เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 605
ตอนที่ 605 จับตัวพัคซุงวู!
ในตอนนี้เองในบนตึกสูงๆ ที่อยู่ไกลออกไป 3000 เมตรจากร้านอาหารที่พัคซุงวูจองเอาไว้
เย่เฉินกำลังใช้ปืนสุดไฮเทคของตระกูลทั้งแปด เล็งไปที่ขาของพัคซุงวู
“พัคซุงวู ตาแกเถอะ ฉันเพิ่งออกมาจากเกาหลี แกก็ไปจับแม่ยายฉันมาจากเมืองหลวง กล้าแตะต้องคนในครอบครัวฉัน คิดว่าฉันจะปล่อยแกไปได้ยังไง!”
เย่เฉินเล็งปืนไปที่พัคซุงวู เขารับปากเกอร์ธาเอาไว้ว่าจะไม่ฆ่าพัคซุงวู แต่ไม่ได้แปลว่าจะไ่ม่ทำร้ายเขาสักนิด!
อย่างไรเสียสำหรับตระกูลพัคที่มีเทคโนโลยีการแพทย์ทันสมัย โดนยิงก็ไม่ต่างอะไรกับการโดนต่อย ไม่นักหนาอะไร
สองวันก่อนนี้เย่เฉินเพิ่งยิงพัคซุงวูไปหนึ่งดอก พัคซุงวูในตอนนี้เดินได้แล้ว เหมือนไม่เป็นอะไร
เย่เฉินไม่พอใจ เพราะพัคซุงวูชดใช้ด้วยราคาที่น้อยเกินไป!
ดังนั้นเย่เฉินเลยเล็งไปที่บริเวณขาของอีกฝ่ายแล้วยิง!
ปัง!
กระสุนแหวกอากาศตรงไปหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว แต่สามวินาทีเท่านั้นก็เล็งโดนขาของพัคซุงวู!
“โอ้ย!”
พัคซุงวูที่กำลังนั่งดื่มน้ำอยู่ที่ข้างหน้าต่างก็อุทานออกมาอย่างเจ็บปวด!
“บ้าชิบ! ใครแม่งยิงฉัน! แล้วยังยิงที่ตำแหน่งที่ฉันบาดเจ็บเมื่อคราวก่อนเลย!!”
พัคซุงวูโกรธจนอยากตะบันหน้าใคร ขาเขาเพิ่งดีขึ้นยังไม่ทันหายดี คิดไม่ถึงว่าจะโดนยิงที่ตำแหน่งเดิม!
พอได้ยินเสียงปืน ลูกน้องของพัคซุงวูก็พรวดพราดเข้ามา เพื่อปกป้องเจ้านาย
ทว่าในเวลานี้เองลูกน้องเย่เฉินที่ปลอมตัวเป็นแขกก็ลงมือทันที พวกเขาจับพัคซุงวู!
โครม โครม!
เพียะ เพี้ยะ!
ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือด
“คุ้มครองคุณชายให้ลงตึกไป เดี๋ยวฉันรับมือทางนี้เอง!”
ชายเกาหลีที่เรือนร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ด้านหน้าและสั่งคนอื่นๆ
ชายคนนี้มีความสามารถอย่างมาก ไม่ว่าจะด้านปืน หรือมีด แถมไม่พอเขายังเป็ฯคนเก่งมากด้วย
พอลูกน้องสองสามคนของเย่เฉิน จะเข้าใกล้พัคซุงวู ก็โดนชายคนนี้จัดการด้วยตัวเองคนเดียว
“หา? มีคนเก่งเหรอ?”
บนตึกสูงๆ ที่อยู่ไกลออกไป ชิงหลงเห็นชายชาวเกาหลีที่รับมือกับคนสิบคนด้วยตัวเองก็แปลกใจ
ชิงหลงหันมองเย่เฉิน “คุณชาย ลูกน้องคนนี้ของพัคซุงวูเหมือนจะจัดการยากเลยนะครับ”
เย่เฉินเห็นสถานการณ์ทางนั้นแล้ว ตระกูลพัคที่เป็นตระกูลลึกลับจะต้องส่งบอดี้การ์ดที่เก่งกาจระดับโลกให้กับหลานชาย
เย่เฉินมองออกว่าชิงหลงอยากจะเทียบฝีมือกับอีกฝ่ายจึงกล่าวด้วยใบหน้า้ปื้อนยิ้ม “คันมือล่ะสิ? ไปสิ นายไม่ค่อยได้เจอคนที่มีฝีมือสูสีกัน”
ชิงหลงพยักหน้าแล้วระบายยิ้มเล็กน้อย แล้วกระโดดลงด้านล่างแล้วบินไป
ในระยะทางสั้นๆ ขนาดนี้ชิงหลงเองก็ขี้เกียจจะนั่งเครื่องบินไป
และแน่นอนว่านี่ถือเป็นพฤติกรรมอันตราย ถ้าหากว่าตกลงไปก็จะเละเทะ แต่คนอื่นที่ไม่ใช่ชิงหลงที่เป็นคนฝึกวิชามามาย ไม่มีทางกล้าแบบนี้
และแล้วเครื่องบินฮอลิคอปเตอร์ก็ไปหยุดตรงอากาศว่างเปล่าด้านบนของร้านอาหารโรสการ์เด้นท์ ชิงหลงก็กระโดดลงจากเครื่องบิน
“พี่นี่เป็นวิธีการเปิดตัวอะไรของพี่!”
