เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 560
ตอนที่ 560 เดิมพัน!
ทว่าเพื่อนพวกนั้นของหัวจื่อกลับไม่คิดแบบนี้
“ฮ่าๆ หัวจื่อ นายเป็นถึงราชารถแข่งของเมืองหลวงเราเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นที่สนามแข่งหรือว่าพื้นที่ในเมือง ก็ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของนายได้เลย หมอนี้แข่งกับนายก็แพ้ให้นายตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลย! พวกต่างจังหวัดยังจะกล้าแข่งรถกับราชารถแข่งแห่งเมืองหลวงเหรอเนี่ย? เส้นทางก็ไม่รู้! หัวจื่อ นายชนะแน่!”
หัวจื่อหัวเราะคิกคัก ใบหน้าเชื่อมั่น อย่างไรเสียทั้งสถานการณ์ในรถและเส้นทางต่างๆ พวกเขาย่อมต้องรู้มากกว่าคนต่างจังหวัดแบบเย่เฉินอยู่แล้ว
หัวจื่อกล่าว “ว่ามาสิ จุดหมายปลายทางคือที่ไหน?”
เย่เฉินยิ้มพลางตอบ “วิลล่าเขตซีซาน”
หลังจากที่หัวจื่อได้ยินแล้วก็หัวเราะร่วน “ฮ่าๆ ที่แท้ก็ที่ซีซานเองเหรอเนี่ย เย่เฉิน แกนี่มันซวยจริงๆ! ครอบครัวฉันก็มีบ้านอยู่ที่ we-house ฉันไปที่นั่นบ่อยๆ คุ้นกับถนนหนทางดี คราวนี้ไม่ว่าจะแข่งความชำนาญในพื้นที่หรือว่าความสามารถในการขับรถ ยังไงฉันก็ชนะแก!”
เย่เฉินหัวเราะเสียงเย็น ไม่พูดอะไรอีก เรื่องแข่งรถอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เขาถนัดที่สุด แต่ก็ต้องเป็นนักแข่งมืออาชีพเท่านั้นที่เอาชนะเขาได้
ลูกเศรษฐีอย่างหัวจื่อถ้าอยากจะเอาชนะเย่เฉิน เกรงว่าคงเป็นแค่ฝันลมๆ แล้งๆ!
หัวจื่อกล่าวว่า “ก่อนอื่นเรามาคุยกันเรื่องเดิมพันกันก่อนดีกว่า ถ้าฉันถึงวิลล่าซีซานก่อน เอาชนะแกได้เนี่ย อย่างแรกเลยนะ แกจะต้องขอโทษแฟนของฉัน”
พูดถึงตรงนี้ เด็กสาวในรอยสักก็เดินมา พลางกล่าวเสียงเหี้ยม “ฉันอยากให้แกที่ไอ้คนต่างจังหวัดที่มาแต่งเข้าตระกูลฝ่ายหญิงเนี่ยนะ คุกเข่าให้ฉัน แล้วด่าตัวเองว่าเป็นคนไร้ความสามารถ เป็นแมงดา เกาะผู้หญิงกิน!”
เย่เฉินได้ยินก็ขมวดคิ้วมุ่น จ้องเด็กหญิงที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยสักด้วยใบหน้าไม่พอใจนัก ผู้หญิงประเทศนี้นี่มันเก่งจริงๆ ต่อให้เป็นต่างประเทศ เย่เฉินเองก็ยังไม่เคยเจอผู้หญิงปากกล้าขนาดนี้!
หัวจื่อกล่าวต่อ “นอกจากจะตอบรับคำขอของแฟนฉัน และขอโทษหล่อนแล้ว ฉันยังอยากได้รูปสมัยสาวๆ ของแม่ยายแกด้วย!”
ทันทีที่กล่าวออกมาแล้ว บรรดาเพื่อนผู้ชายรอบตัวเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ หัวจื่อ นายจะเอารูปแม่ยายเขาไปทำไม? หรือว่านายคิดอะไรกับแม่ยายเขาเหรอ?”
“บ้าน่า นายบอกเองนี่นาว่าชอบแค่คนอายุน้อยไม่ใช่เหรอ? ตอนมื่อกี้นายบอกยากได้รูปแม่ฉัน ตอนนี้อยากได้รูปแม่คนอื่น ดูแลรสนิยมนายนี่เด็ดใช้ได้เลยนะ!”
เย่เฉินได้ยินแบบนี้ ก็หัวเสียทันที!
ไอ้พวกคนไม่รู้ฟ้าดิน!
จางเชี่ยนจือแม่ยายของเย่เฉิน เป็นสาวสวยที่ทั้งมีเสน่ห์และท่าทางน่ามอง ไม่อย่างนั้นคงจะไม่สามารถมีลูกสาวที่สวยสุดๆ แบบซูมู่ชิง!
คิดไม่ถึงว่าคนสารเลวคนนี้จะกล้าล่วงเกินแม่ยายของเย่เฉิน!
เย่เฉินเปิดประตูรถทันที ตั้งท่าจะลงจากรถไปสั่งสอนเขา
โครม!
เย่เฉินตะบันหมัดใส่หน้า หัวจื่อก็อ้อนวอนทันที “อย่า…อย่าซ้อมผมเลย! ผมขอสาบานว่าผมเคารพนับถือคุณน้าจางจากใจจริง! ไม่เคยคิดเกินเลยกับคุณน้าเขาเลยแม้แต่นิดเดียว! แต่ผมได้ยินมาว่าตอนคุณน้าจางสาวๆ เป็นสาวสวยหมายเลขหนึ่งของเมืองหลวงเลยนะ เลยสงสัยอยากรู้ว่าจะสวยขนาดไหน ถึงอยากจะเห็นสักหน่อย”
เย่เฉินรู้ว่าแม่ของหัวจื่อเป็นเพื่อนสนิทของจางเชี่ยนจือ ด้วยสถานะของตระกูลซูในเมืองหลวงแล้ว เด็กขี้ขลาดนี่เลยไม่กล้าล่วงเกินพวกคนตระกูลซู
เย่เฉินถลึงตาใส่หัวจื่อและแฟนของเขาพลางกล่าว “ความหวังของพวกนายสองคนคงจะไม่มีวันเป็นจริงหรอกนะ เพราะว่าพวกนายแพ้แน่!”
เย่เฉินชี้เด็กสาวในรอยสักแล้วกล่าว “ตอนนี้ฟังข้อเรียกร้องของฉันให้ดีๆ ถ้าพวกนายแพ้แล้ว นายต้องคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน ตบหน้าตัวเอง แล้วพูดว่าผู้หญิงที่สักลายทั้งแขนเป็นนังบ้า ใส่ AJ แต่ไม่รู้จักไมเคิล จอร์แดนเป็นคนบ้าทั้งหมด ได้ยินไหม? ”
สีหน้าเด็กสาวคนนั้นฉายแววโกรธจัด หล่อนเถียงเขาอย่างไม่ลดละ “คนที่แพ้ต้องเป็นแกแน่! ไอ้คนบ้า! แมงดา!”
เย่เฉินอยากจะตบหน้าเด็กสาวคนนั้นสักฉาดสองฉาด แต่เขาก็รู้ว่าเอานะหล่อนโดยใช้พละกำลัง หล่อนจะต้องไม่ยอมแพ้แนน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)