เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 80

ไม่ว่าจะพยาบาล หมอหรือว่าแอร์โฮสเตส หรือจะนักธุรกิจ

พวกเขาเองก็มีทั้งเพศหญิงและชาย แถมยังมีความเห็นอกเห็นใจคนเพศเดียวกัน!

ยิ่งผู้หญิงสวยๆ แบบหวังเจียเหยาในสายตาพยาบาลหล่อนเหมือนนางฟ้าอย่างไรอย่างนั้น!

ผู้หญิงแบบนี้ควรจะได้รับการทะนุถนอมในอุ้งมือของชายหนุ่ม ทำไมถึงต้องมาคุกเข่าขอโทษผู้ชายด้วย?

นี่มันเหลวไหลเกินไปแล้ว!

ที่จริงแล้วพยาบาลผู้นี้เป็นเฟมินิสต์แบบสุดโต่งและยังเปิดแอคเค้าท์ในเวยป๋อมีผู้ติดตามเป็นจำนวนไม่น้อยหนำซ้ำยังมักจะแชร์ข้อความที่พูดเพื่อเพศเดียวกัน

ปีที่แล้วตอนที่นักเปียโนชื่อดังฉินหลางแต่งงานกับภรรยาที่เด็กกว่าตัวเองสิบกว่าปี ภรรยาไม่เพียงแต่อายุยังน้อย แต่หน้าตาสวยงาม วุฒิการศึกษาสูง หนำซ้ำยิ่งหุ่นดีจนทำให้ผู้หญิงยังต้องอิจฉา

พยาบาลหญิงผู้นี้เคยโจมตีฉินหลางในเวยป๋อบอกว่าเขาเป็นชายวัยกลางคนไม่คู่ควรกับภรรยาแบบนี้!

ไม่ว่าอย่างไรฉินหลางเป็นนักเปียโนระดับโลก เป็นนักเปียโนอัจฉริยะที่ทั้งโลกชาวจีน ทั้งเอเชียไม่ได้มีมานานแล้ว

ผู้ชายที่ประสบความสำเร็จแบบนี้ในสายตาของพยาบาลสาวคนนั้นไม่คู่ควรกับหญิงสาวที่อ่อนวัยเช่นนี้!

แค่นี้ก็น่าจะก็รู้แล้วว่าหล่อนมีอคติกับผู้ชายขนาดไหน!

ดังนั้นพยาบาลสาวถึงได้จงใจแต่งเรื่องโกหก “ตอนพวกเราเข้าไป คุณอยู่ในห้องนอนชั้นสองหรือสามของวิลล่า”

ทุกคนต่างก็มีความสุขอย่างยิ่งที่เย่เฉินปล่อยหวังเจียเหยาไว้ในห้องนอน โดยสรุปแล้วก็ไม่ได้ตัดรอนกันมากนัก

แน่นอนว่าอย่างไรเสียเย่เฉินเป็นสุภาพบุรุษ เขาทำแบบนี้ก็เป็นปกติ

ไม่ว่าอย่างไรหวังเจียเหยาก็เป็นลมไปแล้วจะให้ปล่อยเจ้าหล่อนตากฝนต่อก็คงไม่ดีกระมัง?

พยาบาลกล่าวต่อ “ตอนที่เราหามคุณหนูหวังออกมาพบว่าร่างกายคุณแห้งหมดแล้ว นอกจากผมและเสื้อผ้าที่เปียกแล้ว พวกแขน ขาก็ไม่เปียกฝนเลย”

พยาบาลพูดจาโกหกอย่างเห็นได้ชัด เย่เฉินแค่อุ้มหวังเจียเหยาเข้ามาที่ห้องรับแขก

แล้วเขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดใบหน้าและคออีกฝ่ายเท่านั้น เขาไม่ได้แตะต้องส่วนอื่นในร่างกายหญิงสาวแม้แต่นิดเดียว!

พอฟังมาถึงตรงนี้คนอื่นก็ตกตะลึง

หรือว่าเย่เฉินเช็ดร่างกายทุกส่วนให้หวังเจียเหยาหรือ?

หวังเจียเหยาถึงกับเขินอาย!

หล่อนเองก็หวังว่าความจริงจะเป็นเช่นนี้!

แต่หล่อนเองก็รู้ว่าในวิลล่ามีหญิงรับใช้ อาจจะไม่ใช่ฝีมือเย่เฉิน

ทว่าพยาบาลหญิงคนนั้นยังกล่าวต่อไปว่า “แล้วก็ฉันพบว่าเสื้อเชิ้ตของคุณหนูหวังยับยู่ยี่ ฉันสงสัยว่าผู้ชายในวิลล่าคนนั้นอาจฉวยโอกาสลวนลามคุณ!”

“อะไรนะ?”

พอได้ยินคำพูดของพยาบาลสาว หวังเจียเหยาและซูหลานก็ตื่นเต้นขึ้นมา

หวังเจียเหยากล่าวอย่างดีอกดีใจ “เย่เฉินเขายังรักฉันอยู่ ฉันรู้ว่าเขายังรักฉันอยู่!”

พยาบาลสาวคนเดิมกล่าวอย่างงุนงงว่า “คุณหนูหวัง คุณสวยอย่างกับนางฟ้า มีเหรอผู้ชายที่คุณอยากได้แล้วไม่ได้เขามาน่ะ? ทำไมถึงต้องคุกเข่าอ้อนวอนผู้ชายด้วย? การกระทำแบบนี้ของคุณทำให้ลูกผู้หญิงเราขายหน้าเกินไปแล้วมั้ง! ฉันว่าผู้ชายคนนั้นก็ไม่เท่าไหร่ ก็แค่มีเงินหน่อยเท่านั้นเอง สูงก็ไม่น่าจะถึง 180 ซม.ด้วยซ้ำไป เป็นแค่พวกไก่อ่อนก็เท่านั้นเอง! คุณหนูหวังถ้าคุณอยากจะหาแฟนสักคนฉันแนะนำให้คุณก็ได้ทั้งสูงทั้งหล่อแล้วก็รวยด้วย!”

ซ่งหงเย่ฟังมาถึงตรงนี้ก็หยิบเงินร้อยหยวนออกมาจากกระเป๋าส่งให้พยาบาลแล้วกล่าวว่า “เอาเถอะ ออกไปได้แล้ว ตรงนี้ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”

คิดไม่ถึงว่าจะด่าเย่เฉินเป็นไอ่อ่อน?

เศรษฐีอย่างเย่เฉิน หากไม่ใช่ผู้ชายของเพื่อนสนิท ซ่งหงเย่เองก็อยากจะฉกเขามาเหมือนกัน!