หัวหน้าบอดี้การ์ดของพัคซุงวูคนนั้นเห็นชิงหลงก็รู้สึกได้ในทันทีว่าคนผู้นี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ธรรมดา!
ชิงหลงเองก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง นี่คือการต่อสู้ระหว่างตระกูลเย่และตระกูลพัค
ชิงหลงสั่งลูกน้อง
คนของเย่เฉินพรางตัวอยู่ที่นี่นานแล้ว จะให้พวกเขาไปตามจับพัคซุงวูก็ไม่มีปัญหาอะไรหลังจากที่เหล่าลูกน้องได้ยินแล้วต่างพากันลงตึกไป
แต่คนเกาหลีคนนั้นก็อยากจะลงไปด้านล่างเพื่อปกป้องเจ้านาย ไม่มีทีท่าจะต่อสู้กับชิงหลงต่อ
ชิงหลงโผดระโดดมาขวางหน้าอีกฝ่าย แล้วขวางทางเดินของเขา
“ฉันปล่อยให้นายไปแล้วเหรอ?” ชิงหลงกล่าว
คนเกาหลีหัวเสีย “บ้าเอ้ย! ในเมื่อรนหาที่ตายงั้นฉันจะสนองให้เอง!”
เขาเองก็พยายามอย่างสุดความสามารถ อยากจะเอาชนะชิงหลง ทุกกระบวนท่าที่เขาใช้นั้นล้วนแต่มุ่งหมายจะเอาชีวิตชิงหลง แต่ว่านอกจากที่เขาจะทำร้ายชิงหลงให้บาดเจ็บไม่ได้แล้ว แต่หลายๆ ครั้งเข้ากลับกลายเป็นว่าเขาโดนชิงหลงซ้อมแทน
และแน่นอนว่าชิงหลงก็ไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ในทันทีทันใด
แต่ในเวลานี้เอง เย่เฉินก็ได้รับสายโทรศัพท์แจ้งว่าพวกเขาจับพัคซุงวูได้แล้ว!
“งั้นเอาตัวเขามา!”
แล้วพัคซุงวูและลูกน้องของเขาก็โดนเพาตัวมาที่ตรงหน้าย่เฉินอย่างรวดเร็ว
ชิงหลงและคนเกาหลีคนนั้นก็สู้กันจนเสร็จแล้วก็ตามมาหาพวกเขา
พัคซุงวูเห็นเย่เฉินก็สบถด่า “ไอบบ้าเย่เฉิน! คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะซุ่มโจมตีฉัน! ทำไมแกถึงมาโผล่ที่นี่ได้! แกรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่?! เกอร์ธาบอกอะไรแกใช่ไหม!”
เย่เฉินไม่มีททางแฉเกอร์ธา เขาเห็นอีกฝ่ายเป็นเพื่อนเป็นน้องสาวของเขาแล้ว
เย่เฉินตวาดใส่อีกฝ่าย “พัคซุงวูยังมีหน้าจะถามฉันอีกนะ? ฉันไม่อยู่เดี๋ยวเดียวแกก็โร่ไปจับแม่ยายฉันมา นี่แกท้าทายฉัน ท้าทายตระกูลเย่! แกรนหาที่ตายหรือไง?!”
เย่เฉินพูดพลางชี้ปืนไปที่บริเวณศีรษะพัคซุงวู
พัคซุงวูระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “เย่เฉินแกเลิกแสดงเถอะนะ! ครั้งก่อนฉันโดนแกหลอก จนคิดว่าทักษะทางการแพทย์ของตระกูลเย่มันเก่งนักนา ที่ไหนได้ก็แค่การแสดที่ใช้ตบตาคนอื่น! น้าสามของฉันไม่ได้ดีขึ้นเพราะการรักษาของแกเลย! แกไม่ได้รักษาน้าสามของฉันเลย!”
เย่เฉินสาวเท้าเข้าไปหาพัคซุงวู “พ่อแกสิ แกจับคนในครอบครัวฉันไปแล้วอยากให้ฉันรักษาน้าแกเหรอ? ฝันไปเถอะ บอกมาเร็วๆ ว่าแม่ยายฉันอยู่ไหน! ถ้าไม่พูดเดี๋ยวฉันยิงแกแน่!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)