เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 587

ตอนที่ 587 ตระกูลเย่มีเทพ!

พัคซุงวูคนนี้ไม่เห็นหัวใครทั้งสิ้นเกินกว่าที่เย่เฉินจินตนาการเอาไว้!

เขาไม่เพียงแต่ดูถูกเย่เฉิน แต่ยังเหยียดหยามบิดาของเย่เฉินด้วย!

คนเกาหลีให้ความสำคัญกับความอาวุโสอย่างยิ่ง เมื่อเจอคนที่อาวุโสกว่า ก็จะใช้คำสุภาพคุยด้วย ถ้าพูดจาแบบเป็นกันเองจะโดนตำหนิติเตียน!

แต่ว่าพัคซุงวูกลับกล้าเรียกพ่อของเย่เฉินเป็นขยะ!

เย่เฉินไม่พอใจอย่างมาก ถึงบิดาของตนเองจะไม่เก่งกาจอะไร แต่คนรุ่นหลังอย่างแกมสิทธิ์อะไรไปตำหนิเขา!

ต่อให้เขาไม่ได้ประสบความสำเร็จ แต่แกก็ไม่มีสิทธิ์จะพูด!

เย่เฉินแค่นเสีย “พัคซุงวู แกยังมีหน้าจะว่าคนอื่นอีกเหรอ? มีเวลาว่างมากช่วยส่องกระจกดูเงาตัวเองมั่งนะ! เป็นผู้สืบทอดของตระกูลพัคทั้งที แต่กลับส่งคนออกไปตามหาผู้หญิง แถมยังเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่หน้าตาดีอีก แกมีความต้องการเพียงเล็กน้อยเท่านี้ แกมีมีอะไรแตกต่างจากพวกทายาทคนรวยๆ ในโลกภายนอกบ้างเหรอ?”

พัคซุงวูโกรธจัด “คิดไม่ถึงว่าแกจะเอาไอ้พวกลูกคนรวยพวกนั้นมาเปียบเทียบกับฉันเหรอ?”

ความเป็นจริงแล้วไม่ใช่แค่พัคซุงวูที่หยิ่งผยอง แต่เย่เฉินก็เป็น

พวกเขาเป็นคุณชายจากตระกูลทั้งแปด รู้สึกอยู่เสมอว่าพวกเขาเป็นคนกุมชะตาโลก

แต่พวกทายาทคนรวยทั่วๆ ไป จะมาเปีรียบเทียบกับพวกเขาได้อย่างไรกัน?

เย่เฉินกล่าวพลางระบายยิ้ม “แกนี่มันสู้กับพวกทายาทคนรวยพวกนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำไป พวกผู้หญิงวัยกลางคนที่แกตามหาเนี่ยล้วนแต่เป็นทายาทคนรวยที่แกๆ ทั้งนั้น ไม่รู้ว่าสมัยสาวๆ นอนกับใครมาบ้าง แต่แกกลับเห็นพวกหล่อนเป็นของล้ำคาเฉย!”

พัคซุงวูโดนยั่งโมโหจนใบหน้าแดงจัด เขารู้สึกเลยว่าในวินาทีนี้รู้สึกเหมือนโดนเหยียดหยามอย่างมาก!

เขาอยากจะเถียงต่อ อยากจะบอกเย่เฉินว่าฉันชอบแบบนี้! ชอบเสน่ห์ของพวกกระดังงาลนไฟ!

แต่ว่าถ้าพูดแบบนี้ออกไป จะฟังดูเป็นคนขี้แพ้

พัคซุงวูสะกดอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตะคอก “โอเค ไอ้หนู ปากแกมันแจ๋วจริงๆ พี่ใหญ่ของแกออกจะซื่อๆ ทำไมมีน้องชายห่วยๆ แบบแกได้เนี่ย!”

เย่เฉินแค่นเสียงหัวเราะเย็นชา “อย่าเพิ่งถอดใจเร็วนักเลย ตอนนี้แกยังไม่เจอพี่รองของฉันไง”

ในบรรดาพี่น้องตระกูลเย่ คนที่ปากเก่งที่สุด โหเหี้ยมที่สุด สามารถทำให้คนโกรธจนจะเป็นบ้าเป็นหลัง ก็คือเย่เซวียน

พัคซุงวูจึงกล่าว “ฉันไม่อยากพูดจาไร้สาระกับกอีก รีบเอาของที่ขโมยไปจากที่นี่มาคืนเดี๋ยวนี้!”

พัคซุงวูเชื่อมั่นอย่างยิ่งว่า เย่เฉินมาที่นี่เพื่อขโมยของ

เย่เฉินลำบากใจเล็กน้อย ทำให้ไม่รู้ว่าจะทำอย่าไงรดีในทีแรก เพราะกล่องยาของพวกเขาอยู่ที่ตนเองจริงๆ ทันทีที่ค้นตัวล่ะก็ ต้องต้องจับได้แน่

พอตอนนั้นเรื่องตระกูลเย่มาขโมยของพวกเขา ก็อาจจะถูกหยิบยกขึ้นพูดในงานประชมของตระกูลทั้งแปด ทำให้พวกเขาโดนว่า

พอตอนนี้ เย่เฉินไม่เพียงแต่ทำให้ตระกูลเย่ขายหน้า เย่เทียนเองก็อาจจะหาเรื่องเขาเพราะเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

ถึงแม้ตอนนี้เย่เฉินยังไม่รู้จะแก้ปัญหานี้อย่างไร แต่เขาก็ตัดสินใจจะยื้อเวลา

บางครั้งวิธีการอาจจะเกิดขึ้นในตอนที่อับจนปัญญาก็เป็นได้

เย่เฉินแสร้งวางท่าเย่อหยิ่งต่อแล้วกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “พัคซุงวู แกนี่ตลกจริงๆ ฉันเคยพูดเอาไว้แล้วไงว่าในสายตาตระกูลเย่ของฉันเนี่ยไม่เหลือบแลการแพทย์ของพวกแกด้วยซ้ำไป พวกเราเห็นมันเป็นเพียงแค่เศษธุลีเท่านั้น ลูกหลานตระกูลเย่อย่างฉันจะมาขโมยของพวกแกทำไม?”

พัคซุงวูไม่เชื่อคำพูดของเย่เฉิน “ที่ประเทศของพวกแกมีคำพูดที่ว่า ไม่มีธุระไม่มาซันเป่าเตี้ยน ถ้าแกไม่คิดจะขโมยของพวกเราแล้วจะมาที่นี่ทำไม!”