เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 546
ตอนที่ 546 เย่เฉิน นายชนะแล้ว!
ในความเป็นจริงแล้ว เย่เฉินไม่มีทางจะไปไล่ตามจีบพัคอินอา
คุณผู้หญิงเป็นเหมือนเรื่องที่ติดค้างอย่างใหญ่หลวงในใจเขา แต่ตอนนี้เขามีซูมู่ชิงและฉินหงเหยียน ส่วนหญิงสาวก็มีสามีแล้ว
เย่เฉินแค่หวังว่าจะมีวันหนึ่งที่หล่อนจะเห็นหัวเขาบ้าง แต่ไม่ได้อยากจะแย่งหล่อนมาจากชอยฮันโฮ
ที่เขาพูดแบบนี้ก็เพื่อหาเหตุผลรั้งเย่เซวียนให้อยู่ต่อ
เย่เซวียนปกติคุยโวว่าตนเองช่ำชองเรื่องความรักนักหนา เพราะที่บ้านมีเงินให้ผลาญ หน้าตาก็หล่อเหลา เลยเหยียบย่ำสาวสวยจำนวนนับไม่ถ้วนในโลก
เรื่องความรักต้องยอมรับว่าเย่เซวียนเป็นผู้เชี่ยวชาญ
ดังนั้นเย่เฉินถึงได้แสร้งทำเป็นขอความรู้จากเขา
เย่เซวียนกล่าวล้อเล่น “ไอ้น้องชาย ฉันเห็นนายเป็นน้องชาย คิดไม่ถึงว่านายจะอยากเป็นพ่อตาฉันเหรอ?”
เย่เซวียนเพิ่งนอนกับลูกสาวของพัคอินอา ตอนนี้ถ้าเย่เฉินจะจีบพัคอินอา จะนับลำดับญาติกันยังไง วุ่นวายจะตาย
พูดจบเย่เซวียนก็ตบบ่าเย่เฉินแล้วกล่าว “ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นน่าน้องชาย ดูแล้วน่าน่าจะชอบยัยปีศาจนี่แล้วน่ะสิ เฮ้อ น้องชายที่แสนใสซื่อของพี่ เอาล่ะ ฉันช่วยนายก็ได้”
ทั้งสองคนทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ต่างคนต่างถือแก้วไวน์ แล้วเริ่มจิบช้าๆ พลางพูดคุยกันไปด้วย
เรื่องเอาชนะใจผู้หญิง เย่เซวียนเป็นผู้เชี่ยวชาญ เขาพรั่งพรูความรู้ทั้งหมดออกมาไม่หยุด
ต้องยอมรับว่าเย่เฉินได้ความรู้ไม่น้อยจริงๆ
เวลาปาไปตีสอง ทั้งคนดื่มไวน์ไปหลายขวด
เย่เซวียนจึงกล่าว “เอาล่ะ สิ่งที่ควรต้องพูดฉันพูดไปหมดแล้ว ดึกแล้วเนี่ย ฉันต้องไปแล้ว”
เย่เฉินกลับคว้าพี่ชายหมับ “นี่ อย่าเพิ่งไปสิ ดื่มด้วยกันต่ออีกหน่อยน่า”
เย่เซวียนกล่าวพลางหัวเราะ “น้องสาม นายคิดว่าฉันดูไม่ออกหรือไง ที่นายบอกว่าอยากเรียนจีบสาวจากฉันเป็นเรื่องโกหก นายแค่อยากจะมอมฉัน แต่อยากให้ฉันอยู่กับนายมากกว่าล่ะมั้งจริงไหม? เมื่อครู่นายเอาแต่กดมือถือไม่หยุดน่าจะส่งบอกพวกชิงหลงให้เขาเตรียมจบฉันล่ะสิ? เหอะๆ ฉันขอบอกนายตรงๆ เลยนะวันนี้ถ้าฉันจะไปนายขวางฉันไม่ได้”
เย่เซวียนอ่านความคิดของเย่เฉินออกปรุโปร่ง เย่เฉินกลับกล่าวอย่างเรียบเฉย ถือแก้วไวน์แล้วกล่าว “ผมรู้”
“รู้ก็ดี ลาก่อน น้องชายจอมโง่ของฉัน!”
เย่เซวียนกล่าวพลางระบายยิ้ม แล้วลุกขึ้นอีกครั้ง
ทว่าเย่เฉินกลับทวนอีกรอบ “เย่เซวียน วันนี้พี่ไปไหนไม่ได้หรอก”
เย่เซวียนมองเย่เฉินอย่างตกใจ เย่เฉินรู้ว่าพวกเขาสองคนมีความสามารถพอๆ กัน ไม่ว่าใครก็อาจจะเอาชนะอีกฝ่ายไม่ได้
คิดจะรั้งเย่เซวียนเอาไว้เป็นไปไม่ได้
ตอนนี้เย่เฉินผุดลุกขึ้นแล้วกล่าว “เมื่อครู่ผมส่งข้อความไปจริงๆ บอกให้พวกเขาไล่พนักงาน แขกออกโรงแรมไปหมดแล้ว ตอนนี้ในโรงแรมมีแค่เราสองคน อ้อ อาจจะมีชิงหลงกับจูเชว่ด้วย ทั้งหมดสี่คน”
เย่เซวียนตกใจ “นายคิดจะทำอะไรกันแน่!”
โครม!
แล้วในตอนนี้ก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นในโรงแรม!
เย่เซวียนรู้ว่าใต้เท้าสั่นไหว ขวดไวน์ แก้วไวน์บนโต๊ะล้มลงกองบนพื้น
เย่เซวียนรีบร้อนจับโต๊ะแล้วถามด้วยใบหน้าประหวั่นพรั่นพรึง “เสียงอะไร!”
เย่เฉินกล่าวเนิบๆ “ระเบิด”
“ระเบิดเหรอ? นายบ้าไปแล้วเหรอ? นายจะระเบิดโรงแรมทิ้งเหรอ?” เย่เซวียนถามด้วยความสงสัย
เย่เฉินกล่าว “ถึงพี่จะเอาเรื่องความลับของตระกูลมาบอกผมก็เถอะนะ แต่จับพี่กลับตระกูลเป็นภารกิจของผม ผมต้องทำให้สำเร็จ”
เย่เซวียนแค่นเสียง “น้องชาย ที่ผ่านมาฉันเป็นคนควบคุมนายนะ นายไม่มีความสามารจถะควบคุมฉัน!”
เย่เซวียนพูดพลางพุ่งพรวดออกไปด้านนอก
เย่เฉินปราดเข้าไปขวางเขาทันที กระโดดเข้าขวางด้านหน้าเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)