยของพัคอินอา

พัคอินอาโดนตบจนเบลอไป หล่อนใช้มือกุมหน้า ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีคนกล้าตบตนเอง

ท่าทางแบบนี้เหมือนว่าชีวิตนี้ตนเองไม่เคยโดนตบมาก่อน!

บอดี้การ์ดคนอื่นๆ ก็เหมือนเสียสติไป พวกเขามีท่าทีตื่นตระหนก แล้วตั้งท่าจะใช้ปืนยิงเย่เฉิน

ทว่าพัคอินอากลับแย่งปืนมาเล็งใส่เย่เฉิน ผมเผ้ายุ่งเหยองเพราะโดนเย่เฉินตบ

หล่อนใช้ปืนเล็งเย่เฉิน “แกรู้ไหมว่าในโลกใบนี้ไม่มีใครเคยตบฉันมาก่อน!”

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็นชา “คุณใช้ปืนเล็งผมเหรอ? จะฆ่าผมเหรอ? คุณคิดจะยิงผู้ชายที่เคยเอาตัวบังกระสุนให้คุณเหรอ?”

ทันใดนั้นเองพัคอินอาก็นิ่งไป แล้วก็มีท่าทีอ่อนลง “นาย… นายพูดอะไร?”

เย่เฉินกล่าวว่า “เมื่อสี่ปีก่อน ในสงครามที่ซีเรีย ถ้าผมไม่เอาตัวบังกระสุนให้คุณ คุณคงจะตายไปนานแล้ว!”

เมื่อสี่ปีก่อน สถานการณ์ค่อนข้างอันตราย จู่ๆ ก็มีคนซ่อนอยู่ในโพรงหญ้า อยากจะลอบทำร้ายพัคอินอา คิดจะยิงหล่อน

ในตอนนั้นเย่เฉินโอบพัคอินอาเพื่อหนีตาย ทำให้ไม่ทันหลบ

และเพราะในตอนนั้นเย่เฉินสวมชุดเกราะกันกระสุน แต่พัคอินอาไม่ได้สวมใส่ ถ้าหากว่าพัคอินอาโดนยิงล่ะก็ หล่อนอาจจะไม่ตายในทันที แต่อาจจะตายเพราะสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายต่างๆ

เย่เฉินเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมถึงได้ยินยอมรับกระสุนแทนหญิงสาว

บางทีเขาอาจไม่อยากเห็นผู้หญิงหน้าตาสะสวยตายในสนามรบ หรือบางทีเย่เฉินในตอนนั้นอาจจะชอบหล่อนเข้าแล้ว

และแน่นอนว่าหลังจากที่โดนยิงไปแล้ว เย่เฉินที่สวมเกรากระสุนเลยไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย ตอนนั้นยังตะเกียกตะกายขึ้นมาพาหญิงสาวหนีต่อด้วยซ้ำไป

ทว่าถ้าเย่เฉินไม่รับกระสุนแทนพัคอินอา หล่อนคงตายไปแล้ว!