เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 559

ตอนที่ 559 แข่งรถ!

“ว้าว! การตกแต่งภายในรถคันนี้สวยมากเลยล่ะ! ไม่เหมือนกับรถปกติที่ฉันนั่งเลย!”

หญิงสาวที่มีลายสักมุดเข้าไปนั่งในรถพอร์ช 888 ด้วยท่าทีมีความสุข พลางลูบพวงมาลัยและจุดอื่นๆ ไม่หยุด

หล่อนถึงขนาดอยากจะเอามือถือออกมาถ่ายภาพด้วยซ้ำ!

เย่เฉินเองก็ชิงชังเด็กสาวคนนี้มากนัก ไม่ใช่เพียงเพราะแค่เมื่อกี้เจ้าหล่อนด่าเขาว่าเป็นผู้ชายหน้าอ่อนที่เกาะผู้หญิงกิน แต่แค่การแต่งกายของหญิงสาว เย่เฉินก็ดูถูกหล่อนมากแล้ว!

อายุยังน้อย แต่สักตัวเสียลายพร้อย ทำราวกับว่าตนเองเก่งกล้าสามารถนักหนา เรือนร่างแบบบางของหล่อน ตอนสักคงร้อครวญครางยิ่งกว่าสุนัขโหยหวนเสียอีก!

อีกทั้งในประเทศนี้ ลายสักเต็มตัวแบบเด็กสาวคงต้องบอกลาสายงานต่างๆ ไปเยอะเลย

ซึ่งนั่นแปลว่าผู้หญิงแบบนี้ ต่างก็ต้องอาศัยผู้ชายเลี้ยงดู ตนเองทำมาหาเลี้ยงชีพเองไม่ได้

บางทีมีผู้หญิงอาจจะหันมาคัดค้าน บอกว่าตอนนี้มีสายงานใหม่ๆ มากมาย ตนเองสามารถขายเสื้อผ้าเป็นนายตัวเองก็ได้

แต่จากความเข้าใจของเย่เฉิน ผู้หญิงประเภทนี้นั้นเงินทุนของเจ้าหล่อนไม่มีทางเป็นเงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตนเอง พวกหล่อนต้องอาศัยความช่วยเหลือจากแฟนหนุ่ม

ถ้าหากว่าสักแค่ที่สองที่คงไม่เท่าไร แต่สักลายทั้งตัวแบบนี้ แล้วคิดว่าตนเองดูทันสมัยชวนให้คนขนลุก!

“ลงมา!”

เย่เฉินหันไปกล่าวกับเด็กสาวที่สักตามเนื้อตัวคนนั้น

เด็กสาวเห็นแววตารังเกียจของเย่เฉินก็แหวใส่ “ฉันนั่งแล้วมันทำไม? รถราคาต่ำกว่าสิบล้านฉันไม่นั่งเลยนะ ฉันยอมนั่งรถนาย นายน่าจะดีใจ!”

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น “งั้นก็ไปนั่งงรถราคาสิบล้านนู่นไป รถแบบนั้นถึงจะคู่ควรกับแขนลายๆ ของเธอ ผู้หญิงแบบเธอน่ะไม่คู่ควรมานั่งรถของฉันหรอก!”

ถ้าหากว่าเป็นผู้หญิงที่สง่างามหรือเปี่ยมด้วยสง่าราศีอย่างซูมู่ชิงหรือไม่ก็คุณผู้หญิงล่ะก็ ถ้าพวกหล่อนอยากจะนั่งเขากคงจะปล่อยให้พวกหล่อนนั่งไปแล้ว

แต่ผู้หญิงที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยสักพ่นแต่คำพูดสกปรกคนนี้จะคู่ควรนั่งรถพอร์ช 888 ของเขาได้ยังไง!

