เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 588

ตอนที่ 588 วางเดิมพัน!

เรื่องเทพองค์ใหม่ย่อมเป็นคำพูดเหลวไหลเลอะเทอะของเย่เฉิน

แต่ว่าถ้าพูดแบบนี้จะทำให้ตระกูลพัคนับถือพวกเขาบ้าง อีกทั้งพวกเขาก็ไม่มีหลักฐานอะไรจะมายืนยันว่าเย่เฉินโกหก

พัคซุงวูตวาด “เป็นไปไม่ได้! ตระกูลเย่ของพวกแกไม่มีทางมีเทพองค์ใหม่ได้! ต่อให้มีเทพองค์ใหม่รปากฎกายขึ้นมา ก็ไม่มีทางเลือกตระกูลพวกแก! ตระกูลพัคของเราภาวนากับฟ้าทุกวัน อ้อนวอนขอเทพองค์ใหม่ให้เรา พวกแกไม่มีศาสนาด้วยซ้ำ แล้วทำไมเทพองค์ใหม่ต้องเลือกตระกูลพวกแกด้วย”!”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ “เพราะอะไรน่ะเหรอ? แกไปถามเทวดาเองสิ ! อ้อ จริงด้วย บางทีเทวดาคงเห็นว่าแกมันห่วย จะให้เทคโนโลยยีอะไรไปก็เอาไปใช้แค่เล่นสนุกกับผู้หญิง ตลาดล่างจริงๆ!”

พัคซุงวูกล่าวอย่างโกรธจัด “เย่เฉิน อย่าพูดจาเหลวไหล ในเมื่อตระกูลเย่ของแกเก่งขนาดนี้ แล้วยังได้ความช่วยเหลือจากเทพองค์ใหม่ งั้นแกพิสูจน์ให้ฉันดูสิ ว่าเทคโนโลยีทางการแพทย์ของตระกูลเย่แกมันเก่งขนาดไหน! งั้นแกทำให้สการ์เล็ตต์สาวขึ้นอีกสิบปีให้ฉันดูหน่อย!”

เย่เฉินหันมองหญิงสาวแล้วกล่าว “ยาแบบนี้ไม่ใช่ยาสามัญที่ต้องพกติดตัวนี่ ฉันจะพกติดตัวไปทำไม? เอาแบบนี้แล้วกัน แกให้ฉันเอาตัวหล่อนไป สามเดือนหลังจากนี้ ฉันจะให้แกได้เห็นหน้าตาสวยๆ ของแม่ดาราคนนี้”

พัคซุงวูระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “จะให้ฉันดูแกพาหล่อนไป แล้วเสวยสุขกับหล่อนตั้งสามเดือนงั้นเหรอ? ฉันยังไม่ได้แอ้มหล่อน แกมีสิทธิ์อะไร? ถ้าเก่งมากนักก็โชว์ฝีมือของตระกูลเย่ที่นี่สิ!”

เมื่อเห็นท่าทางของพัคซุงวู ถ้าเย่เฉินไม่ทำอะไรให้เขายอมรับมือของตนเองแล้ว เขาไม่มีทางปล่อยให้เย่เฉินได้เดินออกไปจากประตูบานนี้แน่

เดี๋ยวพอถึงตอนนั้นทะเลาะกันไป ถ้าคนในตระกูลอื่นๆ รวมถึงตระกูลพัคและตระกูลเย่รู้เข้า เกรงว่าคงจะไม่ดีนัก

อย่างไรเสียเย่เฉินก็เป็นคนบุกเข้าถิ่นพวกเขาเอง

เย่เฉินจึงกล่าว “ก็ได้ เดิมทีคุณปู่กำชับเอาไว้เลยว่าห้ามฉันแสดงศักยภาพจริๆ ของตระกูลเย่ต่อหน้าคนในตระกูลอื่นๆ เด็ดขาด แล้วให้พี่ชายฉันทำท่าทีอ่อนแอเอาไว้ ให้คนอื่นใจผิดว่าตระกูลเย่ของเราด้อยความสามารถที่สุด แต่ฉันเนี่ยเลือดร้อน จะยอมให้คนอื่นดูถูกได้ยังไง! วันนี้ฉัรจะให้แกได้เห็นทักษะทางการแพทย์ของตระกูลเย่! ตอนนี้แกไปหาคนป่วยที่ตระกูลพัคแกรักษาไม่ได้มาเลย ฉันจะรักษาให้ดู!”

รักษาคนป่วยมที่ตระกูลพัครักษาไม่ได้!

พัคซุงวูเห็นเย่เฉินปากกล้าขนาดนี้เลยกล่าว “ก็ได้ ในเมื่อแกมีความมั่นใจขนาดนี้ ตระกูลเย่ของแกมันเป็นขยะจริงๆ นี่แกแกล้งทำเป็นเก่งชัดๆ!”

พัคซุงวูครุ่นคิดแล้วกดโทรศัพท์

แล้วก็มีคนเข็นผู้หญิงอายุประมาณ 60 ปีที่นั่งบนรถเข็นเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ผู้หญิงคนนี้ดูแล้วไม่ค่อยมีสติ แถมยังดูบอบบาง อ่อนแออย่างมาก

“คุณน้าสาม”

พัคซุงวูเห็นผู้หญิงคนนั้นก็จับมืออีกฝ่ายอย่างนับถือ

น้าสามของพัคซุงวูพยักหน้ารับให้หลานชายเล็กน้อยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่รอยยิ้มของเจ้าหล่อนดูแล้วก็ฝืนๆ ไม่น้อย

พัคซุงวูหันมองเย่เฉินแล้วแนะนำ “เย่เฉิน นี่คือน้าสามของฉัน ปีนี้อายุ 61ไม่สบายมา 6 ปี ป่วยเป็นโรคหัวใจมา 16 ปี เป็นกระเพาะอาหารมา 10 ปี นิ่วในถุงน้ำดี 8 ปี ความดันเลือดที่สูงสุดคือ 160/110mmhg เส้นเลือดส้นเล็กในสมองเสื่อมมา 1 ปีแล้ว ตระกูลพัคของเราใช้เทคโนโลยีที่ก้าวหน้าที่สุดทำการรักษาหล่อนแล้ว ถึงแม้ว่าจะทำให้หล่อนยังมีมสติ พูดจารู้เรื่อง ร่างกายเป็นปกติ แต่น้าสามของฉันก็ยังปวดหัวอยู่ ในหายักที อีกทั้งเวลากลางวันจะไม่ค่อยมีสติด้วย ถ้าวันนี้แกช่วยรักษาน้าสามของฉันได้ ฉันถึงจะเชื่อคำพูดของแก!”

เย่เฉินมองประเมินคนป่วยที่อยู่ตรงหน้า ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่แพทย์มืออาชีพ แต่แสร้งจับชีพจรหล่อน

หลังจากจับชีพจรแล้ว เย่เฉินก็เปิดปากเอ่ย “คุณน้าสามของแกร่างกายร่วงโรย ตับกับม้ามเสื่อม ระบบย่อยไม่ค่อยดี โรคเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ พวกแกกลับรักษาไม่ได้ ทักษะทางการแพทย์ของพวกแกนี่มันห่วยจริงๆ!”