เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 67

ตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่หวังจื้อเฉียงเจอเย่เฉินจะต้องพูดจาถากถางอีกฝ่ายอยู่เสมอ คำด่าต่างๆ รวมกันแล้วไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่

บวกกับช่วงก่อนหวังจื้อเฉียงส่งคนไปซ้อมเย่เฉินเพราะเรื่องของหวังซ่าวเจี๋ย

วันนี้เย่เฉินเลือกจะประกาศสถานะของตนเองในงานแต่งของหวังเจียเหยาบ่งบอกว่าต้องการจะล้างแค้นเขาชัดๆ

หวังจื้อเฉียงไม่ได้สนิทกับหวังเจียเหยานัก ถึงไม่อยู่ต่อเพื่อโดนอีกฝ่ายทรมานดังนั้นถึงได้เลือกที่จะปลีกตัวออกจากงานแต่งงาน

หวังจื้อเฉียงอุ้มคุณนายหวังไปยังที่นั่งด้านหลังของออดี้ Q7 แล้วรีบร้อนบอกคนขับรถ “เร็ว รีบไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!”

เพิ่งพูดจบก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของคุณนายหวัง

“กรี๊ด!!!”

เสียงร้องของคุณนายหวังทำเอาหวังจื้อเฉียงสะดุ้ง

“คุณแม่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ? ผมตกใจหมดเลย ผมล่ะก็คิดว่าแม่ตกใจจนเป็นลมเพราะเด็กเย่เฉิน”

หวังจื้อเฉียงสบายใจลงไปไม่น้อย

คุณนายหวังตีขาตนเองไม่หยุดด้วยความเสียใจ

“ฉันทำผิดต่อพ่อที่เสียไปของพวกแก! ฉันนี่มันเลอะเลือนจริง ฉันเพิ่งจะเข้าใจได้เดี๋ยวนี้เองว่าทำไมพ่อแกถึงต้องให้เย่เฉินแต่งเข้ามาในบ้านของเราแต่เป็นฉันเองที่ไล่เขาออกจากบ้านไป! ทำไมฉันถึงได้เลอะเลือนขนาดนี้กันนะ!”

จนถึงวินาทีนี้ คุณนายหวังถึงได้เข้าใจว่าคนที่ฉลาดเฉลียวมาตลอดอย่างสามีของตนเอง ทำไมถึงได้เลือกคนอย่างเย่เฉินมาเป็นหลานเขย

ที่แท้เย่เฉินไม่ใช่นักเลงหัวไม้อะไรที่ไหน แต่เป็นประธานบริษัท! เป็นคนมีเงินคนหนึ่ง!

ที่เมื่อครู่คุณนายหวังเป็นลมก็แกล้งทำทั้งนั้น ไม่ใช่อย่างนั้นหล่อนไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้าเย่เฉินต่อไปอย่างไร

ที่ผ่านมาคนตระกูลหวังทำเรื่องแย่ๆ ใส่เย่เฉินตั้งมากมายขนาดนั้น คุณนายหวังไม่มีหน้าจะไปพบเขา!

คุณนายหวังกล่าว “ดูไปแล้วซ่าวเจี๋ยน่าจะรู้สถานะของเย่เฉินนานแล้ว เดียรัจฉานตัวนี้นี่ ทำไมไม่บอกพวกเราก่อน!”

ใบหน้าหวังจื้อเฉียงเก้อเขิน “ที่จริงช่วงนี้ซ่าวเจี๋ยก็เอาแต่บอกผมว่าเย่เฉินเก่งมากอย่าไปหาเรื่องเขา แต่ผมไม่เชื่อเอง…”

“เฮ้อ!” คุณนายหวังถอนหายใจ “พลาดไปแล้ว! ตระกูลหวังของฉันพลาดโอกาสทองไปแล้ว! เจียเหยาอยู่กินกับเย่เฉินมาสามปีแต่ลูกสักคนก็ไม่มี! สงสารก็แต่หยวนหยวน คุณเย่ที่ฝันถึงกลับเป็นเย่เฉินไปเสียได้! แผนการที่ตั้งใจจะพึ่งลูกเขยเพื่อเปลี่ยนแปลงชะตาของตระกูลหวังฉันล่มไม่เป็นท่า!”

……

บริเวณนอกประตูโรงแรม

หวังหยวนหยวนได้รู้ว่าคุณเย่ที่ตัวเองฝันถึงมานานคือเย่เฉินก็ร้อนรน

หล่อนเดินไปหาเขาแล้วถาม “เย่เฉินนายก็คือคุณเย่? ประธานบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเหรอ?”

เย่เฉินมองใบหน้าตกตะลึงของหวังหยวนหยวนก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จริงแท้แน่นอน”

ใบหน้าหวังหยวนหยวนฉายแววลึกซึ้ง “คิดไม่ถึงว่าคนที่ฉันเฝ้าฝันหาที่สุดจะอยู่ข้างกายฉันมานานแล้ว แถมยังแอบคอยปกป้องฉันมาถึงสามปี…”

เย่เฉิน “…”

หวังหยวนหยวนถ่ายคลิปสั้นไม่ใช่เหรอ? ไปหัดแต่งกลอนตั้งแต่เมื่อไหร่?

เย่เฉินกล่าวอย่างตะขิดตะขวงใจ “ถึงจะเป็นเมื่อก่อนแต่ผมก็เป็นพี่เขยคุณ ผมไปเป็นคนที่คุณเฝ้าฝันหาตั้งแต่ตอนไหนกัน?”

หวังหยวนหยวนรีบปฏิเสธทันควัน “ไม่ใช่พี่เขยสักหน่อย! คุณไม่ได้ยินที่พ่อฉันบอกเหรอคะ? ตอนแรกคุณปู่ให้ฉันกับคุณแต่งงานกัน! สวรรค์ คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะกลั่นแกล้งเราสองคนแบบนี้ ให้พวกเราคลาดกันไปถึงสามปี สามปีมานี้ถึงพวกเราเจอหน้ากันทุกวัน แต่กลับไม่รู้เลย…”

“ช่างเถอะ เลิกพูดที เรื่องของเราเดี๋ยวค่อยว่ากันเถอะนะ”

ตอนที่หวังยวนหยวนกำลังพร่ำเพ้อพรรณนา แขนนวลเนียนราวหยกสองข้างก็คว้าตนเองเอาไว้

เย่เฉินไม่อยากจะไปเกี่ยวพันอะไรกับอีกฝ่าย ที่สำคัญตัวเอกของวันนี้ไม่ใช่หล่อน

ที่ผ่านมาถึงแม้หวังหยวนหยวนมักจะเหน็บแนมตนเองบ่อยๆ แต่สิ่งที่หล่อนทำนั้นพอเปรียบกับอดีตภรรยาแล้วคนละชั้นกันไปเลย

ในตอนที่หวังหยวนหยวนกำลังขอความรักจากเย่เฉินอยู่นั่นเอง ฟางเสียนจู่และหลิ่วหรูซือก็ได้รู้ต้นสายปลายเหตุจากฟางเชา