เด็กหญิงเนื้อตัวลายพร้อยคนนั้นตะคอก “ฉันสักแล้วมันทำไม? ฉันอยากจะสักแล้วนายยุ่งอะไรด้วย? นายมันโลกแคบ! ช่วยดูตัวเองหน่อยเถอะไม่มีของแบรนด์เนมเลยทั้งเนื้อทั้งตัวเนี่ย? แล้วพอจะมิกซ์แอนด์แมชท์เสื้อผ้าเป็นไหม? นายเข้าใจการสักบ้างไหม? รู้จักเสื้อผ้าที่ฉันสวมใส่หรือเปล่า? รู้จัก AJ ไหม? คนสวม AJ ไม่สักแล้วจะสวม AJ ไปทำไม?”

เด็กสาวที่สักคนนี้ไม่ได้รับการอบรมจริงๆ อย่างที่คิด แค่โดนเย่เฉินว่าเพียงนิดเดียวก็ระเบิดอารมณ์ออกมา

ยิ่งคนที่รู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยมากเท่าไร ยิ่งไม่มีความสามารถอะไรนักหนา ก็จะยิ่งโดนยั่วยุได้ง่ายขึ้น

เย่เฉินระบายยิ้มน้อยๆ ขณะปรายตามองรองเท้าผู้หญิงแบรนด์ AJ ที่เด็กสาวสวมใส่

ชื่อเต็มของ AJ คือ AIR JORDAN เป็นแบรนด์รองเท้าที่ตั้งชื่อตามไมเคิล จอร์แดนนักบาส NBA ที่เก่งที่สุด ซึ่งเป็นผลงานที่ช่วยกู้แบรนด์ NIKE

ส่วนเย่เฉินกับจอร์แดนนั้นเดิมเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน

เย่เฉินกล่าว “เด็กน้อย เธอรู้ไหมว่า ไมเคิล จอร์แดน เขาไม่ได้สักเนื้อสักตัวเลยนะ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดว่ารรอยสักกับ AJ เป็นของคู่กันเหรอ?”

ไมเคิล จอร์แดนผู้ยิ่งใหญ่ เป็นคนดำในตำนาน ไม่เคยสักตัวมาก่อน อีกทั้งยังยึดถือเรื่องนี้อย่างมากด้วย!

โคบี้ ไบรอันต์ที่เป็นดาวบาสเก็ตบอลผู้ซึ่งมีแฟนคลับจำนวนนับไม่ถ้วนในประเทศจีน ก็มีความตั้งใจที่จะไม่สักเช่นกัน

เสียดายก็เขากลับต้องมาประสบอุบัติเหตุในตอนที่กำลังอยู่ในช่วงรุ่งโรจน์ ช่วงนั้นสภาวะของโคบี้ไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาจึงสักชื่อของคนในครอบครัวที่แขนของตนเองเพื่อเป็นพยานความรักของเขา

ทว่าเด็กหญิงคนนั้นก็ตอบไปว่า “ไมเคิลเป็นใคร? เขาสักหรือไม่สักแล้วเกี่ยวอะไรกับ AJ ด้วยเหรอ? เขามี AJ กี่คู่? มีเยอะเท่าฉันไหมเหรอ?”

เย่เฉินตกตะลึง เด็กผู้หญิงที่สวม AJ เพราะคิดว่าเท่คิดว่าเก๋ คิดไม่ถึงว่าจะไม่รู้แม้กระทั่งว่าไมเคิล จอร์แดนเป็นใคร!

ผู้หญิงที่นิสัยไม่ดีแถมยังไม่มีการศึกษา เย่เฉินจะยอมให้หล่อนนั่งในรถเขาเองได้อย่างไร!

นั่นเท่ากับว่าเป็นการดูหมิ่นรถที่หรูหรานำสมัยกว่าสิบปีคันนี้ของตัวเขาเอง!

“รีบออกมาจากรถฉันเลยเร็วๆ!”

เย่เฉินตะโกนเสียงดัง

เด็กสาวคนนั้นโดนตะโกนใส่เช่นนี้ก็รู้สึกอับอาย ไม่เพียงแต่ไม่ยอมลงจากรถ แต่เจ้าหล่อนกลับยกขาขึ้นมาพาดพวงมาลัย

“ฉันไม่ออก!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)