เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 540
สรุปบท ตอนที่ 540 คุณผู้หญิงกล่าว “แค่นี้เหรอ?”: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 540 คุณผู้หญิงกล่าว “แค่นี้เหรอ?” – เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
บท ตอนที่ 540 คุณผู้หญิงกล่าว “แค่นี้เหรอ?” ของ เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ในหมวดนิยายAction เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 540 คุณผู้หญิงกล่าว “แค่นี้เหรอ?”
พัคอินอาผ่อนลมหายใจ ใบหน้าที่งดงามเผยแววตื่นตระหนก
ส่วนเย่เฉินกลับระบายยิ้มเย่อหยิ่งออกมา แล้วคิดในใจ
“ว่าไงคุณผู้หญิง? คิดไม่ถึงล่ะสิว่าทหารตัวเล็กๆ ในสนามรบตอนนั้นจะเป็นอภิมหาเศรษฐีในตอนนี้น่ะ!”
ตอนนั้นตั้งแต่ที่พัคอินอากลับจากสนามรบ เย่เฉินเองก็สาบานเอาไว้เลยว่าจะต้องมีสักวันที่เขาจะต้องทำให้ผู้หญิงที่แสนเย่อหยิ่ง ไม่เห็นเขาในสายตาคนนี้ รู้ว่าเขาเป็นใคร!
เขาจะต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้เสียดาย เสียใจที่ปฏิเสธเขาตอนอยู่ในถ้ำใต้หุบเขานั้น!
แต่พัคอินอาแค่มีท่าทีตกใจน้อยๆ เท่านั้น หล่อนไม่ได้มีท่าทีตื่นเต้นอะไรมากมาย
หล่อนเปิดอ่านข้อมูลของเย่เฉินต่อ แล้วก็ไปเห็นภาพที่เย่เฉินและซูมู่ชิงนั่งอยู่ในรถม้าทองคำที่อังกฤษ
“อ้าว? นี่มันรูปรถม้าทองคำของพระราชินีที่อังกฤษหรือเปล่านะ?”
เย่เฉินยิ้ม เขาย่งลิงโลดกว่าเดิม ด้วยสภาพของพัคอินอาย่อมต้องรู้ว่าคนที่มีสิทธิ์ได้นั่งรถม้าของพระราชินีแห่งประเทศอังกฤษจะต้องเป็นคนระดับไหน!
และแน่นอว่ารถม้าคันนั้นไม่ใช่ของราชวงศ์แต่เป็นของตระกูลเย่
แต่ว่าตระกูลเย่เป็นตระกูลลึกลับ เย่เฉินไม่สามารถบอกเรื่องตระกูลของตนเองกับพัคอินอาง่ายๆ
แค่เรื่องราวของเขาอย่างพวกสภาะ เงินทอง ที่หล่อนรู้พวกนี้ก็ทำให้หล่อนตกใจมากแล้ว !
ทว่าไม่ว่าอย่างไรเย่เฉินก็คาดไม่ถึงว่า หลังจากที่พัคอินอาอ่านข้อมูลของเย่เฉินจบแล้ว ก็ปิดหน้าจอมือถืออย่างไม่สนใจ
จากนั้นก็หันมองเย่เฉินแล้วกล่าว “แค่นี้เองเหรอ?”
เย่เฉินนิ่งไป คิดไม่ถึงว่าพัคอินอาจะพูดแบบนี้ออกมา
“หรือว่าแค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ?” เย่เฉินย้อนถาม
ทรัพย์สินมูลค่ายี่สิบล้านล้านวอน บวกกับสายสัมพันธ์ที่มีกับเชื้อพระวงศ์อังกฤษ ไม่ว่าในประเทศไหนๆ ก็น่าจะถือได้ว่าเป็นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่มากแล้วไม่ใช่เหรอ?
คิดไม่ถึงว่าจะยังไม่เข้าตาพัคอินอาเหรอเนี่ย?
พัคอินอาแค่นเสียง “ถ้าเธอทำได้แค่นี้ งั้นต้องขอโทษด้วยนะ เธอก็ยังไม่มีสิทธิ์เป็นผู้ชายของฉันอยู่ดี!”
แน่นอนว่าเย่เฉินไม่ได้มีเท่านี้ ไม่ว่าจะทรัพย์สินตระกูลเย่ของเขามีมากกว่า 200 ล้านล้านเสียด้วยซ้ำไป
หรือว่าจะสายสัมพันธ์กับประเทศต่างๆ ก็แข็งแกร่งจนทำให้คนหวาดผวา
แต่นี่จะเกี่ยวพันกับสายสัมพันธ์ของตระกูล เย่เฉินจะบอกคนอื่นไม่ได้
เย่เฉินกล่าวอย่าไม่ยอมแพ้ “คุณผู้หญิง มีเงินยี่สิบล้านล้านยังไม่มีสิทธิ์นอนกับคุณเหรอ? ต่อให้ตัวคุณทำมาจากบลูไดมอนด์ก็เถอะ ออกจะหัวสูงไปหน่อยหรือเปล่า? ผู้ชายของคุณในตอนนี้ไม่ว่าจะหน้าตา ทรัพย์สินหรือสายสัมพันธ์กับประเทศต่างๆ ก็เหมือนว่าสู้ผมไม่ได้นะครับจริงไหม?”
