เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 592

ตอนที่ 592 หัวหน้าตระกูลพัค!

เย่เฉินทำผิดแล้วก็ละอายใจ พอจุมพิตหญิงสาวเสร็จก็ตั้งจะเผ่นแนบหนีไป เลยไม่ทันเห็นท่าทางเหม่อลอยที่น่ารักของหญิงสาว

หากเป็นสาวสวยๆ อย่างพัคอินอา หลังจากโดนจับจูบโดยที่ไม่เต็มแบบนี้จะต้องโกรธมาก

แต่เกอร์ธากลับไม่มีท่าทีจะโกรธเย่เฉิน

หล่อนยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่นาน หลังจากนั้นก็ทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวยาวด้วยท่าทางเรียบร้อยน่ารัก ลมเบาๆ พัดกระโปรงยาวและเรือนผมสลวยของหญิงสาว

หล่อนพึมพำกับตัวเอง “ยังดี ที่จูบแรกของฉันโดนผู้ชายปกติๆ ชิงไปแล้วไม่อย่างนั้น ในวันบรรลุนิติภาวะตอนอายุ 18 ปีจะต้องโดนสัตว์ประหลาดแย่งไปแน่… เย่เซวียนเหรอ… นายน่าจะชื่อเย่เฉินต่างหาก ก็เมื่อกี้คุณพัคเรียกนายแบบนั้นนี่นา จูบฉันแล้วยังไม่กล้าบอกชื่อจริงๆ ใจป๊อดจริงๆ! จะมาหาฉันที่สวิตเซอร์แลนด์… นายจะมาจริงๆ เหรอ? ก่อนฉันจะอายุครบ 18 ปี นายจะพาฉันหนีออกจากโลกที่เหมือนคุกนี่ไหมนะ?”

……

ประเทศเกาหลี ในโลกความจริง

เย่เฉินถอดแว่นตา VR แล้วออกจากโลกเสมือนของเกม

เขาก้มลงมองกางเกงของตัวเอง และพบว่าบนหัวเข่านั้นมีรอยเท้าอยู่หลายรอย ซึ่งล้วนแต่ร่องรอยความรักที่พัคซุงวูฝากเอาไว้ให้

เย่เฉินหงุดหงิด “ไอ้บ้าเอ๊ย แกก็กล้าลอบทำร้ายฉันตอนฉันเล่นเกมอยู่เหรอเนี่ย?”

พัคซุงวูกลับหันมองเย่เฉินแล้วเอ่ยถาม “เมื่อกี้ตอนเล่นเกมแกทำอะไรเกอร์ธา!”

เย่เฉินตอบเขาตามสัตย์จริง “ฉันจับหล่อนมาจูบไง!”

“โอ้ย! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะชิงจูบแรกของว่าที่เมียฉันไป! ฉันจะฆ่าแก!!”

พัคซุงวูหัวเสีย แล้วแย่งปืนในมือลูกน้องเล็งมาก่อนจะเล็งไปทางเย่เฉิน

เย่เฉินจะเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายฆ่าตัวเองได้ยังไง?

เย่เฉินมีปฏิกิริยาโต้ตอบที่รวดเร็วอย่างยิ่ง เขาหันไปคว้าปืนมาจากลูกน้องอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็เล็งปืนไปที่ขาของอีกฝ่ายแล้ววลั่นไก!

ปัง!

“โอ้ย!”

พัคซุงวูร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วทรุดตัวลงไปนั่งบนพื้น

ทันใดนั้นเองลูกน้องหลายสิบคนของพัคซุงวูต่างก็หยิบปืนขึ้นมาเล็งไปที่ศีรษะเย่เฉิน!

ต่อให้เย่เฉินแข็งแกร่งมากขนาดไหน ก็ไม่สามารถเอาชนะคนจำนวนสิบกว่าคนได้โดยตัวลำพัง นับประสาอะไรกับที่พวกเขาเล็งปืนใส่ตนเองอีก

เย่เฉินจึงกล่าว “แค่พวกแกคนไหนกล้าลั่นไกปืน ทุกคนที่นี่ต้องตาย! รวมถึงเจ้านายของพวกแกด้วย!”

เหล่าลูกน้องจำนวนสิบกว่าคนประสานสายตากัน ไม่มีคำสั่งจากพัคซุงวูก็ไม่มีใครกล้าลั่นไกปืน

ส่วนพัคซุงวูเองก็ไม่ใช่คนโง่ ถ้าเขาสั่งให้ลูกน้องลั่นไกปลิดชีพเย่เฉิน ตนเองก็จะตายเหมือนกัน หรืออาจตายก่อนเย่เฉินเสียด้วยซ้ำ

เย่เฉินโยนปืนลงบนพื้น แล้วกล่าวกับพัคซุงวู “ครั้งนี้ถือว่าเป็นการสั่งสอนเล็กๆ ที่ให้แกแล้วกัน ต่อไปจำเอาไว้นะ อย่าล่วงเกินคนตระกูลเย่! คนตระกูลเย่เราไม่ใช่คนที่พวกอกจะล่วงเกินได้!”