เย่เฉินเคยเห็นภาพถ่ายสามีของพัคอินอา พบว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆ แถมยังแก่กว่าเย่เฉินอย่างมาก
ถ้าหากว่าพัคอินอาเอาสามีองหล่อนมาเปรียบเทียบกับเขาล่ะก็ เย่เฉินย่อมดีกว่าสามีของหล่อนมากนัก ในทุกด้าน!
แต่ใครจะรู้พัคอินอากลับหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆ เธอหมายถึงชอยฮันโฮน่ะเหรอ? เขาก็แค่เป็นสามีของฉัน ไม่ใช่ผู้ชายของฉันเสียหน่อย ฉันตั้งมาตรฐานผู้ชายของฉันเอาไว้สูงกว่าสามีเสียอีก”
อะไรนะ?
เย่เฉินพูดไม่ออก หรือว่าผู้หญิงในสังคทชั้นสูงของประเทศนี้มีความคิดประหลาดๆ แบบนี้กันหมดนะ?
ปกติแล้วอย่างน้อยๆ ก็สำหรับผู้หญิงในประเทศของเขา หากจะหาสามีสักคนก็ต้องหาที่มีสถานะทางสังคม ทรัพย์สินมากมาย ส่วนจะหาชู้รักก็จะมีคนที่ด้อยกว่าสามีของหล่อนในหลายๆ ด้าน
ทำไมพอเป็นพัคอินอาแล้วทุกอย่างถึงได้กลับกันไปหมด?
ทันใดนั้นเองพัคอินอาก็บิดขี้เกียจ “ว้า งั้นทำไงดี จู่ๆ ฉันก็เหนื่อย อยากจะแช่น้ำ ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะ เพราะไม่ว่ายังไงฉฉันก็รับปากกับเธอแล้วว่าจะปล่อยเธอไป ถือเสียว่าลบล้างกับบุญคุณที่เธอเคยช่วยชีวิตฉันเอาไว้แล้วกัน เราสองคนจะได้ไม่ติดค้างอะไรกันอีก ส่วนเธอจะเชื่อหรือไม่ กล้าออกไปหรือเปล่า ก็เป็นเรื่องของเธอแล้วล่ะ”
พัคอินอาพูดพลางเดินไปที่ห้องน้ำในห้อง
ห้องมีขนาดใหญ่ ทำให้มีห้องน้ำข้างใน หลังจากที่หล่อนเดินเข้าไปแล้วก็ลงไปแช่น้ำในอ่างทันที
“ผู้หญิงคนนี้บ้าจริง…”
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร
ถ้าหากว่าเขาบุกออกไปแบบนี้แล้ว พัคอินอาหลอกเขาล่ะก็ เขาจะต้องโดนคนของเจ้าหล่อนจับแน่นอน
แต่จะให้ทู่ซี้ลากพัคอินอาที่กำลังแช่น้ำออกไป เย่เฉินก็ทำไม่ลง
เย่เฉินยืนอยู่ที่ประตูห้องน้ำ อย่างกระวนกระวายใจ
จนในที่สุดเย่เฉินก็ทนไม่ไหว เขาเปิดประตูห้องน้ำออก แล้วพบว่าพัคอินอาที่มีฟองน้ำคลุมตัวอยู่ ที่จริงแล้วยังดูรัดกุมเสียกว่าตอนที่สวมเสื้อผ้าเสียอีก มองไม่เห็นอะไรเลย
เย่เฉินจึงกล่าวว่า “คุณผู้หญิง ทางที่ดีนะคุณทำตามที่ผมบอกเถอะนะไม่อย่างนั้นผมก็ไม่รังเกียจนะ ที่จะขืนใจ ขืนใจลากคุณออกไป!”
พัคอินอาใช้มือถูเรียวแขนของตนเองแล้วกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ถ้าหากว่าเธอเป็นผู้ชายแบบนั้นล่ะก็ เมื่อสี่ปีก่อนที่ถ้ำใต้เขา HOTA เธอคงข่มขืนฉันไปแล้ว ทหารชั้นเลว…”
“เรียกผมว่าเย่เฉิน!”
เย่เฉินกล่าวเสียงดัง
เขาไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้ เห็นเขาเป็นทหารชั้นเลวในสนามรบที่แสนต่ำต้อยแบบที่ผ่านมา!
พัคอินอาระบายยิ้ม แล้วกล่าวเสียงหวาน “เย่เฉิน ที่จริงแล้ว…ฉันชอบเธอนิดหน่อยอยู่นะ เมื่อสี่ปีก่อน ตอนที่สนามรบฉันก็ชอบเธอนิดหน่อยแล้วล่ะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)